Kaptan Tsubasa hikayesidir.
• • •
Başarılı kaleci Genzo Wakabayashi'nin kardeşi Miva aynı abisi gibi futbolu çok seviyordur. İlk kez Nankatsu Shutetsu maçında Shutetsu takımında oynamıştır. O günden sonra yeteneklerini fark etmiştir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kıskançlık dolu yeşil gözler, yeni bisikletiyle oynayan küçük kız kardeşini izliyordu. Aileye katıldığından beri gelen kaçıncı hediye olduğunu saymayı bırakmıştı artık. Babası artık sadece Genzo'yu değil, kızı Miva'yı da seviyordu. Hem de çok.
Kıskançlık git gide tüm bedenini ele geçiriyordu. Doğduğundan beri prensten farksız büyütülmüşken, artık bu durum değişmek üzereydi. Genzo hiç bir zaman kardeş istememişti. Ailenin tek çocuğu olmak harika bir hisken, bunun bozulması sinir bozucuydu.
Aniden aklına gelen fikirle bahçedeki sandalyesinden kalkarak kız kardeşine doğru ilerledi. Anne ve babası da akşama kadar evde olmayacakları için onlarla bakıcıları Zofia ilgileniyordu. Küçük oğlan kız kardeşinin yanına varınca, önüne geçti.
"Binmeyecek misin?"
"Binsem bile sürmeyi bilmiyorum."
"Öğretirim." Dedi Genzo. Miva da abisinin yardım edeceğini duyunca kocaman gülümsemiş ve oğlana sarılmıştı. "Teşekkür ederim abicim!"
Genzo, ilk önce kızı bisiklete bindirdi ve ardından pedalları çevirmesini söyledi. Kendisi de bisikletten tutarak onunla birlikte ilerliyordu. "Sen çevirmeye devam et, durma." Dedi kıkırdayarak. Ardından bisikleti ittirerek ellerini çekti ve nasıl duracağını bilmeyen Miva, küçük bir kaza geçirip yere düştü. "Hakettin sen."
Kızın bir anda ağlamaya başlamasıyla, Genzo'nun neşesi kısa sürmüştü. Koşarak kardeşinin yanına geldi ve ne yaptığını kızın kanayan dizini ve dirseğini görünce idrak etti.
Henüz 5 yaşında olmasına rağmen, kıskançlığı yüzünden nasıl bu kadar pislik biri olduğunu sorguladı. Üstelik Miva bunu babasına anlatırsa işler Genzo için daha da kötü bir hâl alırdı. "Ne düşünüyordum ki?!" Diye konuştu yerde ağlayan kardeşine bakarak. Yaptığı şeyden pişman olması çok zaman almamıştı.
"Tanrım. Fazla sert düşmedin bebek gibi ağlamayı kes."
"Senin suçundu Genzo!"
"Beceriksiz olman kendi suçun."
"Beni ittin! Ve bilerek yaptın!"
"Belki...herneyse ağlamayı bırak. Gidip Zofia ablayı çağıracağım ve yaralarınla ilgilenicek. Bekle beni."
"Kimseyi çağırma!" Miva, bağırırcasına dedi. Eliyle göz yaşlarını silmeye çalışıyordu aynı zamanda. "Annemin yanına geri dönmek istiyorum.."
"Git o zaman!"
"Gitmemi mi istiyorsun?!"
"Evet! Sen geldiğin günden beri tüm düzenim bozuldu! Babam seni benimle eşit seviyor. Sana da hediyeler alıyor. Babamı, evimi, herşeyimi çalıyorsun. Sen kötü bir kızsın!"
