no life without love deel 2

deel 2

Eva p.o.v. ik ben zo blij dat Flo bij me is gebleven! Ik ben net gestopt met huilen; Floris heeft me verteld dat Jefry iets met zijn longetjes heeft en dat hij het misschien niet haalt. Ik heb lang gehuild en Flo bleef de hele tijd bij me om me te troosten. Nu lig ik tegen zijn schouder aan. Mijn blik op de deur gericht, ik voel een aai door mijn haar en leg mijm hoofd op Floris' schouder. Ik sluit mijn ogen even meteen zie ik Jefry voor me, hij lag er zo zielig bij! Zwak en hopeloos. "Hij redt het wel eef! Echt waar!" ik kijk hem in zijn ogen aan, bang en verdrietig. Hij aait me over mijn rug. "Het komt echt goed!" er stroomt een traan over mijn wang, Floris veegt hem weg en kust me op mijn lippen. Er word op de deur geklopt en langzaam gaat de deur open. Ik kijk en Rachel komt samen met Roos naar binnen. "We komen even een bezoekje bregen!" ik kijk naar Roos en voel me blij worden, ze rent op me af en knuffelt me. "Mama! Ik was zo bang dat... Dat e-er iets met je wahaas!" Roos huilt met volle teugen. Ik aai haar door haar haar. "Ik heb je zo gemist lieverd!" ze gaat naast me zitten en ik sla een arm om haar heen. "Ik houd van je! Voor altijd wat er ook gebeurd, onthoud dat goed!" even blijven we zo zitten totdat Rachel naar Jefry vraagt. "Loop maar even mee, ik vraag wel even of we naar hem toe mogen." Roos en ik staan op van het bed, ik heb nog wat last van mijn buik maar voor de rest gaat alles beter dan verwacht. We lopen door de deur, naar links en door de deur. Voor de deur pakt Roos mijn hand vast. Het klinkt raar maar ik ben blij dat ze mijn hamd vast heeft, alsof ik extra steun aan haar heb. Floris bespreekt wat met een dokter die zegt dat we naar binnen mogen.

Wolfs p.o.v. we staan met z'n allen bij de couveuse. Ik krijg een brok in mijn keel, het is vreselijk om je kind daar zo te zien liggen! Jefry begint te hoesten, het klinkt zwak en breekbaar. Een traan stroomt over mijn wang. Met een wild gebaar wrijf ik hem weg, stel je niet zo aan Floris! Voor Eva is dit veel erger. Toch kan ik mijn tranen niet bedwingen en ik begin te huilem. Het is zo lang geleden dat ik gehuild heb. Meteen voel ik een arm om me heen ik kijk opzij, het is Eva. Ook zij heeft tranen in haar ogen. Ik knuffel haar, ik hoor dat Roos ook aan het snikken is. Er klopt iemand op de deur, ik laat Eva los en zie dat David er staat. David! De man waar Eva een tijdje mee heeft gehad toen ee ruzie hadden de man die zichzelf 'pschygoloog' noemt. Ik blijf hem strak aankijken. Ik haat die man! "Wat doe jij hier!?" snauw ik naar hem. "rustig maar hoor,Wolfs." Dat toontje bevalt me helemaal niet en de manier waarop hij 'Wolfs' uitspreekt betekend niks goeds. Zij ogen staan op Jefry gericht. "Ik kom alleen maar mijn baby opzoeken!"