Do you love me for real- by Sirius Black
Gözüme giren ışık yüzünden bozulan uyukum huzurumu anında bozarken omuzumdaki ağırlık ve yanımdan gelen huzur verici koku ile içimi tanıdık bir güven duygusu sarmıştı. Omuzumda yatan şirin çocuğa birkaç saniye bakıp elimi saçlarına geçirdim.
Henry hala sinirimi bozuyor olsa da Remus ile olan arkadaşlığımız kaybetmek istemediğimden bir süre daha katlanacaktım. Bu sürenin az olacağını biliyordum çünkü aralarını bozmak için elimden ne gelirse yapacaktım ve başarılı olacağıma inancım neredeyse tamdı. Aklımdaki şeytani şeyleri yapmak ne kadar istemesem de -istiyordum- yapacaktım.
Omuzumdaki çocuğu yavaşça dürtüp etrafa bakındım. Dün olmayan bir kapı vardı ve yeni belidiğine yemin edebilirim.
"Günaydın uyuyan güzel."
Esneyerek mırıldandı "Günaydın.."
"Çıkalım hadi buradan."
"Nasıl?"
Kapıyı işaret edip gülümsedim "Sanırım yeni belirdi burada."
"Ya da hep buradaydı ama biz göremedik?"
"Nasıl yani neden bahsediyorsun?"
"Boşversene çıkalım hadi."
Konuyu uzatmadan kapıyı açtım, gryffindor yatakhanesindeydik, bu daha da garipti. Belli ki Remus yine benim düşünemediğim şeyleri düşünüyordu. Oldukça sessizdi, konu başlamak üzere yanına ilerlerken koltukta oturan Henry hızla bize koştu ve Remus'u kollarına sardı. İç çekip bu manzarayı daha fazla görmemek adına odama ilerledim, umrumda değillerdi. Son mutlu günlerini istedikleri gibi yaşamaları gerekiyordu. Yine de buna dahi sabrım yoktu.
Odada ileri geri adımlayıp duracağımı bildiğimden hızlıca duşa girip üstüme güzel bir şeyler geçirdim. Odadan çıkıp James'e kısa bir baş selamı verdikten sonra çıkışa yöneldim. Üstümde Remus'un bakışlarını hissetsem de onlara bakmadan kendimi dışarı attım, burası biraz fazla sıcaktı.
***
"Remus nerede?" Diye sorarken cevaptan korkuyordum.
"Henry onu içmeye götürmüş, biraz panikti ama sakinleşti."
"Ve siz de onu o çocukla yolladınız?! James!"
Peter sakince susup kenara çekildi fakat James hâlâ sırıtıyordu. "Ne bu Aylak ilgisi bir anda? Kıskanıyor olabilir misin?"
"Saçmalama dostum"
"Sevgilimden yeni ayrılmış olabilirsin ama bu Remus'un da ayrılması gerektiğini anlamına gelmiyor."
"Evet, biliyorum!"
"O zaman neden böyle davranıyorsun? Remus'un biriyle sevisebilme ihtimaline bu kadar yükselmen garip."
Bir dakika... Sevişebilirlerdi. Buna asla izin vermemen gerektiği beyimde yankılanırken hızla doğruldum. "Gidiyorum ben."
"Hayır gitmiyorsun Siri."
Daha birkaç adım atmışken James beni yakalayıp koltuğa doğru itti.
"James bırak dedim, gideceğim işte!"
"Rüyanda görürsün, Peter ve ben bugün burda nöbet tutacağız"
Lily bize doğru birkaç adım attığında zaferle sırıttım.
"Selam beyler."
"Lily! Selam hayatım, Peter buradan ayrılma, sakın."
James çıkışa ilerlerken Peter'e zafer dolu bakışlar atıyordum.
