0.8 "Kaybolmuşluk Hissi."

632 26 13
                                    


Bölüm müziği:vazgeç gönül

Yüzyüzeyken Konuşuruz-Uykusuz Ve Dengesiz

İyi okumalar...

Pençeye geldiğimizde yağızlar kavga etti, onları zor ayırdık. Şimdi ise çağanın yerini öğrenmiş, oraya gidiyorduk.

Yağız:işte gördünüz, nasıl da çocuk papağan gibi öttü. Size bırakın dedim ama bırakmadınız. Şimdi ise yerini öğrendik.

Leya:şiddete karşıyız ama yağız. Biraz anlayışla konuşsaydık olmaz mıydı yani?

Yağız:boş ver onu. Neyse, geldik sanırım.

Önümüzdeki kocaman eve baktık. Dışardan korkutucu ve ıssız görünüyordu.

Yağız:haid içeri girelim.

Girdiğimiz an kapılar kapandı.

Yağız;hayırlı olsun, çıkış kapımız da yok oldu. Ama neyse ki deniz yanımızda değil, yoksa bana yapışacaktı.

Leya sadece hafifçe gülümsedi ve odalara baktı. Yukarı çıkan bir merdiven vardı. Oraya yöneldim.

Yn:ben yukarıya bakıyorum.

Yağız&leya:tmm.

Neredeyse 4 oda vardı, hepsinin kapısını yavaşça açtım ve kimse yoktu. Üçüncü kapıya geldiğim zaman kapının kilitli olduğunu anladım, açılmışyordu. İçerde ses seda da yoktu ama orda olabilirdi.

Tam aşağı inip yağızlara haber verecektim ki, yukardan bir kapı düştü ve geldiğim yeri kapattı. Yağızlar seslendi.

Yağız:merak etme, seni kurtaracağız! Adamı bulacağız!

Yn:tamam!

Kilitli kapıyı zorladım ama açılmadı. Kafamdaki tel tokayı çıkardım ve kilide soktum. Biraz uğraştan sonra açıldı. Hemen içeri koştum.

Yn:çağan!

İçerde başka bir kapı vardı, o da kilitliydi. Onu da tel tokayla açmaya çalıştım ama tel toka yamuldu.

Yn:kimse içerde varmı?

Yine ses gelmedi. Ya başına bir şey geldiyse?

Etrafıma bakındım. Bir soba vardı ve sobanın yanında kapıyı açmama yarayabilecek bir alet.

Hemen onu aldım ve kapıyı açtım. İçerde bir koltuk vardı ve kenarında çağan vardı.

Yn:çağan!

Koştum, yanına geldim. Baygındı sanırım ve nefes alabiliyordu. Yüzü gözü hep kan içindeydi.

Burnundan gelmiş kanlar hep kurumuştu. Dudaklarının kenarındaki kanlarsa akmaya devam ediyordu, bunlar yeni oluşmuş gibiydi.

Elleri bağlıydı. Onları açtım ve kafasına bakıp bir şey olup olmadığına baktım. Neyse ki kafasında birşey yoktu.

Kulağına fısıldadım.

Yn:çağan... Uyan lütfen, benim için.

Odaya kırmızı bir ışık yayıldı. Arkama döndüm ve içerde birisi olduğunu gördüm. Kafasında bir bere vardı ve onu tanıyamamıştım.

Yn:sen kimsin lan? SEN Mİ YAPTIN BUNLARI!

O:demek geldin ha, bu kadar sadık olabileceğinizi tahmin edememiştim. Tebrikler.

Yn:sen kimsin lan! Kimsin de sevgilimi kaçırıyorsun!

O:en iyisi, sen onu ayıltana kadar sizi dışardan izlemek. Yoksa yine boş konuşacaksın.

Sadece Sen | Çağkız Kurgusu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin