Tom Riddle İle Hayal Et

KURTULDUM!

Sıkılmıştım artık bu durumdan.Birinin beni kurtarmasını beklemek yerine kaçmam gerekiyordu.Elimi kelepçeden çıkarmaya çalıştım sanırım çok fazla ses çıkarmıştım ki Bryan içeriye girdi;
Bryan:Derdin ne senin!
Y/N:Bileğimdeki bileklik yok bahçede düştü sanırım.
Bryan:Yani?
Y/N:O benim için çok önemliydi.
Bryan:Nasıl bir şeydi gidip bakayım.
Y/N:Sen bulamazsın bende seninle geleyim.
Bryan:Olmaz.
Y/N:Lütfen..
Bryan:Off..Tamam ama sesini çıkarma.Bu aramızda kalacak.
Y/N:Tamam.
Elimdeki kelepçeyi çıkardı.Kızaran bileklerime baktı.
Bryan:Bileklerinin haline bak!Ne kadar zorladıysan artık.Bekle beni burada sana krem getireceğim.
Başımla onayladığım sırada odadan çıktı kapıyı kapattı ama kilitlemedi.
Ya bana güveniyordu yada çok uzak bir yere gitmemişti.Kapıyı açtım,etrafta onu göremeyince herhangi bir koridora daldım.Koşmaya başladım ya şimdi kurtulacaktım yada biri beni bulana kadar buradaydım.Bir daha asla kaçamazdım Bryan beni yakalarsa tekrar güvenmezdi.Sonra bir kapıdan dışarıya çıktım.Uzun duvarlarla çevrili bir bahçeydi ama önceki bahçeden tek farkı büyük bir kapısı vardı.Evet çıkış kapısıydı bu!Kapının kenarında birbiriyle konuşan iki adam vardı.Onlara görünmeden duvara tırmanmaya çalıştım.Duvar tahminimce 7-8 metre uzunluğundaydı çıkıntılar olduğu için tırmanmak çokta zor değildi.Duvarın sonuna geldiğimde yapmam gereken tek şey diğer tarafdan aşağıya inmekti.
Ama bir an dengemi kaybettim ve inmeye çalıştığım yere düştüm...
Çalıların içine düşmüştüm her yerim çizilmişti kanıyordu kıyafetlerim yırtılmıştı ama kurtulmuştum ayağa kalkmaya çalıştım, canım çok yanıyordu.
Zar zor ayağa kalktım ve hızlı adımlarla gördüğüm ilk ormana girdim.Bundan sonra ne tarafa gideceğimi bilmiyordum.Kaybolmuştum!Ormanda hızlı hızlı yürüyordum daha doğrusu yürümeye çalışıyordum.Zifiri karanlıktan hiçbir şey görünmüyordu.Yaklaşık 2-3 saat kadar yürümüştüm ama hiç iyi hissetmiyordum sanki düşüp bayılacaktım.Sonra birine çarptım boyu uzun olduğundan yüzüne bakmak için başımı kaldırdığım sırada hayatımın en güzel şokunu yaşadım.
Tom:Y/N!
Günler sonra kendimi ilk defa güvende hissediyordum.Daha fazla dayanamayıp kendimi bıraktım çünkü tutacağını biliyordum...
*7 SAAT SONRA*
Gözlerimi açtığımda revirdeydim.Yanımdaki sandalyede yarı uykulu yarı ağlamaklı oturan abim,Ron ve Hermione vardı.Gözlerim Tom'u aradı ama yoktu.Uyandığımı gördüklerinde hepsi başıma üşüştü.
Harry:Y/N!
Abim ağlayarak bana sarıldı.Hermione ve Ron'da ağlamaya başladı.Abim geri çekildi.Yüzüme ilgiyle baktı;
Harry:İyi misin canın acıyor mu?
Her yerim sargıdaydı karanlıktan çok görememiştim ama kötü düşmüşüm sanırım.Sonra beni soru yağmuruna tuttular,onlara her şeyi anlattıktan sonra dinlenmem için beni yalnız bıraktılar aslında tam olarak yalnız değildim,Madam Pomfrey bana bakacağını söylemeseydi abim gitmeyecekti.
Abimler odadan çıkar çıkmaz içeriye Tom girdi.
Tom:Y/N!
Madam Pomfrey:Bana ihtiyacın olduğunda seslen hemen gelirim canım.
Y/N:Tamam teşekkür ederim.
Madam Pomfrey yanımızdan ayrıldı.
Tom yaralarıma baktı.
Tom:Hangi orospu çocuğu yaptı sana bunu!?!
Y/N:Tom sakin ol.
Tom:SAKİN FALAN OLAMAM KİM YAPTI SANA BUNU!
Olanları birde Tom'a anlattım dikkatlice beni dinledi ve biraz düşündü.Bir şeyler biliyordu ve bunu benden saklıyordu.
Y/N:Ne oldu?
Tom:Bir şey yok.
Y/N:Var ama bana anlatmıyorsun!
Tom:Şimdi olmaz Y/N.
Üstüne gitmedim en sonunda öğrenirdim zaten.Sıkıntıyla nefes alıp verdi.
Tom:Bir daha yanımdan ayrılmıyorsun!
Oldukça sinirliydi cevap vermedim.1-2 dakika ikimizde konuşmadık.
Madam Pomfrey içeriye girdi.Elinde bir kaç krem vardı.
Madam Pomfrey:Yaralarının iyileşmesi için bu kremleri düzenli olarak uygulamalısın kremler bitinceye kadar her gün sür.
Madam Pomfrey birkaç açıklama daha yaptıktan sonra gitti.Yataktan kalktım.
Tom:Yürüyebilir misin?
Y/N:Evet,iyiyim.
Kolumdaki saate baktım kahvaltıya 1 saat vardı,aşırı açtım.
Y/N:Odama gidip duş alacağım sonrada kahvaltıya inelim çok acıktım.
Tom:Tamam.
Odama doğru ilerlerken Tom'da geliyordu "Bir daha yanımdan ayrılmıyorsun"derken ciddiydi anlaşılan.
Odama gittim duş aldım,hazırlandım.Saçlarımı tararken Tom arkamdan gelip bana sarıldı ve boynumu öptü.
Tom:Bir daha olmayacak sevgilim özür dilerim.
Arkamı döndüm ve ona sarıldım.
Y/N:Saçmalama senin suçun değil.
Elimi tuttu ve kahvaltıya indik.Herkes şaşkın bir şekilde bana bakıyordu.Tom'un elini bırakıp kendi masama oturacaktım ki elimi bırakmadı.
Tom:Benim yanımda oturacaksın.
Y/N:Alt tarafı kendi masama oturacağım bir şey olmaz.
Ama Tom elimi bırakmadı ve Slytherin masasına oturduk.Kahvaltıdan sonra Kitaplarımı almak için odama gittim daha doğrusu gittik.
Tom:Derslere girebilecek misin senin için Dumbledore'dan izin almıştım?
Y/N:Evet iyiyim merak etme.
Bugünkü bütün derslerimiz Slytherin'le ortaktı.Dersler bittikten sonra Tom ile onun odasına gittik.Odaya girer girmez kendimi öylece yatağın üstüne attım.
Y/N:Çok yoruldum.
Tom kitaplarını masaya koyup yanıma geldi ve yüzümü kapatan saçlarımı eliyle çekip yanağımı öptü.Yatağa uzandı bende kafamı göğsüne koydum.

Devam edecek...🌟(Annemler telefonumu aldıkları için uzun zamandır bölüm yazamıyordum <3)