Unknown Case'tk

substructure

bu başlık niye random gibi oldu?¿

ayy neysee, iyi geceler şuan benim içinn. saat 23.10 ve bölümü atıp kaçıyorum güzellerim.
145 okunma için teşekkür ederim. birtanesiniz(っ˘̩╭╮˘̩)っ vee semetae 23. sıradayızzz. 💜🤫🤰
lütfen fikirlerinizi belirtin, benim için çok değerliler.

bilgilendirme+spoi: Taehyung'un ilerde ki bölümler de jungkook'a olan bağlılığı ve onun için yapacakları sizi şaşırtabilir.

sizi seviyorumm. ( ◜‿◝ )♡🌙

sonbaharın ortasında güneş açan havaya inat beyaz tenli genç kendini sonraki yağmurlu günlere hazırlamak için odun kırmaya hazırlanıyordu. sabahın erken saatleriydi ve esmer adamın uyanmayacağını tahmin ediyordu. çok terlememek için ince takımları üzerine geçirmişti. uzun saçlarını arkaya doğru atıp bağlamıştı. gün geçtikçe uzamaları onun için hem güzel hem uğraştırıcı geliyordu.
dirseklerine kadar sıvadığı penyeyi düzeltip arkasını dönmüştü.  yatakta oturmuş kendine bakan esmeri görmeyi beklemiyordu.
esmer adam gözlerini gelen tıkırtı sesleriyle açmış ve üstünü düzelten genci görmüştü. beyaz teniyle uyum içinde duran gri takımlı genci süzdü. ses etmeden doğruldu, bu arada gencin özenli bakımı sayesinde yarası iyiye gidiyordu. ağrısı çok batmıyordu artık, bu onu biraz üzüyordu çünkü güzel çocuğun ilgili hali çok güzeldi, kendisini özel hissediyordu. yaraya tatlı tatlı, dudaklarını büzerek üfleyişi çok güzeldi. ellerine eldivenleri zor giyerken çok güzeldi.

ilgisi sadece kendisine özel olmalıydı, sadece kendisiyle böyle ilgilenmeliydi.

güzel çocuk yüzüne gülümseme yerleştirdi.

"günaydın taehyung. ağrın yok değil mi?" taehyung başını iki yana salladı ve yavaşça o da ayaklandı.

"günaydın jungkook, ağrım yok. benimle çok güzel ilgileniyorsun." 
ve hep ilgilenmen için ileride çok şey yapacağım.

"oh! bu çok güzel. kahvaltıdan önce odun kırmam lazım. beklersin değil mi? çok acıkmış hissediyorsan şimdi kahvaltı edebiliriz."

"hayır, dayanırım ve sana yardım edeyim, böylece çabuk biter. yorulmanı istemiyorum."  genç çocuk kaşlarını çattı ve başını hiddetle iki yana salladı. "kesinlikle böyle bir şey olmayacak. sen burada veya salonda dinlenirken ben işimi halledeceğim. kendini yardım etmek zorunda gibi hissetmeni istemiyorum."

"jungkook saçmalama, yaram iyi. çok zorlamam olur biter. yapamayacağından değil yardım etmek istiyorum." çocuk omuzlarını düşürdü. "ama yaran..."

"şşş." esmer adam gencin saçlarını dağıtarak aşağı indi. banyoda yüzünü yıkadıktan sonra gülümsüyerek kendini çocuğun yanında bulmuştu.
jeon ise kendini huzursuz hissetti o an, taehyung dikişli bir şekilde kendisine yardım etmesini istemiyordu. dikişleri kaynamaya başlasa da hâlâ dinlenmesi lazımdı. dışarı geçmeden önce tekrar yanında ki esmere anlatmaya çalışsa da ikna edememiş ve bakışlarından kaçarak kendini önden bahçeye atmıştı.

"peki, o zaman ben kırayım sen de sepetlere koy olur mu? çok yok zaten, kasabaya çıkmam lazım." taehyung başını sallayarak onaylamıştı çünkü ilgi için değil de, karşısında ki tatlı çocuğun üzülüp kendini kötü hissetmemesi içindi. çok gelirse gözüne odunlar ya da çocuğun yorulduğunu anlarsa işi devrabilirdi.
jungkook'un gösterdiği kısma geçip bahçenin yan kenarında jeon kollarını sıvamış, baltayı eline alırken taehyung onu izliyordu.
sıkıca kavranılan balta dik bir şekilde koyan odunun ortasından geçerken ikiye bölünen odun parçalarını taehyung alıp sepete atmıştı.
gözleri çocuğu kadraja alıp etrafındaki diğer şeyleri bulanıklaştırırken gözleri baltayla sert bir şekilde odunları kıran çocuğu izliyordu. eli pratik olan, büyük ihtimalle alışmış olan gencin hızla kırdığı odunları taehyung da kendisine denileni yapılarak sepete atmıştı ve üç büyük sepet odunla dolarken jungkook terini elinin tersiyle silmişti.