Bir an için senin yerinde olmak isterdim. Biri var, yıllardır seviyor seni, bir gözü hep üstünde. Tedirgin edici mi? Keşke sevebileceğin biri olabilseydim. O zaman beni görmezden gelmene gerek kalmazdı. Keşke en azından görmezden gelmeyeceğin biri o...
Beni mahveden ama bir o kadarda bana iyi gelen bir şarkıyı sizinle paylaşmak istedim. Dinlemenizi tavsiye ederim :')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
gece gece aşık olduk iyi mi şimdi?
~
Her şey yoluna girmişken, evden kovulmam hiç iyi olmamıştı. Şimdi nereye gidecektim? Ne yapacaktım?
Başımı önüme eğip kafenin yolunu tuttum. Nerede kalabilirim diye düşünürken, üzerimde ki kıyafetleri farkedip olduğum yerde gülümsedim. Johnny'nin kıyafetleri hala üzerimde duruyordu. Bu kıyafetleri ömrümün sonuna kadar saklayacağım kesindi.
Bir kaç dakika sonra kafeye gelmiştim. İçeride pek bir müşteri yoktu, fazlasıyla sessiz sakindi. Gözlerim Kerem abiyi aramıştı ama onu görememiştim. O sıra yeni garson aldıklarını fark ettim. Ardından kasaya baktığımda, Ayşenin yayılarak oturduğunu gördüm. Neler oluyordu burada?
"Kızım Tomris! Sen nerelerdesin kaç gündür?" Reyhan ablanın konuşmasıyla, aramızda ki mesafeyi kapadım.
"Annemle ilgileniyordum Reyhan abla o yüzden gelemedim işe." Konuyu üstelememesi için konuşmaya devam ettim.
"Bu yeni garson ne zaman alındı?" Reyhan abla bir an duraksadı. Cevap vereceği sıra arkadan bir ses geldi.
"Senin yerine alındı. Kovulduğundan haberin yok mu?" Arkama döndüğümde, Nejat beyle karşılaşmıştım.
"Ne kovulması? 2 gün işe gelmedim diye kovdunuz mu beni!" Başını olumlu bir şekilde sallamıştı.
"İnanamıyorum size! Böyle iş mi olurmuş?" Sesim bir tık sert çıkmıştı.
"Burası babanın dükkanı değil! Adam gibi geleceksin işini yapacaksın." Sinirle kafamı iki yana salladım.
"Sanki ben keyfimden gelmedim! Ailevi meselelerimi biliyorsunuz. Biraz anlayış gösterebilirdiniz." Suratıma bakmadan cevap vermişti.
"Ailevi meselelerin beni ilgilendirmez!" Nejat bey son sözlerini söyleyerek, yukarı çıkmıştı. Çaresizce bar taburelerinin birine oturdum.
"Kızım üzme kendini, başka iş mi yok sana?" Sıkıntıyla derin bir nefes verdim.
"Bu devir de iş bulmak kolay mı Reyhan abla? Hem 2 gün gelmedim diye insan mı kovulurmuş!" Reyhan abla hüzünle gözlerime bakıyordu.
"Tek sen kovulmadın ki kızım. Kerem de kovuldu." Şaşkınlıkla gözlerim kocaman oldu.
