Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jeon Chaeyoung, 14:38
Hayat tüketirdi.
Çoğu zaman boşluğa iter, sana tutunacak tek dal bile bırakmazdı. Elin kolun bağlıyken ve gerçekten yapacak hiçbir şey bulamazken çaresizlik duygusu tüm ruhunu eline alıp oyuncak gibi döndürürdü. Fakat her zaman olmasa da bazen mucize dedikleri o şey gelir, seni bulurdu. Gerçek mucize olmuş gibi hissederdin. Yaşadığın o tüm çaresizlik anında silinirdi. Acı, üzüntü, kederden eser kalmazdı; çünkü seni iyileştirecek o mucize çoktan kapını çalmıştı.
Benim mucizem çok aniden çıkmıştı karşıma. Hani şu beklemediğin anda gelenlerdendi. Boşluğa düşmüştüm çoğu kez. Tükenmiştim. Sebepler, nedenler; beni yormuştu.
Keşke ölseydim.
Ölmeyi bile istemişken şimdi yaşadıklarım, aklımı hayalimi durduracak cinstendi. O kazadan sonra bir şekilde hayat bana gülmüş, Tanrı ise halime acımıştı. Şaşkınlıkla ondan hiç görmediğim şeyleri kucaklarken Tanrı mutluluğu avuçlarıma bırakmıştı. Meğersem benim mutluluğum; onun iki dudağı arasında saklıymış zaten.
Böylece kendi mucizemi de artık bulmuştum.
Bunu binlerce, milyonlarca, trilyon, katrilyonlarca söyleyebilirdim. Benim mucizem Jungkook'tu. Onun maskesiz, gerçek yüzüydü.
Şimdi buradaydı, hiçbir zaman olmadığı kadar çok yanımdaydı.
Evimize gelmiştik. Beraber hiçbir zaman mutlulukla girmediğimiz yatağımızda, ellerimi dizlerimin üzerinde tutmuş öylece oturuyordum. Hastaneden geleli yarım saat olmuştu ve Jungkook eve girer girmez kendini banyoya atmıştı. Aramızda on adımlık mesafe ve sadece bir kapı vardı. Duş sesi oradan kulağıma ulaşıyordu.
Üzerimde ki gerginliği anlayamadım. Onunla bir şekilde yeniden bu odada olmak belki böyle hissettirmişti. Yaptıklarını unutmamıştım. İstesem de unutamazdım. Bu ev unutturmazdı bir kere fakat değişen davranışları, bana karşı olan tutumu pençelerimi indirmişti. Beni yatıştırmıştı.
Olmaması gerekiyordu. Bu evde olmamam gerekiyordu ama buradaydım.
Her zaman bir şey oluyordu ve ben mantıklı düşünen tarafıma söz geçiremiyordum. Mantıklı olan tarafım ne zaman Jungkook'a iyi yaklaşacaktı? Ya da olacak mıydı bu? Senin kadar bende emin değilim bundan Chaeyoung. Sadece nedenini merak ediyordum işte. Neden? Neden bir anda değişmişti mesela? Neden daha öncesinde yokmuşum gibi davranıyordu ya da.
Kendime verdiğim söz hala yerli yerindeydi. Ben her şeyin cevabını bulacaktım. Tüm yanıtsız cevapları, Jungkook'un maskesiz yüzünü bulacaktım. Nasıl bilmiyorum ama bir şekilde olacaktı.
Yapacaksın Chaeyoung.
Kapı açıldığında daldığım düşünce denizinden ayrıldım ve bakışlarımı on adım ötemde ki açılan banyo kapısına çevirdim. Belinde çok sıkmadan bağladığı bornozuyla karşımdaydı. Elinde ki saç havlusunu ıslak saçları arasına daldırmıştı. Açılan kapının ardından buharlar çıkarken orada öylece durmuş saçlarının ıslaklığını alırken bana bakıyordu. Bornozunun kuşağını bol bağladığı için gözüken göğsünden aşağı doğru damlayan su tanelerine gözlerim takıldı. Sonra tekrardan yukarı çıkıp gözlerini buldu. Bedenini izlediğimi anlamış dudaklarına hafif bir sırıtma yayılmıştı.
