Rüya Takımı~Miva Wakabayashi

2.2 (3 yıl sonra)

Meiwa ve Nankatsu maçı bittiğine göre hikayenin en güzel bölümlerini yazmaya başlayacağım. Bu bölümde zaman atlaması olucak ve çok sevdiğim bir karakter hikayeye gelicek. Yeni bölümü daha önceden yazdığım için düzenleyip yarın yayınlayacağım.
İyi okumalar.

Bu gün Matsuyama ve takım arkadaşları Hokkaido'ya geri dönüyorlardı. Matsuyama gitmeden önce Miva'yı görmek için yanına gelmişti. Artık görüşmeleri çok kolay olmayacaktı sonuçta.

"Almanya'da profesyonel olabilirsin aslında. Bence bu senin için harika bir fırsat." Matsuyama dedi. Kızın moralinin bozuk olduğunu biliyordu ama yinede onu bir şekilde mutlu etmeye çalışıyordu.

"Annemin yanından ayrılıp Londra'ya taşındım. Biraz büyüdüğümde Genzo ile birlikte Japonya'ya taşındık ve şimdi yine gidiyorum. Bu durum artık canımı sıkmaya başladı."

"Ben taşınmayı severdim. Yani sürekli yeni yerler görmek, yeni insanlarla tanışmak güzel olurdu. Hem belli mi olur belki Japonya'ya geri dönersin."

Miva'nın değişen yüz ifadesini gördüğünde panikle "seni kırmak istememiştim gerçekten! Çok özür dilerim."

"Özür dilemene gerek yok. Belkide haklısındır orada çok yetenekli bir futbolcu olacağım." Miva

"Ayrıca görüntülü konuşabiliriz." Matsuyama dedi." O zaman vedalaşma vakti." Miva anlık cesaretle sıkıca sarıldı Matsuyama'ya. Ufak bir şok yaşayan Matsuyama kızın sarılmasına karşılık vererek kollarını sardı.

Bir gün yine karşılaşacaklardı...

Malikene'ye geri döndüğünde kapının önünde duran İzawa'yı gördü.

"İzawa?" Dedi yanına gelerek.

"Bu gün Misaki için bir veda maçı yapıcaktık. Unuttun mu yoksa?" İzawa dedi. Tamamen unutmuşum.

"Hayır."

"Hadi gidelim o zaman."

"Spor çantamı alıp geliyorum bekle sen."

İçerden eşyalarını aldıktan sonra İzawa ile sahaya doğru yürümeye başladılar. İzawa ile en yakın arkadaş daha doğrusu kardeş gibilerdi artık. Kisugi ve Taki de onun yakın dostlarıydı ama İzawa'nın yeri bambaşkaydı. En çokta İzawa'dan ayrılmak üzüyordu onu.

Lakin Matsuyama'nın da dediği gibi Almanya'da profesyonel bir futbolcu olabilirdi. Bu durum o kadar kötü değildi. Dünyanın en iyi futbolcularından biri olmak... kulağa gerçekten harika geliyordu.

Sahaya vardıklarında diğer takımın oyuncuları daha gelmemişti. "Başlamadan önce antreman yapalım mı ufaklık?"

"Olur."

Kısa süren bir antremanın ardından diğer takımın oyuncuları da gelmişti. Shutetsu ve Nankatsu arasındaki bu dostluk maçı bu sefer berabere değil Shutetsu'nun galibiyyetiyle sonuçlanmıştı. Genzo bir gole bile izin vermemişti. Ertesi sabah ise Misaki'nin gitme zamanı gelmişti. Tüm Nankatsu veda etmek için gelmişlerdi. Takım Misaki'ye tüm takımın oyuncularının imzalarının olduğu bir top hediye etmişlerdi. Otobüs geldiğinde Miva tekrar sarıldı arkadaşına.

"İletişimi kesmek yok tamam mı? Konuşmaya devam edeceğiz."

"Beşinci kez tamam diyorum." Misaki gülerek söyledi. Bakışlarını tekrar arkadaşlarına doğru çevirdi. "Hoşcakalın arkadaşlar."

"Hoşcakal Misaki!"

Misaki otobüse bindi ve onun ardından babası binmeden önce çocuklara bakıp "ona arkadaşlık ettiğiniz için teşekkür ederim." Diyerek bindi. Misaki de gitti.

"Vedalaşmanız gereken iki kişi dava var." Sorar bakışlarla Wakabayashi'ye baktılar. "Biz de Almanya'ya gidiyoruz."

"Ne?!"

"Sen gitmek istiyorsan git. Belki Miva gelmek istemiyor." Sanae konuştuğunda Miva burukça gülümsedi. "Ben kendim de gitmek istiyorum zaten. Almanya'da daha yetenekli bir futbolcu olacağıma inanıyorum. Evet sizlerden ayrılmak üzücü ama artık kendimi düşünmem gerek. Gelecekte profesyonel bir futbolcu olmak için harika bir fırsatım varken bunu en iyi şekilde değerlendirmem gerek."

3 yıl sonra

Grunwald sahası

"Ben kazandım. Yine..." Schneider sinir bozucu şekilde güldü.

"Sakatlığım olmasa böyle gülmene izin vermezdim."

"Tamam tamam sinirlenme." Karl gülmeyi kesti. "Rotburg'dan gelen teklifi kabul ettin mi?" Karl yine aynı konuyu açtığında Miva oflayarak konuşmaya başladı. "Grunwald'dan neden ayrılayım?"

"Rotburg gibi bir takımdan teklif almışız farkında mısın? Wakabayashi net bir şekilde kabul etmedi ama sen net bir cevap vermedin."

"Senin gibi mi? Hemen kabul ettin." Miva

"Anlaşıldı seni ikna edemeyeceğiz. O halde gidip biraz dolaşalım mı? Antreman bitti nasılsa." Karl dedi.

"Üzgünüm ama gelemem. Biliyorsun yarın Japon genç takımı hazırlık maçı için gelicek ve benim gidip takıma kimlerin girdiğini öğrenmem gerek." Dedi gülümseyerek. Üç yıldan sonra tekrar arkadaşlarını ve çocukluk aşkını görecekti.