AY TENLİ KADIN ( Affeder mi Aşk Bizi Serisi )

Kâbus

Sia/ bird set free

" Ömrümün sonuna kadar dünyanın en değerli tablosuna, ama sadece benim olan tabloya hep böyle aşkla bakacağım.💫

"Kızım, lütfen. Bana böyle bakmaz mısın ?"

Sakin olmak istercesine derin bir nefes çekip ciğerlerimi doldurduktan sonra sessizce bıraktım.
"Nasıl bir durumun içinde olduğumuzun farkında mısın yenge ? "

Kollarını masaya koyup yüzünü yaklaştırdı.

"Haklısın. Birtanem ama bunu saklamak zorundaydım. Hiç kimsenin bilmemesi gerekiyordu. "

Elini,elimin üzerine koyup konuşmaya devam etti. "Bu sır ben ve Pamir arasında mezara kadar gidecekti.

"Nasıl yani ikinizden başka kimse bilmiyor mu ?"

"Hayır. Sadece biz. Artık bir de  sen "

"Yani Amcam da bilmiyor öyle mi ? "
Amcamın bilmiyor olmasına şaşırsamda aslında sevinmiştim. Babam öldükten sonra bizi yalnız bırakmamak için bir süre bizimle yaşamış destek olmuştu. En zor zamanımızda yanımızda olmuş kimsesiz olmadığımızı göstermişti. Amcanın baba yarısını olduğunu bize hissettirmişti.

"Asla bilmiyor ve asla öğrenmeyecek. "
Aslında bilseydi belki de böyle olmazdı. Savaş'ın annesiz kalmasına razı olmazdı. Amcam vicdanlı bir adamdı.

"Herşeyi bilmek istiyorum. "

"Amcan ile üniversite tanıştık ilk görüşte aşık olmuştum. Sevgili olduk.  Her şey çok güzel gidiyordu. Daha sonra okullarımız bitti. Babam okulu bitirince geri dönmemi istedi ama ben Muğla'ya geri dönmek istemedim bu yüzden amcan ile iş aramaya başladık ve beraber bir ev tuttuk.

Hikayenin devamını merakla bekliyordum.

"Daha sonra baban ve Pamir şirket kurduklarını onlarla beraber çalışabileceğimi söylediler. Amcan şirket hastanede asistan doktor olmuştu. Ben de  Pamir'in asistanı olmuştum. Herşey çok güzel gidiyordu. Para kazanmaya başladık ve evlenmeye karar verdik.

Bardağındaki sudan bir yudum alıp arkasına yaslandı. Gözlerinde her an akmaya hazırlanan gözyaşını görebiliyordum. Görmemi istemiyor olacak ki gözlerini kaçırdı.

"Tam evleneceğiz derken amcanın askerliği geldi. Askere gitmek zorundaydı. B-ben,"

Sesi titremeye başladı. Ona inanmamı istercesine gözlerime baktı.
" Çok mutsuzdum Aysa. Kenan'a o kadar aşıktım ki onsuz ne yapacağımı bilmiyordum. Bir gece şirkette fazla mesaiye kalmıştık ve anın getirdiği büyüyle Pamir ile beraber oldum.

Su bardağını eline alıp üst üste bir kaç yudum aldıktan sonra boş bardağı elinde sallamaya başladı. " Çok pişman olmuştum ama çok geçti. Hamileydim, "

Derin bir nefes alıp konuşmayı bitirmek istercesine devam etti.
"O zamanlar askerlik 24 aydı. Kenan hâlâ gelmemişti. Ailemin yanına da gidemezdim o yüzden Pamir'e söylemek zorunda kaldım. Bebeği aldırmak istedim ama Pamir izin vermedi. Beni zorlayarak yanına aldı. Kenan  askerliğini bitirir bitirmez deden hasta olduğu için Almanya'ya gitti. Sadece mektuplaşıyorduk ve ona hiçbir şey belli etmedim ama Pamir iş için seyahate çıktığında fırsat bularak kaçtım.

"Peki nasıl Savaş'ı bırakabildin. O senin de parçandı. "
Gözlerindeki doluluğu geri göndermişti. Sanki biraz önce duygulanmamış gibi duruşunu düzeltip onu hep tanıdığımız tavrına, soğukkanlı tavrına büründü.
"Savaş'a bir türlü anne olamadım ama onu sevmediğim için değil. Amcana ihanet ettiğim için ondan hep uzak durdum.