Bir an için senin yerinde olmak isterdim. Biri var, yıllardır seviyor seni, bir gözü hep üstünde. Tedirgin edici mi? Keşke sevebileceğin biri olabilseydim. O zaman beni görmezden gelmene gerek kalmazdı. Keşke en azından görmezden gelmeyeceğin biri o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Allahım Johnny'i yemek...
☆
Tüm günüm pencerenin önünde sandalye de oturarak geçmişti. Çünkü şu 4 duvar arasında yapabileceğim başka hiç bir şey yoktu. Bedenim hala acıdan sızlıyordu. Bu izlerin ve acıların uzun bir süre bedenimden gitmeyeceğini biliyordum.
Buradan nasıl kurtulacağımı düşünmeyi bırakıp, saatlerdir Johnny neden konum istedi diye düşünüyordum. Fakat hiç bir sonuca varamamıştım. Buraya gelmiş olamazdı, yani erkendi daha. Yakında geleceğim diyordu ama bu kadar erken geleceğini düşünmüyorum. Peki neden konum istedi?
Sıkıntıyla derin bir nefes verdim. Kapının açılmasıyla arkama bakmaya bile hiç tenezzül etmedim. Adım sesleri tam arkamda durdu ve iki kol bedenimi sardı.
"Nasılsın güzelim?" Sinirim anında tepeme çıkmıştı. Bana yaptığı onca şeye rağmen nasıl bir şey olmamış gibi davranabiliyordu, aklım asla almıyor!
"Hadi ama bir cevap ver bana." İnatla sessizliğime devam ettim.
"Üzgünüm sabah ki olanlar için. Sinirden gözüm döndü sadece." Kolları bedenimi daha sıkı sardığında, dudaklarımı birbirine bastırdım ve göz yaşlarımın akmasına izin verdim.
"Kendimi kaybettim o an. Bu yüzden kendimi suçlayamam ama üzgün olduğumu söylemek isterim." Dalga geçiyordu değil mi benimle? Derin bir nefes çektim ve konuşmaya başladım.
"Beni öldüresiye dövüyorsun ve kendini suçlu bulmuyorsun? Bora sen sahiden iyi değilsin!" Son sözlerimi bastıra bastıra söylemiştim.
"Sana olan aşkım beni bu hala getirdi." Sinirle gülerek kafamı iki yana salladım.
"Sen buna aşk mı diyorsun?" Kollarını bedenimden çekti ve önümde diz çöktü. Ardından gözlerime bakıp başını salladı.
"Bu aşk değil bu tam bir işkence! İnsan sevdiğine bunu yapar mı?" Kollarımda ki kemer izlerini gösterirken, gözlerini önüne devirdi.
"Tamam özür diler-"
"Sakın dileme! Özür dilemen hiç bir şeyi değiştirmiyor!" Bora çenesini sıktıkça sıkmıştı. Sanırım sinirlenmişti.
"1 saat sonra ailem gelecek. Yatağın üzerinde ki elbiseyi giy ve kendine çeki düzen ver. Bu akşam bir aksilik istemiyorum ona göre!" Önümden kalktı ve tam giderken sözlerim onu durdurdu.
"Beni burada zorla tutuyorsun diye her dediğini yapacak değilim!" Bir kaç adım geri geldi ve çenemi avcunun içine alıp sıktı.
