Kaybolan SADAKAT (SUİKAST )

KAYBOLAN SADAKAT(HİSSETMİYORUM)

Öğrendiğim an tüm vücudum daki kan çekildi sanki. Parmaklarımın uçları karıncalanmaya başladı. Şakaklarım uyuştu. Beynim kafatasımdan firar etmek istercesine zonkladı. Ayaklarım soğumaya dizlerim titremeye başladı. Omuzlarım yüz yetimin hakkı varmışçasına ağrımaya başladı biri beni aşağıya çekiyordu adeta. Gözlerimin arkası yandı ama ısrarla göz yaşım akmadı, burnumun kemeri inanılmaz acıyla sızladı, elmacık kemiklerimden kulağıma doğru sıcaklık aktı. Anlımdan yukarı enseme kadar kaynayan bir ateşin varlığını hissettim.
O an saç uçlarıma kadar hissettim.

O an. Hiç bir zaman unutamayacağım bir andan bahsediyorum. İliklerime kadar çaresiz ve üzgün hissettiğim o andan. Kalbimin sanki atmayı bırakıp kendi isteği ile durmak istediği andan. Çok fazla sıcaktı o an.
Ama sonra saniyeler içinde sanki ruhum bir savunma mekanizması geliştirmişti. Tüm vücudum değil ama sadece göğüs kafesimi kaplayan bir zırh hissettim. Korkmalımıydım? Evet. Çok soğuktu. Kaynayan kalbime bir an değince o soğukluk boğazımdan küçük dilime, küçük dilimden nefes borusuna, nefes borusundan gözlerimin arkasındaki sinirleri dondurup adeta beynime hücum edip koruma altına aldı. Korkuyordum bunun olmasından ama oluyordu. Kalbimi hissetmiyordum. Kendi isteği ile uçurumun kenarından kendini usulca huzuru bulmuşçasına aşağı bıraktı. Kalbimi hissetmiyordum ama yokluğunu ve arkasındaki boşlukla beraber yatan soğukluğu hissetmeye devam ettim. Her zaman orda olucağını belli edicek bir soğukluktu bu. Hic bir zaman bana o anı unutturmayacak bir soğukluk. İnsanlığımı değil ama aşkımı kaybettiğim o soğukluk.

---------------------------
İlk yeni çalışmam iyi kotu her turlu yorumlarini beklerim bir kusurum olmadi inşallah ve sizi memnun edersem ne mutlu bana.
Bir kaç bölüm sadece tanitimyazisi olucak okuyucu sayisi artarsa DİLEDİĞİM kadar o zaman baslicam asil bölümleri yazmaya. Sizleri seviyorum destekleklerinizi esirgemeyin lutfen . ;)