no life without love deel 2

deel 5

Eva p.o.v. stress vol word ik wakker in het hotel, ik heb niet goed geslapen en ben heel moe. Toch ga ik gelijk mijn bed uit want ik ga naar Roos en daarna naar Jefry. Snel kleed ik me aan en loop het hotel uit, eenmaal buiten adem ik de frisse lucht in. Wat is mijn leven toch rommelig! Zal ik Floris een bericht sturen? Ik mis hem vreselijk, maar wat als hij nog boos op me is? Dat moet ik dan maar riskeren! Ik pak mijn mobiel om hem een bericht te sturen maar vanuit mijn oog hoek zie ik David lopen! Ik voel me boos worden en ren naar hem toe. "Waarom David! Wat heb ik je ooit misdaan!?" hij kijkt me met een spottende blik aan en begint te lachen. "Wat je me misdaan hebt? Jij hebt niks misdaan, ik heb alleen een hekel aan Floris en ik weet dat hij nu kapot gaat!" ik probeer me nog in te houden maar het lukt me niet, ik haal uit met mijn vuist en sla hem keihard tegen zijn gezicht. "Au! Godverdomme! Dit zet ik je betaalt!" hij schreeuwt nog wat na en loopt weg. Mijn vuist tinteld nog na, ik heb hem echt hard geslagen! Ik was zo boos! Ik kon me echt niet inhouden! Ik denk aan waar hij schreeuwde, 'ik zet het je betaalt!' Wat gaat hij doen? Ik pak mijn mobiel weer om Floris een berichtje te sturen. Maar ik zie dat ik een berichtje van hem heb. Blij en met het gevoel dat hij niet meer boos op me is open ik het berichtje :

Hoe kon je Eva! Ik haat je! Je greep mijn hart en brak het! Daarom heb ik Jefry nu meegenomen, ik zorg goed voor hem maar hij mag zijn moeder nooit zien! Floris

Het kan niet! Zo is Floris niet! De tranen lopen over mijn wangen, het kan niet waar zijn! Dan hoor ik angstig geschreeuw en gehuil uit een straat komen, ik herken de stem... Het is Roos! Zo snel als ik kan ren ik naar de straat. Roos rent keihard, ze ziet me niet en rent tegen me aan. "Ho, Roosje wat is er aan de hand?" ik houd haar tegen en ze begint nog harder te huilen. "P,papa en... Die uhm...." ik sla haar in mijn armen en kijk verder de straat in. Ons huis glinsterd in de zon, er lopen een paar mensen en de vogels in het parkje fluiten voor de rest is er niks te zien of te horen. Ik laat mijn hand door Roos' haar gaan. "Rustig maar lieverd, ssst huil eerst maar even uit en vertel dan wat er is." ik snap er helemaal niks van maar aan Roos te zien is er iets goed mis! Als ze even later bedaart begint ze te vertellen. "Ik was bij Papa en toen g, ging de bel en toen kwam er uhm die man van Jefry, die uuhm." David! Ik had het kunnen weten, die gast moet verdomme bij Roos wegblijven! Ik aai Roos over haar rug en ze verteld verder. "En toen... Toen was p,papa weheeg!" ze begint weer te huilen. Ik til haar op en ze klemt zich stevig aan mij vast. "Waar gingen ze heen Roos?" ze snikt, slikt even en zegt uiteindelijk. "Volgensmij naar het parkje!" ik zet haar voorzichtig neer en geef haar een kus op haar wang. "Lieverd jij gaat naar Rachel dan" "maar Rachel is weg!" onderbreekt ze me. Even ben ik bang maar dan bedenk ik me dat Rachel naar haar studie begeleider moest voor een gesprek. Ik denk even na. "ga dan maar naar Marion, weet je waar ze woont?" Roos haalt met een vragend gezicht haar schouders op. "Oké, even goed luisteren Roos, je gaat daar linksaf dan rechtsaf dan rechtoor tot nummertje 14 oké?" ze knikt en rent al weg. "Ik kom je zo ophalen Roos!" ze steekt haar duim op en gaat de hoek om. Ik kijk haar na, wat is hier toch aan de hand?