Bir an için senin yerinde olmak isterdim. Biri var, yıllardır seviyor seni, bir gözü hep üstünde. Tedirgin edici mi? Keşke sevebileceğin biri olabilseydim. O zaman beni görmezden gelmene gerek kalmazdı. Keşke en azından görmezden gelmeyeceğin biri o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şimdi ben karanlığa diz çökmüş, şehri sırtımaalmış seni düşünüyorum.."
"Garson!" Hızlı adımlarla müşterinin yanına gittim.
"Buyrun efendim? Ne istemiştiniz?" Elime adisyonu yerleştirdim ve karşımda ki kadına bakmaya devam ettim.
"2 tane salep lütfen" Başımla onaylayıp, tezgaha doğru ilerledim. Kafe yine tıklım tıklımdı.
"Kerem abi 2 salep!" Kerem abi beklemeden salebi hazırlamaya başladı. O sırada telefonuma bildirim gelmişti. Tam ekrana bakacakken, müşterilerden birinin bana seslendiğini duydum. Hızlıca yanına gittim.
"3 tane cheesecake istiyoruz." Gözlerimi gençlere çevirip başımı salladım. Bu ayşe nerelerdeydi acaba? Şu kalabalıkta beni tek başıma bıraktığına inanamıyorum. Beklemeden siparişleri götürdüm ve tezgaha yaslanıp etrafı izlemeye başladım..
Kafe biraz daha sakinlediğinde, Ayşenin geldiğini gördüm. Yanıma gelip yavaşca bar taburelerinin birine oturdu.
"Kızım nerelerdesin sen?" Sorumla, bana döndü.
"Yukarıda, Nejat beyin yanındaydım." Kaşlarımı kaldırıp, Ayşeye bakmaya devam ettim.
"1 saatir ne yaptın adamın yanında kızım?" Ayşe bir an duraksadı ve ciddiyetini bozarak gülümsemeye başladı.
"Ne yapıcam kızım, şu zam işini konuştum." Bu biraz daha şüphelendirmişti beni.
"Daha yeni zam yapıldı Ayşe." Elini saçlarının arasına geçirdi ve cevap verdi.
"B-bu aralar biraz sıkışığımda" O sırada, Nejat bey merdivenlerden aşağıya iniyordu. Yüzünde anlamsız bir sırıtış vardı. Gözleriyle bir süre Ayşeye baktı ve önüne dönerek kafeden çıktı. Bu işte bir şeylik vardı ama çok kurcalamayacaktım.
Ayşe acıyla oturduğu yerden kalktı ve yavaş adımlarla yürüyerek lavaboya gitti. Bugün çok garip davranıyordu.
"Ayşenin nesi var?" Arkadan Kerem abinin sesi gelince, ona döndüm.
"Valla bende bilmiyorum Kerem abi." Elinde ki bardakları rafa dizdi ve bana döndü.
"İstersen bir bak, pek iyi görünmüyordu." Dediklerine hak vererek, oturduğum yerden kalktım. Hızlıca lavaboya gittim ve kapıya vurdum.
"Ayşe benim, Tomris." Saniyeler sonra kapı açılmıştı.
"İyi misin? Bir şey mi oldu?" Gülümseyerek başını iki yana salladı.
