Mafia // DNF || 𝗧𝗟𝗨𝗠𝗔𝗖𝗭𝗘𝗡𝗜𝗘

Chapter 4

Bar był nieco bardziej zatłoczony niż zwykle, biorąc pod uwagę, że w sobotę było tuż po północy.

Zazwyczaj Dream unikał takiej sceny i na pewno nie zostałby przyłapany na kręceniu się dwie noce z rzędu, zwłaszcza po wyczynach, które właśnie wykonał w magazynie.

Jego zespół prawdopodobnie wciąż sprzątał, kiedy wszedł do słabo oświetlonego baru, pospiesznie wyciągając ciała z magazynu do usunięcia, zanim pojawiła się policja. Dream był na krawędzi, poruszony tym, że czuł, że nie ma innego wyjścia, jak popełnić bezsensowne morderstwa, aby udowodnić rację temu tajemniczemu rywalowi, przywódcy mafii.

To było tylko irytujące, uporczywe utrapienie, którego Dream po prostu nie mógł się pozbyć. I zaczynało to przerywać jego codzienne przedsięwzięcia biznesowe, naruszając teraz czas, który można lepiej spożytkować gdzie indziej.

To powodowało niepotrzebny stres, gdy Dream prowadził już stresujący tryb życia i prawdopodobnie dlatego skierował swojego kierowcę w stronę znajomego baru, gdy uciekali z magazynu.

A gdyby przypadkiem natknął się na kogoś, gdy próbował wypuścić trochę pary, byłby to tylko dodatkowy bonus w umyśle blondyna.

Ale po pierwsze, skupił się tylko na ciemnym, drewnianym barze z przodu sali, kiedy chwycił pusty stołek, dając znak barmanowi szybkim machnięciem ręki. Odpowiedź była natychmiastowa, a schłodzona szklanka przesunęła się przed nim w ciągu kilku sekund.

Dream wypił drinka, zanim barman zdążył odejść, a kieliszek bez pytania został ponownie napełniony. To był jeden z powodów, dla których lubił ten konkretny bar; wszyscy barmani wiedzieli, kim był, podobnie jak większość ludzi w pokoju. Mogli nie wiedzieć, że był wybitnym przywódcą mafii, ale przynajmniej wiedzieli, że ma powiązania z mafią i nie należy z nim zadzierać.

A co najważniejsze, wiedzieli dokładnie, jaki rodzaj drogiej whisky pił, i wiedzieli dokładnie, jak lubił ją pić, czystą, bez kostek lodu, które mogłyby ją rozwodnić.

 Gdy tylko szklanka została ponownie napełniona, Dream wymamrotał szybkie podziękowanie, obserwując, jak barman odchodzi. Obrócił się swoim skórzanym krzesłem i z drinkiem w dłoni, rozglądając się po pokoju, instynktownie szukając jedynej osoby, którą naprawdę chciał zobaczyć.

Znalazł go siedzącego przy małym stoliku z boku pokoju, naprzeciwko jednego z facetów, z którymi był poprzedniej nocy, mężczyzny o ciemnych włosach i czapce.

Dream powoli pociągnął łyk ze szklanki w dłoni, przyglądając się uważnie parze. George pochylał się nad stołem, co, jak zakładał Dream, było próbą utrzymania niskiego głosu, z twarzą wykrzywioną z irytacji, gdy rozmawiał z mężczyzną naprzeciwko niego. Mężczyzna w czapce odpowiedział, a potem George od razu odpalił, marszcząc brwi w gniewie, gdy kłócili się między sobą.

Dream był zaciekawiony i nie spuszczał wzroku z pary, popijając drinka, z jedną ręką opartą na oparciu krzesła, gdy się odchylił. Chciał porozmawiać z Georgem, ale najpierw pozwolił, by cokolwiek się wydarzyło.

Po kilku minutach Dream obserwował, jak George w końcu odchyla się na krześle z twarzą wykrzywioną ze złości, gdy machnął ręką na drugiego mężczyznę. Dream jeszcze nie widział tego rodzaju zachowania bruneta i był zainteresowany tym, co mogło go tak wkurzyć. Zeszłej nocy wydawał się taki opanowany i pewny siebie, promieniując ciepłem, gdy bezwstydnie flirtował z blondynem.

Dream ponownie dostrzegł tę stronę George'a, gdy jego brązowe oczy uniosły się, prawie jakby czuł, że Dream obserwuje go z drugiego końca pokoju. Jego wyraz twarzy zmienił się niemal natychmiast, roztapiając się z powrotem w coś, co rozpoznał blondyn, uśmiech rozjaśnił jego twarz, gdy pomachał blondynowi.