no life without love deel 2

deel 16

Eva p.o.v. Ik kijk recht in de bezorgde ogen van Marion. "Wat doe jij hier!?" ze maakt een gebaar dat ze het later verteld en we lopen zo snel mogelijk de kamer uit. Ik druk Jefry stevig tegen me aan want ik wil hem niet meet loslaten. Op de gang zie ik nog net Floris en Romeo de man mee een politie auto in slepen. Roos en Lizzy zitten al in een andere politie auto. Snel loop ik naar ze toe. "Eva wacht!" roept Marion. "Wat?" "Ze waren in shock en moeten eerst even bij komen." "maar ik ben haar moeder!" probeer ik maar ze houd me nog steeds tegen. Rustig aai ik over het zachte wangetje van Jefry, hij slaapt. Ik zucht en kijk naar de auto, ik stuur een kus handje naar Roos. "Waarom waren jullie er ineens? Ik bedoel hoe wisten jullie dat we jullie nodig hadden?" "jullie zouden ons bellen als jullie Roos,Lizzy en Jefry hadden maar het duurde erg lang en toen moesten we van mechels gaan kijken of alles in orde was" ik ben blij dat ze gekomen waren maar ik moet de hele tijd aan Roos denken. Ik wil naar haar toe! Een andere politie man doet de deur van de auto open en laat Roos en Lizzy eruit. Zouden ze weer een beetje ontspannen zijn? Ik geef Jefry aan Marion over. Roos komt op me afrennen ik heuk voor haar neer en knuffel haar. "Mama!" Lizzy staat er een beetje ongemakkelijk bij. Maar snel geef ik haar ook een knuffel, voor haar was dit ook allemaal niet leuk! "Lizzy je mama komt er aan, Marion mijn vriendin heeft haar gebeld" ze knikt en ik laat haar weer los. "Roosje ik heb je zo gemist!" Roos barst in tranen uit. "Ik jou ook mama! Ik was zo bangg!" "Lizzy!" de moeder van Lizzy komt aanrennen. Ze pakt haar bij haar hand en trekt haar zonder gemaar mee. Dat schiet Marion on het verkeerde keel gat. "Deze vrouw heeft net het leven van uw dochter gered en er kan nog geen bedankje vanaf!? Wat egoïstisch!" Lizzy's moeder haalt haar schouders op. "Bedankt" komt er mompelend uit haar mond. Daarna loopt ze weg. Ik merk dat ik haar met open mond na staar. Heb ik daar alle moeite voor gedaan? "Wat een trut zeg!" merkt Marion op. Ik knik, ik ben het helemaal met haar eens! Ik pak Jefry met één hand van haar over en met de andere houd ik Roos' handje vast. "Waar is wolfs eigenlijk?" vraag ik aan Marion. "Die ging volgens mij daar heen." ze wijst naar de vier geparkeerde politie auto's waarvan één busje. Ik knik. "Bedankt voor je hulp Marion, ik weet niet hoe ik je ooit kan bedanken!" ik geef haar een kus op haar wang. "We zullen zien hoe je me kan bedanken!" ik lach naar haar en Roos slaat nog even haar armen om Marion's been heen. "Dankje Marion!" komt er zachtjes uit haar mond. Ik glimlach naar Roos, ze is zo lief! "Het is goed Roos! Ik zal jullie altijd helpen." ze aait over Roos' rug. Even blijven ze zo staan. "Kom je mee Roosje? Dan gaan we naar Papa!" zachtjes laat ze Marion los. "Jaa naar Papa!" roept ze vrolijk en snel rent ze vooruit. Gelukkig is ze snel zichzelf weer! Daar ben ik blij om! En dat meen ik echt!