"ရှန့်အာ.." နူးညံ့သည့်အသံနှင့်အတူ အဆောင်တံခါးဖွင့်လာသည့် သူ၏အမတော်..။ သူမသေဆုံးခင်က သူ့အတွက်အသက်ပါစွန့်ပြီးကာကွယ်ပေးခဲ့တဲ့အမတော်..။ သို့ပေမယ့်နှလုံးသား၏မိုက်ရူးရဲဆန်မှုကြောင့် ထိုအမတော်အားမကာကွယ်နိုင်ခဲ့..။
"ရှန့်အာ~..ဘာများဖြစ်လို့လဲကွယ်..ကျဲကိုပြော..
ဘာလို့များငိုနေရတာလဲကျဲရဲ့ရှန့်အာလေး"
စိုးရိမ်နေသည့်မျက်လုံးတစ်စုံဖြင့် မိမိပါးအားလာကိုင်မှသတိပြန်လည်မိသည်။
"ကျဲ..ကျဲ..ကျွန်တော်..ဒါအိမ်မက်မဟုတ်ပါဘူးနော်"
"အိမ်မက်..? ကျဲရဲ့ရှန့်အာလေးကဘာတွေများယောင်နေတာတုန်း.. ရှန့်အာလေးရဲ့အထိန်းတော်ကရှန့်အာမနိုးသေးဘူးဆိုလို့လာနှိုးပေးတာလေ.."
ပါးပေါ်မှသတိလက်လွတ်ကျလာသည့်မျက်ရည်များအားအလျင်အမြန်ပင်သုတ်ပစ်လိုက်ပြီး "ကျွန်တော်အိမ်မက်နဲ့ရောသွားတာပါ..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကျဲ"ဟူ၍ဆိုရင်းသာပြုံးပြလိုက်သည် ။
"ကဲ..ဒီကလေးလေးကတော့လေ..လူကိုစိတ်ပူအောင်အရမ်းလုပ်တယ်..။ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးညီလာခံကိုလာခဲ့တော့..ကျဲကျဲအဲ့ကနေစောင့်နေမယ်.."
ခေါင်းအားခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးပြီးထွက်သွားတဲ့ကျဲစကားအားနားယောင်နေမိသည်..။
ညီလာခံ..ဒါဆို.."အရှင်နှင့်လက်ဆက်ဖို့စေ့စပ်တဲ့နေ့"လို့တွေးလိုက်မိသည်နှင့် ခြောက်ကပ်စွာရယ်လိုက်မိတော့သည်..။
အရှင်တဲ့လား..မဟုတ်တော့ဘူး..ဟန်နိုင်ငံမင်းသားလို့ပဲခေါ်သင့်တာ..။
အရင်ဘဝက..သူချစ်ရခဲ့တဲ့ထိုအရှင်ကြောင့်..သူ့အမတော်..၊သူ့နိုင်ငံ..၊သူ့မိဘတွေနဲ့..နောက်ဆုံးသူနဲ့အရှင်ရထားတဲ့ကလေးလေးပါဆုံးရှုံးခဲ့ရတာ..!!
လူ့လောကဆိုတာဘာမှန်းတောင်မသိသေးတဲ့ကလေးငယ်..သူမကာကွယ်ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး..။
ဒီဘဝမှာတော့ကမ်းလှမ်းမှုကိုငြင်းပယ်ပါရစေအရှင်..
ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချပြီးသည်နှင့်အိပ်ရာသလွန်တော်ပေါ်မှထကာ
ကြာပန်းရနံ့ခပ်သင်းသင်းရှိသောရေစည်အတွင်းသို့ ကိုယ်လက်သန့်စင်ရင်းရေစိမ်နေလိုက်ပြီး..
YOU ARE READING
My Lord (အရှင်..)
Ficción históricaအရှင့်ကိုမုန်းဖို့ကြိုးစားနေပြီမလို့.. ကျွန်တော့်ကိုနှောင့်ယှက်နေတာတွေတော်ပါတော့..!!
