HE is JIN WALKER

PART IX

sorry for the long wait. Ilang weeks din akong hindi nag update. Tinapos ko pa kasi yung FAnFic exo story ko. Kung may time po kayo pls. feel free to visit and read. hhehehe

'He's the One for Me' exo maknae's fanfic story.

Date: April 12,2015

..

When you think your the happiest woman in the world, and you think everything is perfect, that's when problem came. You will never really expect it..

Now I'm here in this fucking hospital staring my whole fucking life in the man I've grown up hating..

Hate..

How can i keep hating him now? when only the beats of the machine in his side keeps him alive.

I want to cry...but I can't. Gusto kong ipakita sa kanya na kahit sa ganitong kalagayan ay magiging matatag pa din ako.

"Shai.." narinig kong tawag ni Jin pero nanatili pa din akong nakatingin sa nakaratay na katawan ni Papa. "you should rest..kahapon ka pa walang tulog." pahayag nito.

Umiling lang ako. I know din naman na kahapon pa din siya hindi nagpapahinga. Konting tulog lang ang nakuha niya.

When i knew about my dad accident i rushed fast here with Jin not leaving my side. I don't know what really happened. All i know is that the plane where he is, crashed. If it's a foul play or what hindi ako sigurado. nagsisimula na ding mag imbistiga ang mga pulis. And they looking for Malinda. She's with him daw.

"Shai."

"I'm okay." sabi ko at naramdaman ko ang paghawak nito sa balikat ko.

Kahit papaano ay nabawasan ang alala ko na he is here with me, when i know that i can't trust anyone.

I really have this gut na may mali dito. My dad in a plane with Malinda? It's impossible..

"Take a rest.." napabuntong hininga na lang ako bago tumayo. Siguro nga ay kailangan ko munang magpahinga. Madami na din akong iniisip at feeling ko sasabog na ang utak ko.

Naalimpungatan ako ng maramdaman kong may nakatingin sa akin. Napangiti naman agad ako ng makita ko ang pares ng mga mata ni Jin na nakatingin sa akin.

"your awake. Want to eat.?" tanong nito at naglakad papunta sa sofa kung saan ako kasalukuyang nakahiga at nakaharap sa kanya.

Napangiti naman ako at bumangon para umupo. Napatingin ako sa hospital bed kung saan nakahiga pa din si Papa at napabuntong hininga na lang ako.

"Here eat this..you look pale." pahayag nito.

"You didn't go to school? Tanong ko bago kinuha ang kanin at ulam na hawak nito.

It's already monday. Ayoko naman na umabsent siya atsaka ayokong mapabayaan niyo ang pag-aaral niyo. Mahal ang tuition ngayon. Umiling ito bago umupo sa tabi ko.

"work?" tanong ko ulit at tumingin dito. Nagfrown naman ito bago sumandal sa sofa na inuupuan namin.

"None.." sagot nito.

"I'm okay Jin, kaya ko na naman dito" paliwanag ko.

"are you sure..you know i can--"pero hindi ko na ito pinatapos.

"oo, wag ka ng mag alala." naramdaman ko naman ang pagbuntong hininga nito bago sumang ayon sa sinabi ko.

"okay.. But i'll drop here everyday." ngumiti naman ako bago nagsimula ng kumain.

It's almost 4 days pero hindi pa din nagigising si Papa. Wala pa ding masabi ang doctor kung hindi maghintay lang. Sa apat ba araw din ay araw araw din pumupunta si Jin dito. And he never forget to asked me kung kumain na ba ako. Dumalaw na din dito si Carlene pati na din si Tanda.

Naalala ko pa ang sinabi niya.

'Wag kang mawawalan ng pag-asa Shailene..alam mong nagdito lang siya.'

Napatingin ako sa cellphone ko ng mag vibrate ito mula sa side table ng hospital bed kasama ang mga fruits and flowers na pinadadala dito araw araw.

