no life without love deel 2

deel 11

Eva p.o.v. ik word wakker door Marion die naast me zit. "Marion wat, wat is er gebeurd?" "je bent flauwgevallen, ik wilde nog even bij jullie langskomen en toen zag ik jou hier op de grond liggen." ik kijk in de kamer, alles ziet er hetzelfde uit waarom was ik flauwgevallen? Dan weet ik het weer; Roos en Jefry zijn weg! Ik spring op en ren naar de keuken in de hoop dat ze daar met z'n tweeën zijn. Het is de laatste plek waar we nog niet hebben gekeken. Marion komt snel achter me aan. "Rustig Eva, ssst we vinden ze wel sst" met een ruk draai ik me om waardoor Marion omvalt. "Waar is Floris!?" ik storm naar boven waar Floris in de badkamer zijn haar staat te doen. "Whoow Eef russtig ssst.' ik vlieg hem om zijn hals. "We moeten Roos en Jefry vinden!" ik begin te huilen hij drukt zijn zachte lippen op die van mij, hij weet altijd hoe hij me moet troosten! Marion komt de badkamer in en begint heel overdreven te kuchen. Ik stop de zoen en kijk haar met een dodelijke blik aan. Kon je niet even weg blijven!? "Ik, uh ik ga maar weer naar huis, houd me op de hoogte over Roos en Jefry!" "jow" ik draai me weer om en Floris veegt mijn tranen weg. "We gaan ze zoeken Eef, jij en ik!" "Maar je moet naar het werk!" hij haalt zijn schouders op "dit is mijn werk, ik bel wel af!" ik lach om zijn nonchallante blik, hij weet me altijd gerust te stellen!

Roos p.o.v. Een grote dikke man pakt me aan mijn arm, ik weet niet wie het is. Ik word in een kleine donkere kamer gelegd. "Ik wil naar Mama!" ik kijk de man boos aan. Als hij niet antwoord zeg ik het nog een keer. "Ik wil naar Mama!" weer geen reactie. Ik begin tegen zijn scheen benen te schoppen. "IK WIL NAAR MAMAA!!" "verdomme doe rustig! Je mag niet naar 'Mama'!" de man komt naast me zitten met een raar flesje. Het ziet er raar uit en ik ben niet van plan dat te gaan drinken. "Ik ga dat niet drinken!! Ik wil naar Mama!" ik schop hem weer tegen zijn schenen en nog een keer en nu zo hard als ik kan! Hij buigt voorover naar zijn schenen. Snel ren ik van de stoel af, de kamer uit. Ik duw de deur dicht en kijk om me heen, ik sta in een hal met een trap naar boven en een andere deur. De tranen lopen over mijn gezicht. Ik wil hier weg! Dan hoor ik iemand naar de deur lopen. "Neee!!" dit lijkt net vroeget met stomme papa! Ik ren de trap op. De man komt de deur uit en rent nu ook de trap op. Ik ben eindelijk boven en neem een scherpe bocht. De man kan me niet bijhouden! Ik kijk achter om om te kijken waar de man is. Dan loop ik tegen een andere man op. Hij pakt me vast. "Waar ga jij heen!?" ik luister niet naar hem, ik kijk langs zijn been en zie Jefry in een grote kamer liggen, hij is aan het huilen. "Sst Jefry! Het komt goed!" roep ik naar hem dat hoor ik Papa ook altijd tegen Mama zeggen als ze verdrietig is. "Bedankt David! Dat kind is sneller dan ze lijkt!" David begint te lachen. "Als jij haar bij wilt houden zal je moeten trainen!" de andere man kijkt nors en loop weer de trap af. "Oké, klein opdondertje! Je mag nu bij je broertje zitten maar als je nog één keer weg loopt zal je dat niet snel vergeten!" ik knijpt hard in mijn arm en duwd me de kamer in. Gelijk daarna word de kamer goed op slot gedaan. Ik ga bij Jefry zitten. Ik ben ook aan het huilen. Ik knuffel Jefry en zo vallen we in slaap, bang dat we hier niet meer weg komen.

Heeey, de komende dagen publiceer ik wss minder delen want dan ben ik op vakantie. Morgen publiceer ik nog wel maar daarna weet ik het nog niet, ik hoop dat jullie het niet erg vinden!