ZAMAN ZAMAN İÇİNDE EKSTRA (BXB) (TAMAMLANDI)

MAZİ KALBİMDE YARA

BU BÖLÜMÜ HAYALET OKUYUCULARA ARMAĞAN EDİYORUM . UMARIM BİR GÜN CESARETİNİZİ TOPLAYIP ŞAHSINIZI TANIMA ŞANSIM OLUR. KEYİFLİ OKUMALAR. 

 Her insan hayatta bir defa da olsa yaralanır. Bazıları bu yaraları saklamak istese de bir süre sonra o yaralar artık saklanamayacak hale gelir. İnsanlar yaraları ile yaşamamalılar aslında , bir şekilde o yaraları gösterip derman aramalılar ki sonrasında kangren olup onları yok etmesin. Reisin yaraları da bu gün bu dakika açılmıştı artık. Ve ben yarasına merhem olamasam da artık saklamadan onunla yüzleşmesine yardım edebilirdim. Zira her insanın yarasının ilacı kendindedir, ben ne yaparsam yapayım kişi yarasını kabul edip iyileştirmeyi istemelidir ki çareyi bulabilsin. Ben ise yıllardır omuz omuza yaşadığım bu adamın yarası ile ilk defa tanışmaya hazırlanıyordum. Merhem olmam imkansız olsa da en azından yaralarını sararken yanında olmayı umarak. Reisin ellerini tuttuğumda bana bakıp buğulu gözlerle gülümsedi. Anlatması gerektiğini bilse de nereden başlayacağını bilmiyordu. Derin bir nefes aldıktan sonra yavaş yavaş anlatmaya başladığında sevdiğimin geçmişi ile tanışmaya başlamıştım.

"  Nereden başlanır bilmiyorum o yüzden en başından başlamak en iyisi galiba. Dedemin iki çocuğu varmış biri annem biri de dayım dayımı toplasan 5-6 defa ancak gördüm. Dedem toprak ağasıydı annem de göz bebeği, Zaman geçip annem evlilik çağına geldiğinde çiftlikte işleri çekip çeviren babama aşık olmuş. Dedem ne yaptıysa fikrinden caydıramamış ve evlenmişler. Dedem adaletsizlik olmasın kızı sıkıntı çekmesin diye babamın şu an peşinde koştuğu serveti de ona tahsis etmiş. Ancak annem kalp hastasıydı. Ben kendimi bildim bileli hep yatakta geçti hayatı. Ben doğduktan bir iki sene sonra annem daha da ağırlaşınca babam eve bir kadın getirdi güya anneme baksın diye. Kadın iki kızı ile birlikte bizim eve yerleştiğinde okula yeni başlamıştım. Büyük kızı abimle yaşıtken küçük kızı 2-3 yaşındaydı. Başlarda bir sorun yoktu ama zamanla kadının tavırları değişti. Çiftlikte evin hanımı gibi dolaşmaya başladı. Annem ne kadar asil oturaklı ise o o kadar şeydi. Anla işte..."

 Reis duraksadığında kurmak istediği kelimeden rahatsız olduğum için onu sıkça ikaz ettiğimi hatırlayıp buruk bir tebessümle müdahale ettim.

" Oynak reis oynak."

 Reis sözlerime gülerken konuşmasına devam etti.

" Babam abimi liseye yollamadı, ilkokul ve ortaokul bizim köyde vardı ama lise için şehre gitmek gerekiyordu. Abim de üstelemedi, analığımın kızında gönlü vardı. Babam evde işleri iyi yaparsa alacağını söyleyip onu ikna etti. Gönül tabi laf demek bana düşmez. Ancak ortaokulu bitirdiğim yaz babamla okula gitmem konusunda tartışıyoruz sık sık. Annem o gün ahırda hayvanlara bakmak istediğini söyleyince ahıra gittik ki keşke gitmeseydik. İçeriden garip sesler geliyor ne olduğunu anlamak için içeri girdiğimizde annem de ben de öylece kalakaldık. Ama bu uzun sürmedi annem göğsünü tutup bir feryat kopardıktan sonra oracığa yığıldı. Annemi o gün orada kaybettik."

 Reisi durduran dudaklarına inmiş göz yaşlarıydı. Elimin avucuyla gözlerindeki yaşı sildikten sonra baş ucumuzdan eksik etmediğimiz su şişesinden bir bardak su verdim. Reis suyu içtikten sonra derin bir nefes alıp kaldığı yerden devam ederken içim acıyordu.

" Annemin cenazesine gelen dedem babama öldürecek gibi baksa da bir şey yapmayıp sessizce ayrıldı. O zaman ona çok kızmış olsam da sonradan bizler için susmasını annemin tembihlediğini öğrendim. Neyse annemin kırkı çıktığında okul kayıt zamanıydı, babamla kavga ederken işler çığırından çıktı ve babam beni ahıra kilitledi. Kalıbım o zaman da yerindeydi ama babamla baş edemedim. Gecenin bir yarısı abim kilidi açtı ve üzerime bir palto ayağıma ayakkabımı giydirdikten sonra beni ahırdan kaçırdı. Yolu anlatıp beni dedeme gönderdi. Sabaha karşı ulaştığım çiftliğin kapısında yığılmışım. Gözlerimi açtığımda dedem baş ucumdaydı. Hiç bir şey sormadan hüviyetimi istedi, verdim. Bir hafta yatak istirahatinden sonra kolumdan tutup beni liseye yazdırdı."