Doskonałość, czyli uwarunkowany kulturowo przykład atrakcyjności, zachowania. Ideały się zmieniały i zmieniają. Ale są też nasze subiektywne chodzące perfekcje. Czy to ze względu na wygląd, charakter czy zachowanie. Jednak to czasami iluzja lub tylko jedna strona medalu. Nie wiemy co się czai głębiej, dlatego nie nazywajmy ludzi ideałami. Kochajmy ich za niedoskonałości. Tak bardzo ludzkie.
Ta, Doskonała
Popatrzcie, to ta,
Doskonała.
Ciągle uśmiechnięta,
smutkiem nieskalana.
Wszystko ma tam,
gdzie trzeba
I rozum, i serce,
i swoje zmartwienia.
Zawsze pomoże,
Uśmiechnie się ciepło,
Wesprze,
By potem bawić się w śniegu.Raz powiedziała,
nikt nie dowierzał.
Z serca mówiła,
każdy to zlewał.
Bo ona płakała,
ona krzyczała,
Jej świetlista sukienka
graniatowiała
I przez łzy niosła
swój śmiech rozpaczy
Jak obłąkana
Sztylet w ziemię wbity
kusił
Kusił przebiegle,
lecz swoje demony poskromiła
Szczerze o swoim sercu mówiła,
Szczerze o swojej okropnej naturze,
Szczerze o swoim smutku i gniewie,
Choć na pytania odpowiadała "Nie wiem"Czy była tak silna,
Czy tak już przegrana,
że wstała i szczerze
znów uśmiechała się i śmiała.To chyba pod groteskę też się zalicza. Pod wiele rzeczy to podpada, ale zostało stworzone z myślą o doskonałości.
Trzymajcie się Świetliki!
CZYTASZ
Mój daily Luty 2022
PoesíaWytłumaczone na tablicy. Powodzenia w szukaniu. Też was kocham ♥.