Κάτω από το φως της Σελήνης

κεφάλαιο 21

Την έσερναν προς την πυρά και η Ελίζα έκλαιγε με λυγμούς, αλλά κανένας συγχωριανός την δεν συγκινούταν, πέρα από την Έμμα και τον πατέρα Ρόμπινσον. 

Όταν την έδεσαν στην πυρά και ήταν έτοιμοι να ανάψουν φωτιά, ο Μάθιου με την μορφή μαύρου λύκου εμφανίστηκε μαζί με την Σελένα η οποία έψαλε ένα ξόρκι που προκάλεσε στους θνητούς έναν φριχτό πονοκέφαλο και δεν μπορούσαν να αντιδράσουν. 

Η Σελένα έλυσε την Ελίζα και μαζί με τον Μάθιου κατευθύνθηκαν στο δάσος. 

"Πώς το μάθατε ότι θα με έκαιγαν;" τους ρώτησε. 

"Η Έμμα μου το είπε" είπε ο Μάθιου. 

Και τότε τους πλησίασε η Έμμα.

Η Ελίζα την αγκάλιασε. 

"Συγνώμη" της είπε η Έμμα. 

"Δεν πειράζει. Άλλωστε και εσύ βοήθησες στο να σωθώ" 

"Καλή τύχη Ελίζα μου. Να προσέχεις!" 

Έτσι η μάγισσα, ο λυκάνθρωπος και η Ελίζα μπήκαν πιο βαθιά μέσα στο δάσος, αλλά ξαφνικά βρέθηκε μπροστά τους ο Ντάνιελ, κρατώντας ένα περίστροφο. 

"Έχει ασημένιες σφαίρες. Θα σκοτώσω τον λυκάνθρωπο σου" είπε. 

Αλλά κάποιος τον χτύπησε από πίσω και  έπεσε αναίσθητος. 

Πρόσεξαν ότι ήταν ο πατέρας Ρόμπινσον. 

"Εσείς πάτερ μου;" του είπε η κοπέλα. 

"Ελίζα, πρέπει να φύγετε όσο το δυνατόν πιο μακριά. Θα σας ψάξουν" 

"Γιατί με βοηθάτε;" 

"Πάντα έβλεπες το καλό, εκεί που άλλοι δεν μπορούσαν να το αναγνωρίσουν. Για να λες ότι είναι καλοί, έτσι θα είναι. Φύγε μακριά κα να ευτυχήσεις εύχομαι" είπε συγκινημένος ο ιερέας. 

Η Ελίζα τον αγκάλιασε. 

"Σας ευχαριστώ" του είπε. 

Έτσι ο Μάθιου, η Σελένα και η Ελίζα πήγαν να βρουν την αγέλη και προς έκπληξη της Ελίζας όλοι την υποδέχτηκαν με χαρά. 

Ο πατέρας της Σελένα την ευχαρίστησε που είχε βοηθήσει την κόρη του και το ίδιο έκανε και ο πατέρας του Μάθιου. 

Επίσης ο Ραμόν πλέον δεν την έβλεπε με καχυποψία. Την θεωρούσε το ιδανικό ταίρι για τον αδερφό του. 

Έτσι πέρασαν τρεις μήνες και η Ελίζα αισθανόταν ότι είχε βρει ολοκληρωτικά την ευτυχία κοντά στον Μάθιου. 

Τίποτα κακό δεν θα γινόταν ή τουλάχιστον, έτσι ήθελε να πιστεύει.