Tumingin muna ako kay Papa bago ko inabot ang cellphone ko. Maybe it's Jin. He's always checking if everythings alright. Halos oras oras itong magtext kapag nasa school siya or nasa trabaho niya.

Pero napakunot noo ako ng ibang number ang bumungad sa akin hindi ito nakaregister at overseas number ang gamit.

Sino naman to?

Napatulala na lang ako ng buksan ko ang messsage.

-/ Your next.... /-

'Hey.." dali dali kong tinago ang cellphone ko na marinig ko ang boses ni Jin.

"hey.." nakangiti kung bati at yumakap sa kanya.

"Is everything alright?" tanong nito. Tumango naman ako at ilang second lang ay kumalas ako at tumingin sa kanya.

"Wala ka ng pasok?" tanong ko dahil pagtingin ko sa oras ay saktong 1 pm pa lang.

"Nah, Im excuse.." paliwanag nito.

"excuse? Bakit?" tanong ko.

Hinila ako nito papunta sa sofa at umupo ito ng paharap sa akin. Napakunot noo ako ng mapansin ko ang pagseryoso nito.

"Is it okay if Im not with you for.. three days?" tanong nito habang nakahawak sa magkabilang kamay ko.

"where are you going?" tanong ko matapos ang ilang minuto na nanatili akong tahimik at pinaprocess ang sinabi nito.

"China.. You know ..i have this concert but if you don't like I can cancel it." paliwanag nito.

Ngumiti ako sa kanya. "no! Of course.."

"Really?" tanong nito.

"Oo naman.."sagot ko.

Ngumiti naman ito at niyakap ako. Hindi ko naman pweding piligin siya sa kung anong gusto niya. I know na bago pa ako dumating sa buhay niya mas nauna na ang pagkanta niya. Hindi naman pweding makipagkumpitensiya ako sa trabaho niya.

Doon siya masaya and i gladly accept and understand it. Atsaka kaya ko naman dito.

"Call me every hour.. And if anything happen okay?.."

"Oo nah.."sagot ko habang nakangiti. Kanina pa kasi ito bilin ng bilin. Tawagan daw siya oras oras o kaya ay itext. Gusto ko na nga siyang ipatapon palabas ng hospital dahil sa dami ng binilin niya.

Palabas na kami ng hospital. Ihahatid ko lang siya hanggang sa labasan. Mamaya ng gabi ang flight niya at ayoko naman na mapuyat siya dahil ilang oras din ang byahe niya.

"oo nah.. You better or else im gonna flight back instantly here to remind you." pagbabanta nito pero nakangiti naman.

As if?

"I can..don't provoke me." sabi nito agad ng mabasa ang iniisip ko.

Napatawa naman ako. Mind reader freak!

"okay..okay" sabi ko.

"Good girl." nakangiti nitong pahayag bago ko naramdaman ang paghalik nito sa labi ko.

Dahil sa gulat ay nanatili lang ako sa ganung posisyon haggang sa mamalayan ko na tapos pala. Nagrin naman ito ng makita ang reaksyon ko.

'Bye.. Don't you dare forget your breakfast, meal, snack and dinner.!" sigaw nito ng makapasok na sa kotse niya.

Napatawa na lang ako. Bago kumaway sa kanya. Nakangiti pa din ako haggang sa makapasok ako ng hospital.

Nagulat ako ng magvibrate ang phone ko mula sa bulsa ng pants na suot ko. Bigla din akong kinabahan.

Pinagpawisan ako ng makita ko ulit ang unregister number. This shit! Kahit na pinagpapawisan na ang kamay ko ay nagawa ko pa ding buksan ang message nito.

- you look good together..Jin Walker is a good catch. But what if he die? -

Humigpit ang pagkakahawak ko sa cellphone lalo na ng makita ko ang picture naming dalawa kung saan hinalikan ako ni Jin.

****