Demon ukryty w głowie /Depressed Naruto/KakaNaru/

3. Człowiek którego nie znałem 2

Time skip następny dzień, przerwa

Właśnie skończyliśmy lekcje z Kakashi-sensei'em i podszedłem do niego gdy już miał wychodzić.

Naruto- Przepraszam sensei, mogli byśmy porozmawiać?

Kakashi-sensei odwrócił się do mnie zaciekawiony.

Kakashi- Oczywiście

Uśmiechnął się czekając na to bym kontynuował.

Naruto- Jaki on był?

Sensei stanoł widocznie zamyślony.

Kakashi- Twój ojciec?

Naruto- Tak

Sensei widocznie spoważniał i odwrócił ode mnie wzrok.

Kakashi- Wiesz, gdy byłem w twoim wieku nie miałem zbyt wielu znajomych. A dokładnie mówią miałem ich dwójkę byli to, Rin Nohara i Obito Uchiha.

Naruto- Kojarzę te nazwiska

Zamyśliłem się po trzym przypomniało mi się jedno zdjęcie.

Naruto- czy Rin była brunetką z dwoma fioletowymi tatuażami na twarzy?

Sensei oniemiał, widocznie nie spodziewał się że będę znał jej wygląd. Skinoł głową i dopowiedział.

Kakashi- A Obito to ten co chodził cały czas w goglach. Nadal mam z nimi zdjęcie.

Wyciągnął z kieszeni stare zdjęcie na którym był on, jego dwoje znajomych i mój ojciec. Popatrzyłem na nie i tym razem to ja skinołem głową, na znak zrozumienia.

Kakashi- wracając do tematu... Zginęli zanim się urodziłeś. Obito w wypadku a Rin tak jak twój ojciec.

Widać było że bolało go to gdy o tym mówił.

Kakashi- Wiesz... Wychowywałem się bez rodziców, tak jak ty... Gdy straciłem jeszcze Rin i Obito załamałem się. Twój ojciec mi pomógł sobie poradzić z tym wszystkim. Opiekował się mną i tym podobne.

Westchnął cicho potrzył popatrzył na mnie.

Kakashi- Wszystko się zmieniło gdy twoja mama odeszła. Była wspaniałą kobietą. Niestety umarła bardzo młodo. Wraz z jej śmiercią twój ojciec się zmienił. Nie uśmiechał się tak często jak kiedyś, zazwyczaj był przygnębiony. Aż do momentu gdy postanowił wrócić do twojej mamy.

Sensei skończył opowiadać, nie wiedziałem co na to powiedzieć. Jedyne co udało mi się wyksztusić to ciche:

Naruto- Dziękuję sensei że mi to powiedziałeś

Po trzym odszedłem. Reszta lekcji ciągnęła się niemiłosiernie. Ale w końcu nadszedł, długo przeze mnie wyczekiwany dzwonek. Co oznaczało że mogę już wracać do domu.