ZAMAN ZAMAN İÇİNDE EKSTRA (BXB) (TAMAMLANDI)

ADLİYE KORİDORLARI

  1980, tarihimize bomba gibi düşen ve yıllarca izlerini taşıyacağımız ihtilal zamanı. Bazı şeyleri bilmenin etkisi ve yaşadığımız acılarında yardımı ile reisle birlikte askerlik görevimize bitirdik. Döndüğümüz zaman ilk iş olarak Ertuğrul hakimlik sınavına girerken ben de okulu bitirip savcılık sınavlarına girmiştim. Bu zorlu yolda 70 lerin hareketli günlerini atlatsak da geride bıraktıklarımızın acısı hiç dinmemişti. Bu arada normal şartlar devreden çıkmış her şey tanıdık bildik üzerine kurulu bir zamana geçilmişti. İşte en güçlü olduğum zamanlardan biri bu zamanlardı benimde. Zamanında yardım ettiklerim İstanbul'da kalmam için gereken şartları hazırlamış ve Ertuğrul ile beni aynı adliyenin koridorlarına hapsetmişti. Ne güzel bir hapsoluş sevdiğinle aynı koridorlarda olmak. Ama bu dikkatli olmamızı ekstra önemli hale getiriyordu ki 80 li yıllar bizim durumumuzdaki bir çift için oldukça sıkıntılıydı. Yeteneklerim ve ihtilal öncesi yaptıklarımla mali bir savcı olmuş hem Mücella hem de baş savcının gözüne ilk andan girerek çok önemli davalarda rol oynamıştım. Hayatımızda tek değişen mesleklerimiz değil evimizde olmuştu. Ne kadar arabalara düşkün olsam da Ertuğrul trafikle boğuşmaktan hoşlanmadığı ve çok dikkat çekeceğimizi söylediği için adliyeye yakın bir ev satın almıştık. Tabi ki bunu Ertuğrul'un eski evini satarak yapmak zorunda kalmamız biraz onu üzse de bu gerekliydi. Bu evde ve rutinimizde tek değişen şey ise eve hazırladığımız ikinci bir yatak odasıydı. Bu eve gelen insanlara karşı aldığımız bir önlemdi zira biz sadece ev arkadaşı olan iki eski dosttuk.

   Sabahın ilk ışıkları ile üzerimdeki ağırlıkla nefessiz kalınca uyanmak bu aralar sık başıma gelen bir şeydi. Nedeni ise beni ahtapot gibi sarmış olan reisten başkası değildi. Derin bir nefes alıp üzerime kolunu atan sevdiğimin kolunu yavaşça kenara koyup yataktan sessizce çıktım. Yorucu bir hafta bizi bekliyordu. Başsavcı hem Ertuğrul'a hem de bana stajer vermişti ki bu elimizdeki ağır davalarla tam bir eziyetti. Ne kadar dil döksem de Tayfun savcıyı fikrinden caydıramayınca kabullendiğim bu durum beni o günden beridir rahatsız ediyordu. İlişkimizde çok dikkatli olsak da stajer bir nevi kuyruk demekti. Bize yaranmak için çalışanlar olacağı gibi, açığımızı arayanlarda olacaktı. Eğer şanslıysak işini bir hakkın yapmaya çalışan gayretli bir grup gelirdi ki eğer öyle olsalar Tayfun savcı bize sarmazdı. Bütün bunları düşünürken tanıştığımız günden beri değişmeyen ve değişmesini hiç istemediğim rutinimiz başlamıştı. Kahvaltı çayını koyarken sabah namazında yan yana durup güne başlamak , birlikte aynı sofrada sözü birlemek işte bizim için en özel anlardı. İşlerimizi bitirdiğimizde hazırlanmaya başlarken bu kadar kısa zamanda kat ettiğimiz yolu düşünmeden edemedim. 80 sonra dışa açılan ülkenin ithalat ve ihracat üzerine yoğunlaşması ile bilinen karaborsa ve dolandırıcılığın şeklide evrimleşmişti. Tabi ki 40 yıl önceki hayatımdan 8 yılda bu yaşamımdan eklersek alanında uzman bir savcı olmam kaçınılmaz oluyordu. Ertuğrul ise sert yapısına tezat hakim olarak dikkatli ve sabırlı biriydi. Tabi damarına basılmadığı sürece...

  Adliyenin yakınında olmak birlikte daha fazla vakit geçirmek anlamına geldiği için mutluydum ama ondan sonraki en büyük mutluluğum kaloriferli bir evimiz olmasıydı. Sabah sıcak kollardan soğuk eve uyanmak gerçekten bir işkenceydi. Bu arada hazırlanmış ve  camın kenarına oturmuş dışarıda güne başlayan insanları izlerken reisin getirdiği çayla gülümseyerek ona döndüm. İş yerinin yakın olması erken gitme zorunluluğumuzu ortadan kaldırdığı için sabah sohbeti yapabiliyorduk ama reis benim aksime düşünceliydi.

" Hayırdır gül yüzlüm gülüşünü ne soldurdu." 

Reis benim sözlerim üzerine çantasından bir dava dosyası çıkarıp bana uzattı.

" Canım senin baktığın bir dava dosyasını okumam yanlış biliyorsun."

" Oku yavrum zaten beraat kararı vereceğim ama bu davaya bakmak beni ziyadesi ile yoruyor."