İki kalp arası

II

Neredeyse iki saate yakın süren yolculuğumuzun ardından Beykoz'da çok güzel bir piknik yerine ulaşmıştık. Buraya yıllardır sık sık geldiğimiz için sahipleri Nevzat amca ve Behiye teyzeyle de aile dostu olmuştuk. Nehir kenarında koskocaman bahçeye sahip tahtadan, eski bir konakları vardı. Kıyı boyuna 5 büyük çardak ve mangal ekipmanı koyup işletme haline getirmişlerdi. Ağaçlarında da hamaklar vardı ve isterseniz konaktan ip, top vs. alabiliyordunuz. Biz çok kalabalık olduğumuz için gelmeden birkaç gün önce rezervasyon yaptırırdık ki o gün bizden başka kimse olmasın. Bütün çardakları kaplardık çünkü. Dünyada en sevdiğim mekanlardan rahat ilk üçe girerdi burası. 

Piknik alanına ilk biz ulaşmıştık. Selma teyzem İzmir'den gelen Asrın amca ve İrem teyze'yi almak için otogara gitmişti, otogardan buraya geleceklerdi direkt. Hasan enişte ve Mahmut'da iki araba havaalanına gitmişlerdi, tabii Deniz'de Mahmut'la beraber olmalıydı. Gruptan okuduğuma göre, bizimkiler biletlerini ortalama aynı saatlerde İstanbul'da gelecek şekilde ayarlamışlardı. Gül halam ve Halil enişte Amerika'dan, Ayça ile Arda Fransa'dan ve iş için bir ay önce giden Aziz abi Çin'den gelmişti. Bugün herkes Aldağ'lara çalışıyordu anladığım kadarıyla. 

Bir gelişme var mı diye kontrol etmek için bizimkiler arabadaki yükleri taşırken bir kenara çekildim ve telefonumu açarak gruba girdim. Çoktan 50+ okunmamış mesaj birikmişti. 

Tostlarım :) :) :)

Mahmut: Ulaaaan

Mahmut: İndiniz mi laa

Mahmut: Az kaldı yiğitlerim 10 dakikaya havaalanındayız

Aziz abi: Mahmut, Allah aşkına bizi almaya sen gelme kardeşim

Deniz gözlü canavar: Çok geç abi

Deniz gözlü canavar: Gönül isterdi ki arabayı ben süreyim, Mahmut yerine sizi almaya ben geleyim

Deniz gözlü canavar: ama nerdeee bu hayırsızın bana arabayı verdiğimi var

Mahmut: Abi diyeceksin

Mahmut: Mahmut abi

Prenses Ece: Siz yan yana değil misiniz ya

Deniz gözlü canavar: Öyleyiz

Prenses Ece: eee o zaman ne buradan konuşuyorsunuz

Deniz gözlü canavar: seni ilgilendirmez, prenses

Prenses Ece: Denizcim, canın dayak istiyorsa alengirli yollara başvurmana gerek yok güzelim

Prenses Ece: döv de döverim zaten

Arda Aşkım: Off

Arda Aşkım: Siz insanda akıl bırakmazsınız

Arda Aşkım: başım şişti

Arda Aşkım: konuşmayın artık

Deniz gözlü canavar: heh asıl prenses geldi

Aziz abi: doğru konuşun birbirinizle

Aziz abi: kaç ay oldu görüşmeyeli, daha yan yana gelmeden didişmeye başladınız

Ayça kuşum: Büyüksün abim, saygılar

Böyle uzayıp gidiyordu konuşma ama Eren hiçbir şekilde konuşmamıştı. Zaten o neredeyse hiç konuşmazdı. Çok nadir gruba mesaj yazdığını görürdüm. Bunlar dışında 8 yıldır Ece ve diğerlerinden haberini alıyordum. 8 yıl önce gittiğinden beri ne sesini duymuş ne de görmüştüm. Bizimkiler bazen İngiltere'ye ziyarete gidiyor ve onda kalıyorlardı ama benimle hiçbir iletişimi ve bağı yoktu. Artık hayatımda bir yabancıdan farksızdı.