Eight Letters

chapter 2

Elliana's Point Of View

Attraction, a force acting mutually between particles of matter, tending to draw them together, and resisting their separation. Wrong. I was the one who was exerting the force of attraction, kaya hindi mutual.

"Inuman mamaya, sunduin kita."

"I'll pass. May awa pa naman ako sa atay ko, Brad," sagot ko.

"Okay. Just call me if you want to come, you can still change your mind. Mamayang gabi pa naman."

This guy is a bad influence to me. But he's my cousin kaya tiwalang-tiwala si Mama at Papa sa kaniya. Ako hindi, mukha pa lang kahina-hinala na. Iyong mukha niya wala pang krimen mukha ng kriminal.

"Anong ginagawa ni Brad dito?" Mama asked as we watch Brad entering his car.

"Returning some of my stuff, Ma."

"Uminom ka pa hanggang sa hindi ka na makalakad, Elliana Ellaine. Hindi mo namamalayan may nawawala na pala sa 'yo."

Palihim akong napangisi sa sinabi ni Mama. Sermon na naman. Hindi na talaga sila nasanay sa pagiging lasinggera ko.

"Alam mong walang magandang naidudulot sa 'yo iyang pag-iinom, Elli. Pang-ilang uwi mo na 'to na sobrang lasing. Diyos ko, bata ka. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko sa 'yo," napahawak si Mama sa noo.

"Umiinom lang naman ako ng marami kapag kasama ko si Brad, Ma. Kailan mo ba ako nakitang nakipag-inuman na kasama sina Yelena, Evelyn o Karen?"

"I'm just thankful you're not pregnant yet."

"Ma, ano ba! Hindi mangyayari 'yon! Jesus!" sigaw ko.

Kaka-graduate ko lang last year at wala akong balak mag-anak. I'm scared. Sobrang sakit daw talaga manganak. I hate pain. The thought of me having a child of my own is just... hindi kayang i-proseso ng utak ko, my God.

I don't hate kids, I'm fond of them actually. Pero ayoko talaga magka-anak.  They want to have a grandchild from me, of course, ako lang naman ang nag-iisa nilang anak pero no! I would never! Hindi! Ayoko! Mas bet ko pa mag-ampon kaysa manganak. Bahala kayo diyan.

Afternoon came and Yelena unexpectedly showed up in front of our house. Napaka talaga ng babaeng ito, bigla-bigla lang nagpapakita na parang kabute.

"Nandito ka no'ng isang araw, nandito ka na naman ulit," bungad ko.

"Sama ka sa 'kin," aya niya.

Walang araw talaga na nasa bahay lang ako. Kung wala ako sa inuman, gumagala sa bahay ng kaibigan.

"Where? Wala ako sa mood gumala ngayon, Yel. I deserve to rest for a day," tinatamad na sabi ko.

"Talaga? Ayaw mo? Nando'n si Yvonne."

"Hindi mo ako madadala sa ganiyan. Yes, I like your sister, but I won't risk my nap time just to go with you," irap ko.

Pilitin mo pa ako, Yelena. Please lang. Isang pilit pa, sasama na ako.

"Ayaw mo talaga? Pwede ka mag-sleepover sa apartment ko, pagtatabihin ko kayo ni Yvonne."

Yes!

"Sige na nga," kunyari ay napipilitan kong sagot.

"Don't me, Elliana. Alam kong gusto mo lang makatabi si Yvo."

"I only agreed cause you said I can do sleepover at your place."

"Mag-impake ka na, ako na magpapaalam kay Tita."

Lumawak ang ngiti ko sa sinabi niya. Nagkukusa talaga siyang ipaalam ako kay Mama. Kahit naman hindi siya magpaalam ay papayag pa rin si Mama. I'm old enough to do whatever I want. Only child ako pero hindi sila mahigpit sa 'kin.