{CopyCat}

Söylenmedi Hiç ~ 12

Kartal Çaka yanindaki eski polisi otelden çıkardığında umursamaz bakışlarla onları süzenlerle karşılaştı. Efe'nin kızarmış gözleri, güçten düşmüş bacakları ve Kartal'a sarılmış görüntüsü istediklerini elde ettiklerini kanıtlar nitelikteydi. Yanlarında gelen Çetin ise sessizce yürüyordu. Zaten artık ayrılmayacakları için ister istemez bir arada kalacaklardı. O yüzden Kartal kavga bile etse Çetin asla gitmezdi.

Arabaya binip şehre dönen ikili düşüncelerle dolu sessiz bir yolculuğun ardından otele döndü. Kartal yanlarına yapışan ve kullanım amacını az çok çözdüğü çocuğun varlığından rahatsızdı. Yine de sesini çıkarmadan bu mekanı terk etmek niyetindeydi. Tabi içeri onlarla birlikte girmek istemesiyle öfkelenmesi bir oldu.

" Bana bak birader. Altı üstü eşyaları alıp çıkacağız. Onu da izlemek zorunda değilsin dimi?" Efe kendini dünyadan soyutlamış halde arabada otururken etrafında dönen tartışma umurunda değildi. Çetin adamın ona iki saattir nefret dolu baktığını görmüştü ancak yıllardır Azade hanımın yanında çalışan büyüyen ve her işimi yapan biri olarak bazı şeyleri dert etmeyi çoktan bırakmıştı.

"Ben de sizinle geliyorum Kartal Bey. Azade Hanım'ın emri böyle. Yoksa arayıp şimdiden sorun çıkarıyorlar demek zorunda kalırım. Size bir şey olmaz ama... Yanınızdaki arkadaşınız üzülebilir." Kartal en az Azade kadar tepesini attıran elemanın sözleriyle kudurmuştu ancak şimdilik olay çıkarmak yerine çözüm üretmek için kabul etmek zorunda kalacaktı. Malum ertesi gün bütün videoları ve hatta şu yeni kiralık katil adayının kanıtları tek tek internete düşebilirdi. Bu durumda zarar gören tek insan eski polis Efe Tekin değil mesai arkadaşları da olacaktı. Çünkü gizlice operasyon yürütüp bütün delilleri saklamak suçunu işliyorlardı son bir iki ayda.

" Ulan Çetin! Şu işimiz bitsin s*...cem senin belanı! Bekle beni o güne kadar. Anladın mı unutma bu lafımı!"

Çetin biraz önceki tavrının aksine çirkin bir şekilde gülümserken "Memnuniyetle" demekten geri kalmadı. Bu adamın öfkelendiği en önemli konuyu zaten oteldeki odaya girince öğrenmişti. Ancak istemediği şeyi tehdit için kullanması da ters tepmişti. Bırak eyleme dökmeyi, gözlerindeki iğrenen bakışlar zaten her şeyi anlatıyordu. Kartal aldığı cevapla gözleri büyürken korkuyla önce Efe'ye sonra Çetin'e baktı. Adamın bütün dünyayla iletişimi kestiğini görünce tövbe tövbe deyip arabadan çıktı. Efe onu ruhsuz halde takip ederken Çetin de arkalarından geliyordu.

Efe kolunu tutup ona odaya götüren Kartal'ın sözlerini işitmiyordu artık. Sadece birkaç saat önce yaşadıkları kafasında dönüyordu. Nasıl en önemli anları herkesin içinde açılmıştı? Bu hissin ne demek olduğunu polisken bile tatmamıştı. Şimdi aynı mağduriyetin tam içinde boğuluyordu. Kartal'ın rahat tavırları da aklını karıştırmaya yetmişti. Sözde hayatında kimse yoktu.. O zaman nasıl böyle sakin karşılamıştı videoyu izlerken?

Üçü de odaya girip eşyalarını toparlarken Efe sadece oturuyordu koltukta. Kartal onun bu durumda pek bir işe yaramayacağını ve belli ki daha önce böyle bir duruma maruz kalmadığını anlamıştı. Tabi kendisi birçok kişiyi bu tarz içeriklerle tehdit etmek zorunda kaldığı için artık normal görüyordu. Azat, Nezih onu yıllardır kullanırken hem parasını veriyor hem de köpekler gibi çalıştırıp her pisliği yaptırıyordu. Çıngıraklı'ya sahip çıkmak için çok bedel ödemişti. Bunlardan en basiti cinayet işlemek sayılır mıydı acaba?

Çetin, Kartal'ın yönlendirmesiyle eşyaları toplayıp arabayı doldurduğunda bu kez geride kalan ikiliyi bir yüzleşme için geride bıraktı. Zaten onları Azade'nin hazırladığı bir eve götürecekti. Kadının bu kez kamera koymaya gerek yok sözüne itibar edip korumalı bir mekan tutmuştu. Ne de olsa üçü artık birlikte yaşayacaklardı. Normalde tek kişinin yanında çalışır, işi bitene kadar gereken her türlü desteği ve hizmeti verirdi ancak şimdi çiftlerin arasında olmak onu da geriyordu. Gaza bastığında ikilinin gelmeye mecbur kaldıkları bilinciyle adresi verip yola çıkmıştı. Azade... Gerçekten femme fatale sözünün vücut bulmuş haliydi.