ප්රේමයේ වියවුල් මැද
හුදකලාවක අතරමංව
දෙවොන්දරා සං එනතෙක්
තෝකියෝවේ හිඳ සුසුම් ගනින
නොරිකො සං වෙමි මම..හේමන්තයේ සීතල
පාරවයි හද මඬල
මදෝරි අවන්හලෙසිට
බැලූ උණු කෝපිවල රස...හිරුබසින සැඳෑවක
සිසිල් ජලතලාවක
නැඟී ඔරු පියල්ලක
මතුවූ සිනා රැල්ලක
නැවතුනා සිත නිමේෂයකට..උදාවූ පසුවසන්තය
පිපුණ සකුරාමල් බලන්නට
නුඹත් සමඟින් හිමීට
පියනැඟූ සැටි මතකය
හුදකලාවූ රඟහලේ සිට
නැරඹූ හැටි නෝ කබුකි
එයසොඳුරු මතකයකි
පවතිනා හදනොමැකි...ෆූජියාමා කන්දපාමූල
නැහැවෙද්දි සීත වැස්සක
එකම කුඩයට මුවාවී
ඇවිදයද්දි හිමකැටිති මත
නොදැනුණේ සීතල
නුඹේ උණුහුම නිසා වෙන්නැති ...මමත් එනවා ඔබේ තනියට
ලකදිමා සොහොන වෙත
හමුවේවි අපි එතන
මළගිය ඇත්තෝ සමඟ
මළවුන්ගේ අවුරුදුදා...