တစ္ညတာေက်ာ္လြန္ၿပီး ႏိုးထလာေသာေရွာင္က်န္႔၏နံနက္ခင္းတြင္ ေခြၽးေတြတစ္ၿပိဳက္ၿပိဳက္နဲ႔ေပါ့။
အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံနက္6နာရီထိုးဖို႔ 15မိနစ္အလို
ေဘးနားမွာလည္း မည္သူမွ်ရိွမေနေပ။
အထဲက ကေလးကလည္းသူ႕ဗို္က္ကိုလာကုန္ေနေလသည္။
ရက္ခ်ိန္းမျပည့္ေသးဘဲ ဗိုက္ထဲကနာေနတာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။
" အား း ေမာင္ေရ ဖြားဖြား "
အစကေတာ့ကေလးကန္လို႔နာေနတာေနမွာပါဆိုၿပီး ၿငိမ္ေနခဲ့ေသာ္လည္း မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္နာက်င္လြန္းေတာ့
အသံကုန္ေအာင္ ေအာ္ေခၚမိေလေတာ့သည္။
" ေမာင္ေရ ေမာင္ အားး ေသပါၿပီး "
အသက္႐ႈသံေတြပင္ က်ယ္သထက္က်ယ္လာကာ ေခၚဖို႔အားေတာင္မရိွေတာ့သလိုေမာပန္းလာခဲ့၏။
ေအာက္ထပ္မွာရိွေနၾကသည့္လူမ်ားကလည္း ေရွာင္က်န္႔အသံၾကားေတာ့ ေျပးတက္လာၾကေလသည္။
" က်န္႔ငယ္ ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ဗိုက္နာတယ္ အားး ေမာင္ ဟင့္ ကြၽန္ေတာ္မရေတာ့ဘူး "
ရိေပၚေရာက္လာေတာ့ ေမြ႕ယာခင္းကိုၾကပ္ၾကပ္ပါေအာင္ဆုပ္ျပီး ေခြၽးေတြအျပည့္နဲ႔နာက်င္ေနေသာ ေရွာင္က်န္႔ကိုျမင္ေတာ့
အရမ္းထိတ္လန္႔သြားခဲ့ေလသည္။
ႀကီးႀကီးျမကည္း ambulance ကိုေခၚေနေလ၏ ။
ရိေပၚလည္း ေရွာင္က်န္႔ကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုေျပးဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
5မိနစ္အၾကာေတာ့ ကားေရာက္လာၿပီး ambulance ထဲတြင္ ေရွာင္က်န္႔နဲ႔အတူရိေပၚလိုက္သြားေလေတာ့၏။
" အားး ေမာင္ နာတယ္ "
" က်န္႔ငယ္ အားတင္းထားေနာ္ ေမာင္တို႔ကေလးေလးအတြက္ အားတင္းထားရမယ္ေနာ္ "
" အားးး ဘာေတြေျပာေနတာလဲ "
ေရွာင္က်န္႔တစ္ေယာက္နာက်င္လြန္းလို႔ ရိေပၚလက္ကို အားကိုးတစ္ႀကီးဆုပ္ကိုင္ထားမိခ်ိန္မွာ ရိေပၚစီမွ မထင္မွတ္ဘဲၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ ေျပေလ်ာ့သြားေသာလက္ကေလး ။
YOU ARE READING
ေမာင့္အ႐ိုင္းပန္း(complete)
Fanfictionေမာင့္အ႐ိုင္းပန္းေလးတစ္ပြင့္မညိဳးႏြမ္းေစဖို႔ရာ
