AY TENLİ KADIN ( Affeder mi Aşk Bizi Serisi )

Bir gülümsemenin esiri

Bana döndü. "Peki sen selimde ne buldun ? "
Sorduğu soruyla çok şaşırmıştım. Ama çok doğru bir soruydu.

Bu sorunun cevabını bende bilmiyordum. Aramızda ki duygunun ne olduğunu anlamak yıllarımı almıştı. Biz sadece birbiriyle uyumlu olan çok iyi arkadaşlardık.
Sandalyeye yaslanıp ," Selim ile ben çok iyi arkadaştık " dedim.

Yüzüne yeniden küçümser bir gülümseme yerleşmişti.
"Ve siz bu durumu aşk sandınız. " Hayır bu da aşk değil. Sizin yaşadığınız duygu bağımlılık duygusuymuş aranızdaki arkadaşlığı kaybetmemek için adını aşk koyup ziyan etmişsiniz. "

"O zaman Aşk nedir Savaş bey ?" diye sordum.
Gözlerini yüzüme sabitlemişti. Derin bir nefes alıp okyanus mavisi gözlerini, gözlerime dikti.
"Sadece 5 dakikalık bir gülümsemeye adını bile bilmediği bir kızın hayaliyle yaşayan bir adam tanıyorum. Gecesi gündüzü sadece bir gülümsemenin esiri olan bir adam."

Gözlerime o kadar derin bakıyordu ki kalbim hızla çarpmaya başlamıştı. Şuan kalbimin sesini duyabiliyordum. Burada karşısında eriyordum, öyle bir bakıyordu ki ne anlam çıkaracağımı bilmiyordum. Daha önce hiç böyle bir his yaşamamıştım. Bu nasıl bir duyguydu, bana hissettirdiği duygu neydi ?

Restorandan dışarı çıktık. Bora elime kaskı uzatıp " gidelim " dedi.
Kaskı elinden almak için uzandığımda Savaş bey araya girdi.

"Aysa seni eve bırakırım. Seninle konuşmam gereken önemli bir şey var"
İtiraz etmeden Bora'ya sarıldım veda ettikten sonra Şavaş bey'in arabasına bindim.

Arabaya bindiğimizden bu yana ortamda sessizlik hakimdi. Seninle konuşmam gereken önemli bir şey var demişti ama henüz bir şey söylememişti. Ne söyleyeceğini merak ediyordum. Kafamı camdan çevirip ona döndüm. Düşünceli ve gergin görünüyordu onu daha önce hiç böyle görmemiştim.

Sessizce giden yolculuğu " Bana bir şey söyleyecektiniz " diyerek bozdum .
Yüzünü bana çevirdi. " Bir şey söyleyeceğim ama şimdi değil " diyerek vitesi tuttuğu eliyle saçlarımı yüzümden ileriye itti bu hareketle donup kalmıştım. Çok güzel bakıyordu gözlerindeki mavilikler yaz güneşi gibi parlak bir şekil almıştı. İşaret parmağını yüzümde gezdirmeye başladı .
" Sana neden herkesin aşık olduğunu anlayabiliyorum" dedi. Parmağı dudağımın üstüne yerleşmişti. Bu hareket yeniden kalbimin hızla çarpmasına sebep olurken sabahtan bu yana yaptığı hareketler ve söylediği bu sözler iyice kafamı karıştırmaya başlamıştı.

Hiçbir tepki vermeden sadece öyle bekliyordum.
Arabanın içinde yükselen telefon sesiyle irkildim, Yüzümü hemen camdan tarafa dönüp kalp ritmimim normalleşmesini umdum. Ama inat yapar gibi hâlâ çarpmaya devam ediyordu. Biraz önce ne olmuştu. Neden sürekli böyle davranıyordu ?

Telefonla konuştuğu kişiye " Ne yapacaksınız " diye sordu.
"Tamam kardeşim sorun değil hemen geliyoruz."
Yüzümü tekrar ona çevirdim.
"Çocuklarla aran nasıl ? " diye sordu.
"İyidir Savaş bey neden sordunuz ? "
"Birazdan bir çocuğumuz olacak " dedi.

Şaşkınlıkla ona bakakalmıştım. Ne diyordu yine bu adam.?
"Nasıl çocuğumuz olacak ? " Huzursuzca yerimden kıpırdadığımı anlamış olacak ki,
"Biz yapmayacağız Aysa ama yapsakta fena olmazdı " dedi.
Söylediği sözler karşısında içim havale geçirecek kadar yanmaya başlamıştı. Kesinlikle kafayı yemiş olmalıydı. Başka türlü ağzından çıkan bu cüretkar sözlerin açıklaması yoktu.

Camı indirme düğmesine basıp rüzgarın yüzüme vurmasını istedim ama rüzgar bile esmiyordu. Onunla yatma düşüncesi bile bedenimi yakarken hamile kalmak daha da alevlendiriyordu. O gece bunu düşünememiş kendimi o an yaşadığım zevke teslim etmiştim. Ya hamile kalsam ne olacaktı. Neden düşünmeden kendimi ona bırakmıştım ki ?
"Bir arkadaşımın annesi hastaymış eşiyle beraber hastanede kalacaklar onların çocuğunu almaya gidiyoruz." dedi.
Alev alev yanarken bu sözü biraz olsun içim rahatlatmıştı.
Yolun geri kalan kısmında ikimizde sessizliğe bürünmüştük. Böylesi çok çok iyiydi.