ကြာပန်းရနံ့များသင်းပျံ့လျက်ရှိကာ လေတဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်နေသောတံတားလေးပေါ်၌ ငွေရောင်ဝတ်ရုံတလွင့်လွင့်နှင့်လေပြေလေညင်းလေးများကိုခံစားနေသည့်တစ်ဦးတည်းသောကြင်ယာတော်လေးမှာအတွေးနယ်ချဲ့လျက်ရှိသည် ။
ကြာကန်အားဖြတ်၍ဆောက်ထားသည့်သစ်သားတံတားလေးမှာအလွန်အေးချမ်းဖွယ်..တိုက်ခတ်နေသည့်လေညင်းလေးများနှင့်ပေါင်းစပ်သော် စိတ်ကြည်အေးချမ်းစရာပင်..။သို့သော်စိတ်ထဲကစိုးရိန်စိတ်နှင့်ပူလောင်မှုကိုတော့အေးချမ်းမှုမကူးစက်နိုင်။
ပြန်လည်မွေးဖွားဆိုရဲ့နောက်ကွယ်ကဘာတွေများလဲ..။ ဘာလို့ပြန်မွေးဖွားရတာလဲ..သူ့မျက်ရည်ထပ်ကျဖို့လား..မဟုတ်ရင်..သူ့မျက်ရည်တွေအတွက်ပျော်ရွှင်မှုတွေပြန်ပေးချင်လို့များလား..။
ယခုဘဝ၏ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်းအပေါ်ခံစားမှုကိုအကြိမ်ကြိမ်မေးမိတယ်..ဘယ်လိုလျှောက်လှမ်းမလဲလို့..။
အရှင့်ကိုလက်စားချေချင်လား..ပထမဆုံးကိုယ့်ကိုယ်ကိုမေးမိတဲ့မေးခွန်းပင်။
သို့သော်..စိတ်ထဲရှိသည့်အဖြေက လက်စားချေချင်သည်မဟုတ်ပဲ ကိုယ်ခံစားရတဲ့နာကျင်မှုကိုသိစေချင်ရုံ..။
ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျပြီဆိုတဲ့အသိ..ကိုယ့်ရင်သွေး..သားမှန်းသမီးမှန်းတောင်မသိရသေးပဲဆုံးရှုံးရပြီဆိုတဲ့အသိကအရှင်လတ်လတ်မီးမြှိုက်နေသလိုပင်ခံစားရသည်။ ထို့ကြောင့်အရှင့်ကိုခွင့်မလွှတ်နိုင်။
အရင်ဘဝကလိုတွယ်ကပ်မနေတော့ပဲမိမိအားထိခိုက်လာမည်ဆိုပါကချက်ချင်းထွက်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားပြီးသားဖြစ်နေလေပြီ..။
ထို့အပြင် ဒီဘဝ၌ရသမျှအခွင့်အရေးယူဖို့စဥ်းစားမိသည်။ ယွဲ့မိဘုရားကိုလည်းလက်စားချေမည်။
"ရှန့်ငယ်.." တွေးနေရင်းခေါ်သံတစ်ခုကြောင့်လှည့်ကြည့်မိသည်။
နဂါးဝတ်ရုံတောင်မလဲရသေးပဲလိုက်လာသည့်အရှင်အားလက်ယှက်ပြီးအရိုအသေပြုလိုက်သည်။
"အရှင်.."
"အင်း ရှန့်ငယ်ဒီကြာကန်ကိုသဘောကျလား?"
YOU ARE READING
My Lord (အရှင်..)
Historical Fictionအရှင့်ကိုမုန်းဖို့ကြိုးစားနေပြီမလို့.. ကျွန်တော့်ကိုနှောင့်ယှက်နေတာတွေတော်ပါတော့..!!
