Bir an için senin yerinde olmak isterdim. Biri var, yıllardır seviyor seni, bir gözü hep üstünde. Tedirgin edici mi? Keşke sevebileceğin biri olabilseydim. O zaman beni görmezden gelmene gerek kalmazdı. Keşke en azından görmezden gelmeyeceğin biri o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizce benhayranlarıylaçekildiği fotoğraflara bakıp, moralimi bok ediyor mudurum? :)
"Televizyonu açar ve bütün o dehşet verici şeyleri seyrederseniz, umut etmeyi bırakırsınız. Arada bir gözlerinizi kapatmak pek çok şeyi değiştirir… Kapatın ve düşleyin. Rüzgar her daim arkanızda, güneş yüzünüzde olabilir… Belki de rüzgar yıldızlarla dans ederken sizin kaderinizi belirliyordur. Kimbilir" -Johnny Depp
~
Kerem abi beni eve bıraktığında, apartmanın önünde 2 tane takım elbiseli adam duruyordu. Bunlar Kerem abinin gönderdiği korumalardı. Onlara başımla selam vererek, apartmana girdim. Hayatımda her şey kötü gidiyordu, ama bu kadar kötü gideceğini asla tahmin edemezdim. Bir gün evimin önünde korumalar olacağını nereden bilebilirdim ki?
Sıkıntılı bir iç çekerek eve girdim. İlk adımlarımı annemin odasına attım. Pencerenin önünde, tekerlekli sandalyesinde oturuyordu. Suratı yine düşüktü, gerçi onca derdin sıkıntının içinde nasıl neşeli olabilsin ki?
Onu kapıya yaslanmış izlerken, gözleri beni buldu. Suratına saniyeler geçmeden bir tebessüm yerleştirdi. Ona karşılık bende tebessüm ettim ve küçük adımlarla yatağın üzerine oturdum. Gözleri tekrar pencereden dışarı baktı ve konuşmaya başladı.
"Aşağıda ki adamlar kim? Neden orada bekliyorlar?" Beklemediğim bir soruyla karşı karşıya gelmiştim. Annemin hiç bir şeyden haberi yoktu ve olmasını da istemiyordum.
"Bilmiyorum anne bir bilgim yok." Gözlerini usulca dışarıdan aldı ve bana döndü.
"Bize gelen adamlar değil dimi onlar?" Başımı olumsuzca iki yana salladım. O an rahat bir nefes aldığını hissettim. Annemin gözleri bir süre suratımda gezdi durdu.
"Kızım sen git dinlen, çok yorgun görünüyorsun." Burukça gülümsedim. Yorgundum ama bunu pekte dert etmiyordum.
"Seni yatırma mı ister misin?" Sorduğum soruyla başını iki yana salladı.
"Yok kızım ben biraz daha oturacağım. Yatacağım zaman Egeye derim yardım eder bana." Oturduğum yerden kalktım ve son kez anneme baktım.
"Tamam annem" Dedim ve saçlarına küçük bir buse kondurdum. Odama doğru geçerken, kulağıma babamın sesleri doldu. Telefonda biriyle konuşuyordu, bunu pek umursamayıp odama geçtim. Üzerime her zaman ki kıyafetlerimi giydim ve çalışma masama oturdum. Telefonumdan bir şarkı açtım. Ardından köşede duran siyah defteri aldım ve herhangi bir sayfasını açıp yazmaya başladım.
