Κάτω από το φως της Σελήνης

κεφάλαιο 1

Ο μαύρος λύκος έτρεχε προς τα βουνά και όταν έφτασε στους πρόποδες άκουσε μια φωνή να του λέει "καλώς τον".

Τότε ο λύκος πήρε την μορφή ενός δεκαοχτάχρονου αγοριού με εκφραστικά γαλανά μάτια, καστανά μαλλιά και φαρδιές πλάτες. Ήταν γοητευτικός!

Γύρισε προς τα εκεί που άκουσε την φωνή.

"Μην κρύβεσαι στις σκιές Ραμόν. Εμφανίσου" του είπε.

Ένα άλλο αγόρι, δύο χρόνια μεγαλύτερο του έκανε την εμφάνιση του μέσα από τα δένδρα. Είχε γεροδεμένο κορμί, γαλανά μάτια και μαύρα μαλλιά τα οποία έφταναν ως τους ώμους.

"Ποτέ δεν κρύβομαι από κανέναν και ειδικά από σένα" του είπε ο Ραμόν με σοβαρό ύφος.

"Αλήθεια; Χμ... δεν έχω καμία αμφιβολία για αυτό" απάντησε το αγόρι που μέχρι πριν λίγο ήταν λύκος.

Έπειτα οι δύο νεαροί έβαλαν τα γέλια.

"Καλώς ήρθες πίσω Μάθιου" είπε ο Ραμόν και τον αγκάλιασε χτυπώντας τον στην πλάτη.

"Καλώς σε βρήκα αδερφέ μου" του είπε ο Μάθιου χαμογελώντας.

"Γυρίζουμε στην αγέλη; Ο πατέρας ανυπομονεί να σε δει"

"Πάμε" του είπε ο άλλος και πήραν και οι δύο την μορφή λύκου και άρχισαν να τρέχουν βαθιά προς το δάσος.

Ξαφνικά άκουσαν τα ουρλιαχτά μιας κοπέλας και έτρεξαν προς τα εκεί. Πήραν ξανά την ανθρώπινη μορφή τους. Είδαν μια νέα κοπέλα και τέσσερις άνδρες.

Η κοπέλα ήταν πεσμένη στο έδαφος και έτρεμε από τον πανικό, τον τρόμο και την απελπισία της.

"Αφήστε με να φύγω, σας παρακαλώ" είπε στους άνδρες.

"Ήταν λάθος να βγεις τέτοια ώρα μόνη σου, στο δάσος" της είπε ο ένας.

"Ναι, αλλά εξαιτίας αυτού θα περάσουμε μια πολύ όμορφη βραδιά" είπε ένας άλλος.

"Όχι" ούρλιαξε το κορίτσι.

"Πρέπει να την βοηθήσουμε" είπε ο Μάθιου.

"Είναι θνητοί. Δεν μας αφορά" του απάντησε ο Ραμόν.

"Δεν θα την αφήσω στα χέρια τους. Αν θέλεις βοήθησε με, αλλιώς θα το κάνω μόνος μου"

Έτσι ο Μάθιου βγήκε μπροστά.

"Φύγετε μακριά της, αν θέλετε το καλό σας" τους είπε.

"Ποιος είσαι αγόρι που θα μας πεις τι θα κάνουμε;" τον ρώτησε ένας άλλος από τους άνδρες.