Pierwszą rzeczą jaka mi się przypomniała odnośnie wron, to to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Słodkie, sami przyznajcie. No i standardowo mój wiersz.
Witaj, wrono
Witaj, przyjaciółko odziana w czerń, z błyskiem w oku i dumnej pozie.
Jesteś atrybutem moich sióstr powołania, przy eksperymentach, asystentem i powierniczką zwierzania.
Nauczyć musiałam się twojego języka skomplikowanego szybciej, niż chciałam.
A teraz jestem tu i boję się, bo światło przybiera kolor granatu, a ja podnoszę obłąkany wzrok.
Jak ktoś kiedyś będzie chciał, abym wytłumaczyła znaczenie niektórych wierszy, to piszcie. Chociaż wiersze mają to do siebie, że lepiej się je rozumie bez wytłumaczeń autora. Mają wtedy taki osobisty wydźwięk. Są tajemnicą, którą się samemu odkryło. Nie chciałabym tego psuć.
