No i dalsza część rozważań. Jak miło. Zwłaszcza, że moje umiejętności pisarskie sięgają schodów do piwnicy. Nie odbiegajmy jednak od tematu, jak to ja mam w zwyczaju, tylko skupmy się na temacie. Na sztuce.
Posłużę się słownikiem języka polskiego, aby przybliżyć wam temat. Sztuka jest to dziedzina działalności artystycznej wyróżniana ze względu na reprezentowane przez nią wartości estetyczne. Brzmi profesjonalnie, ale i zrozumiale.
Jak możemy wnioskować po opisie, sztuka reprezentuje się estetycznością. I tu pojawia się haczyk. Bo dla różnych ludzi różne rzeczy będą estetyczne. Dla perfekcjonisty symetria i harmonia będą wyżynami sztuki, a ktoś dostrzeże ją w asymetrycznym chaosie. Wychodzi więc z tego prosty wniosek, jak wiele ludzi i zdań, tak wiele dzieł i nurtów.
Piękne są kontrasty między dwoma epokami, które następują jedna po drugiej. Dajmy na to renesans i barok. Harmonia, estetyka, uporządkowanie, symetria, czerpanie z antyku pełnymi garściami. Kto nie rozpoznaje opisu tej epoki, niech lepiej nadrobi. Barok jest natomiast przeciwieństwem tego i to kompletnym. Chaos, nieuporządkowanie, komplikujące wszystko inwersje i rubensowskie kształty. W obu przypadkach prawdziwą sztuką i pięknem w czystej formie było coś innego. Pokazuje to tylko jak względne mogą być to pojęcia. Bowiem każdy z tych okresów można uznać za piękny i obu znajdziemy mnóstwo dzieł sztuki, pomimo tak wielkiego kontrastu.
Chciałabym tutaj zacytować część twórczości _Kusiaa, którą serdecznie pozdrawiam, i jestem pewna, że się za to nie pogniewa.
Sztuką może być zwykła czarna kropka na białym tle jak i Mona Lisa. Sztuka to nie tylko obrazy, to jest wszystko co piękne. Zdjęcia, muzyka, filmy, czy nawet wiersze.
O względności piękna wspomniałam wyżej, ale o reszcie chcę rozwinąć myśl. Bo Kusia ma rację, sztuką może być wszystko. Dać wam przykład?
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Założę się o paczkę Haribo, że trafi się jakiś narwaniec i uzna to za sztukę. Naprawdę. Powiem więcej, zacznie to interpretować. Powie, że jest to modernistyczna instalacja lub coś w tym stylu. Alegoryczny sens nada nawet tym okruszkom na obrusie. Od razu mówię, że prawa autorskie obejmują nawet to, już niestety zdemontowane, dzieło.
To jest właśnie jedną z cech sztuki. Każdy może ją interpretować jak chce. Jeden zobaczy w tej instalacji obraz współczesnych hobby, a drugi wielopłaszczyznowe możliwości człowieka. Podobnie jest z melodią, obrazami, rzeźbami i tymi nieszczęsnymi wierszami, które trzeba interpretować na polskim. Czasami autor nie miał pojęcia, że jego dzieło można tak interpretować, jak to robią nauczyciele. Po twórca ma zwykle przekaz, ale większość swojej pracy kształtuje tak jak czuje. Jeśli nie wierzycie, zapytajcie się naszej przyszłej poetki, której fragment wam zacytowałam, czy tak jest. Odpowiedź: sama nie wiem co to jest, też się pod powyższe zalicza.
Według mnie sztuka jest potrzebna. Stanowi twórczą formę ucieczki od tego świata. Dzięki niej możemy wyrazić nasze emocje, myśli, przeczucia, czy po prostu całych nas. Więc róbmy to. Krzyczmy zza pojedynczych kresek i liter, śmiejmy się w twarz innym pomiędzy kolejnymi nutami i wyrażajmy się w fotografii. Róbmy swoje całym sobą. Każdy z nas jest twórcą czegoś. Sztuka jest wszędzie i może być dosłownie wszystkim. Jeśli nadal mi nie wierzycie, to popatrzcie ponownie na tamto zdjęcie. I co? Serio myślicie, że gdy wy będziecie czegokolwiek próbować, to wyjdzie wam gorzej?
Mówiąc szczerze, to bez względu na waszą opinię, uważam, że nawet to sztukę przypomina. No dobrze Moi Drodzy Czytelnicy, czas kończyć jak na dziś. Życzę wam wszystkim miłego wieczoru.
