Sinless ¦ Taekook

Ulsan Zindanı

Bu kitabı okuyan güzel kalpli tatlış okuyucularım. Fikirleriniz çekinmeden benimle paylaştığınız için çok mutlu oluyorum. Umarım okuyan çoğu kişide fikirlerini yazmaktan çekinmeyen okuyucular gibi belirtebilirler. Dün kitap hakkında çok güzel şeyler konuştuk herkes kendi fikrini sundu ve ben çok keyif aldım.

Bu arada bu bölüm bir tık uzun oldu. İlerleyen bölümlerde uzun mu olsun yoksa kısa mı?

Remedy keyifli okumalar diler.

(´◔‿ゝ◔')━☞👑

×
×
×

The colors different foreign and beautiful...

Renkler farklı yabancı ve güzel...

×
×
×

Ateş halıyı sararken Taehyung korkuyla baktı. Uyku mahmuru gözleri kocaman açılmış kalbi deli gibi çarpmaya başlamıştı. Kırılan camdan içeri bir meşale daha atıldığında bu defa meşale kız kardeşinin yatağının üstüne düştü. Halı ve yatak kısa sürede cayır cayır yanarken Taehyung zorda olsa küçük çaplı şoktan çıkıp yatağından kalktı. Koşarak odasının kapısına yöneldi adımları.

Çıkmak için kapının kolunu aşağı çekti lakin kapı açılmadı. Doğru ya kilitenmişti.

Alevler dört bir yanı sararken gözlerinden yaşlar tek tek aktı, duman kokusu yavaş yavaş doldu Taehyung'un ciğerlerini. Genzi yandığı için öksürmeye başladı. Ölecekti, burada yanarak ölecekti. Korku her bir zerresini sararken  yumruklarını çaresizce kapıya geçirdi.

"İmdat! Anne! Baba! Soojin! Kimse yok mu?! Sesimi duyan yok mu?!" dumanlar ciğerine dolarken bağırabildiği kadar bağırdı. Kimse duymayacaktı biliyordu çünkü evde kimse yoktu. Bir başınaydı. Lakin Taehyung can havliyle kapıyı açmaya çalışmaya devam etti. Sanki ne kadar çok denerse o kadar çabuk açılacaktı. Ama olmadı başaramadı.

Evi kundaklayan grup tüm meşaleleri evin içine attıktan bir süre sonra üzerlerine doğru yürüyen kuzey subaylarını görmeleri ile her biri bir tarafa kaçmaya başladı. Subay askerleri kaçanları yakalamak için peşlerinden giderken kahverengi bir asker arabası yanan evin önünde durdu.

Araba durur durmaz Albay ve karısı hemen ardından Teğmen ve Soojin indi. Albay ve karısı arabadan indiğinde yanan evlerine şokla kocaman açılmış gözleri ile baktılar. Oğulları içerideydi. İkisininde içini bir korku teslim aldı. Ev cayır cayır yanarken Taehyung hala sağ mıydı?

"Abi!!"

"Taehyung!Oğlum! Taehyung! " Kim Hyejin boğazı yırtılırcasına bağırdı. Yüreğinden bir parça kopuyordu. Sanki biri kalbini avucu arasına almış ve sıkıyormuș gibi hissediyordu. Patlayacaktı kalbi. Evlat acısı ile patlayacak yok olacaktı.

O esnada Teğmen subaylardan birine dönüp bunu yapanı bulmaları için emir verdi. Subay aldığı emirle askeri arabayı alarak uzaklaştı.

Albay ise eve girmek, oğlunu kurtarmak için bir adım atmıştı ki zemin kattaki pencerenin patlaması ile adımları geriledi. Hyejin'in çığlığı ise çatırdayan evin sesine karıştı.

"Jiwoong yalvarırım kurtar oğlumu! Kurtar oğlumu! Taehyung!" dedi kocasının kolundan tutup çekiştirdi ağıt yakarcasına bağırıyordu, sonra aklına gelenle duraksadı gözleri kocaman açılırken kocasını ittirdi "Kilitli kaldı odada, odada kilitli kaldı yavrum! Biz kilitledik, oğlumuzu kilitledik bi-" kadının yüreğine ağır gelen korku o kadar baskındı ki  vücudu korkuyu taşıyamadığı için Kim Hyejin'in bilinci kapanıp titreyen bedeni yere yığıldı.