Chapter 12

396 93 2
                                    

බබාට මහන්සියටම මගේ අතේ නින්ද ගිහින් හිටියේ. මං එයාව ඇදෙන් ගිහින් තියලා ගියේ අපේ රූම් එකට

ඒ යනකොට ජිමින් ශර්ට් එකත් ගලවලා ඇදට වෙලා ෆෝන් එකට එබීගෙන ඉන්නවා.

මං ඉක්මනට වොශ් රූම් එකට ගියේ ජිමින් ගියාම එන්න වරුවක් යන නිසා.
ඔක්කොම ඉවර කරගෙන මං එලියට එනකොට ජිමින් පේන්න නෑ. නිකමට වගේ බැල්කනි එකට යනකොට තමයි දැක්කේ එයා කෝල් එකක් කියලා. මං ආපහු හැරිලා ඇතුලට එද්දි එයා මාව දැක්කා. මං අවුල් ගියා ඒ කෝල් එකට ටිකක් විතර.

ජිමින් ලියා කියලා තමා කතා කර කර හිටියේ 🙄

එයාව ගනන් ගන්නේ නැතුන් මට මොකටද කියලා මම ගිහින් ඇදුම් වගයක් අස් කරන්න පටන් ගත්තා. ටිකකින් මට ඇහුනා බැල්කනි එකේ දොර වහලා ජිමින් ඇතුලට එන සද්දේ. එයා ආවොත් වැඩිය ගනන් ගන් නෑ කියලා හිතාගෙනම මම මගේ වැඩේ කරගෙන යනකොට තමයි මගේ බඩ වටෙන් ජිමින්ගේ අත් දෙක එතුනේ. එකල්ලා එයාගෙ මූන මගේ උරහිසින් තියාගෙන විනාඩියක් දෙකක් හිටියේ මං කතා කරනකන් වෙන්න ඕනි.

මං කතා කරනවද එහෙම 😌

"බබා.. "

එයාම කතා කරාම මං ඇයි ඇහුවා.

"කතා කරන්නකෝ මොනා හරි 🤧"

"ඇයි මං.. ආය ගන්න කෝල් නැද්ද 🙄"

මට ඉරිසියා හිතිලා වගේ 🙊

"තියනවා. ඔයා පව් නිසා කතා කරන්න ආවේ. කමක් නෑ මං යන්නම් තව
කාට හරි කතා කරන්න 😌"

සෙද්ද මෙන්න මේ මනුස්සයා යන්න හදනවා.. 😐

"ඒ ඒ ඉන්න 🤧"

"නෑ කමක් නෑ ම- "

එයා කියව කියව ඉද්දි මං ජිමින් දිහාට හැරිලා එයාගේ ලිප්ස් වලට පෙක් එකක් දුන්නා.

"මාව ඕනි නේ එහෙනම් 😌😏"

එයාව නැත්තන් වෙන කාව ඕනි කියන්නද 😒

"මේ ජිමින් ලියා ජොබ් එකක් කරනවද 🙄"

මං ඇහුව විදිහටද නැත්තන් ඇහුව දේ නිසාද දන් නෑ ජිමින්ට හිනාවකුත් ගියා.

"එයා මගේ... "

ජිමින් කිව්වේ ලියා එයාගේ කියලද... නෑ නෑ... එයා ඒ වචන දෙක කිව්වා විතරයි මට ඉබේම කෑ ගැහුනා.

Loving Us || PJM [Completed]Where stories live. Discover now