İyi geceler canlarım.🖤🌙Bu arada artık ehliyetim var 🥳 bölüm atamamamın sebebini bölüm sonunda konuşalım.
🖤iyi okumalar🖤
- Giray -
"Bitirdin mi?"
Önümdeki çorbaya baktığımda bir iki kaşık kalmasına rağmen başımı evet anlamında salladım. Zar zor yiyebilmiştim bu kadarınıda zaten.
Yemek yememiz boyunca ne birşey demiştim ne de yüzüne bakmıştım. Çok utanıyordum az önce yaşananlardan sonra.
Hatta yemek yemek yerine uyumayı tercih etmiştim ama tabiki izin vermemişti beyefendi.
"Hadi o zaman" deyip sandalyesini geriye doğru iktirdiğinde çorbanın içindeki kaşığı öylece bıraktım. Bir an bitirmemi isteyecek diye korkmuştum.
Sandalyemden kalkmadan başımı kaldırıp yüzüne baktığımda sanki karşımda olmasına rağmen özlediğimi fark ettim.
"Nereye?"
"Sürpriz olsun. Gerçi çokta sürpriz değil ama seveceğin bir şey"
Heyecanla sandalyemi iktirip kalktığımda tabağın beyaz yanındaki peçeteye ağzımı silip ikiye katladım. Yanına ilerlediğimde çenesiyle birşey işaret etmesiyle dönüp baktım. Tabağın yanındaki ilacımdı.
"Sonra içerim" deyince sanki duymamış gibi arkasını dönüp buz dolabının yanındaki eczane posetinden dikdörtgen kutulu bir şey daha çıkardı.
En sevmediğim şurup olan antibiyotik miydi o?
Gelip benim kalktığım sandalyeye oturunca arkamı dönüp ne yapacağına baktım. Kutuyu açtığında gerçekten de onun olduğunu görmüştüm. Şişenin şeklinden bile belliydi.
Annem her hasta olduğumda ne kadar dil döksede asla içirmeyi başaramamıştı. Çünkü o hatayı bir kere içip, gece boyu kusarak yapmıştım.
Bardağındaki hiç kullanmadığı suyuna uzandığında ağzı açık, toz halindeki şurup şişenin içine döktü.
"Araz içemem onu, bak valla çok midem bulanır" Sesim ağlamaya çok yakındı. Masadaki elimle stresten ritim tutarken cevap vermesi için tekrardan seslendim.
"Araz?"
"Giray ağlayabilirsin ama bunu içeceksin" Sesinden bile o kadar kesin ve itiraz istemediği anlaşılıyordu ki. İçine koyduğu suyun miktarını kontrol edip biraz daha döktü.
Dediği gibide ağlamaya başlamıştım işte.
"Araz lütfen"
Küçük adımlarla gidip şurubu umursamadan boynuna sarıldığımda burnumu çekip ıslak kirpiklerimi tişörtüne sildim. Boynundan destek alarak dizlerine oturduğunda bir an çok mu ileri gittim acaba diye düşünsemde, oda istemediğine dair bir şey yapmamıştı ki.
Şurup haline gelmesi için şişeyi sallama sesi geldiğinde boynuna daha sıkı sarıldım.
"İçmeyeceğim ki"
Hiç bir cevap vermemesi bile sanki boşa çırpındığımın kanıtıydı. Çalkalama sesi durduğunda
"Araz" dedim ağlamaktan konuşamazken.
Derin bir nefes aldığında bir eliyle belimi sarıp diğer eliyle göz yaşlarından dolayı alnıma yapışan saçlarımı geriye attırdı.
"Giray ateşin çıkacak yine, ağlama"
"İçmeyeceğim"
Sanki başka bir şey bilmiyormuş gibi aynı kelimeyi tekrarlayıp duruyordum.
Öylece otururken kaç dakika geçti bilmesem de ağlamamım sakinlediğinden kısa bir süre olmadığını anlayabiliyordum. Ben kıpırdanmaya başlayınca belimdeki elinin hareketi durmuştu.
"9 - 10 yaşlarımdayken bir sabah erkenden uyandım. O kadar çok ateşlenmişim ki yattığım yer sırılsıklam olmuş. Evde kimse yok tabi, tek başıma evin yakınlarındaki sağlık ocağına gittim. Herkesin yanında annesi, babası"
Gülerek söylediği son cümleden sonra tekrar devam etti.
"Herneyse. Sıra bana geldi, girdim odaya doktor demez mi yanında bir büyüğün olmadan bakamayız"
Merak ettiğim için kollarımı çözüp dizinin üstünde yüzünü görebilecek kadar geriye gittim. Belime düşmemem için destek verirken, göz yaşlarımı baş parmağıyla silerek devam etti.
"Sonra ben o halde gidip mahalledeki teyzeyi ikna ettim gelmesi için. Muayene edip tutuşturdu elime reçeteyi. Eczaneye gittim. Param yetmedi tabi antibiyotik yazmış"
"Alamadın mı?" deyince dolu gözlerime bakıp gülümsedi.
"Aldım, o gün mandıracı bir abinin yanında çalıştım. Süt bidonlarını taşıyıp yerleştirdim, alabildim"
Tadı çok kötü deyip içmediğim şurup icin o yaşında gün boyu çalışmıştı. Bu sefer içmemek için değil anlattıkları yüzünden ağlıyordum. Kim bilir daha neler yaşamıştı bu hale gelesiye kadar?
"Hadi daha sürprize bakacaksın" dediğinde elimin tersiyle göz yaşlarımı silip başımı evet anlamında salladım.
İğrenç bir beyazlıkta olan koyu kıvamdaki şurubu plastik kaşığa döktüğünde sesli bir şekilde yutkunup ağzımı araladım.
Yutamadığım her saniye tadı daha çok kötüleşiyordu. En sonunda yüzümü buruşturup büyük bir zorlukla yuttuğumda ardından bardaktaki iki yudumluk suyu içtim.
Dolu gözlerimle gülümseyerek bakan adam kendine doğru çektiğinde sıkıca sarıldı. Başımı omzuna dayayıp kusmamak için gözlerimi yumdum.
"Teşekkür ederim güzelim"
...
Görüşmeyeli nasılsınız bakalım 😘🤗
Bölümü nasıl buldunuz?
Peki en sondaki güzelim kelimesiii?
Giray'ın sürprizi ne olacak sizce?
Bölümü atamamın sebebi ise başladım bebeklerim deneme süresi şuan, ben hep reklam ajansından çalıştığım için biraz bocaladım. Çünkü bu girdiğim oyun geliştiren ve üreten bir yer.
Yeni bölümde görüşürüz güzellerim.
Sizi seviyorum🖤
02.02.2022
653
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANOREKSİYA - GAY
FanfictionKimin gücü yeterdi 37 kilo olan bir gence nefes almayı öğretmeye?
