grudge || hyunin x seungin

16 (final)

Hyunjin, bir şüpheli olarak girdiği sorgu odasından, tutuklu bir mahkum olarak çıkacaktı.

Chan'ın bir el işaretiyle odaya giren bir polis, Hyunjin'in ellerini arkasında çaprazlayıp kelepçeledi. Tam o esnada, tüm sorguyu tek taraflı camın ardından izlemiş olan Jeongin sorgu odasına girdi.

J: Onunla beş dakika konuşabilir miyim?

Polis: Jeongin bey, tutuklu bir mahkum var burada..

J: Beş dakika, fazlasını istemiyorum.

Chan bir baş işaretiyle polisi yanına çağırdı ve odadan çıktılar.

Jeongin, Hyunjin'in karşısındaki sandalyeye oturdu yavaşça. Hyunjin başını kaldırıp Jeongin'in yüzüne bakamıyordu. Jeongin'le bu durumda yüzleşmek, ona ömürlük hapis fikrinden daha ağır geliyordu.

J: Hyunjin..

Ona ikinci kez Jinnie yerine Hyunjin deyişiydi bu.

J: Bana bak Hyunjin.

Hyunjin, ağlamaktan çatallaşmış bu sesin emrini yerine getirdi, yavaşça kaldırdı başını. Jeongin'in yüzünde, daha önce hiç görmediği bir ifade gördü. Şok mu deseydi, yıkım mı, hayal kırıklığı mı, yoksa hepsinin bir sentezi miydi bu ifade?

J: Neden Hyunjin?

Hyunjin, bakışlarını Jeongin'den kaçırmamak için kendini zor tutuyordu.

J: Neden?

Hyunjin dişlerini sıksa da gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı. Hyunjin'in bu sessizliği, çaresizce bir cevap bekleyen Jeongin'i delirtiyordu. Jeongin elini masaya vurdu, ağlarcasına haykırdı.

J: Neden yaptın bunu Hyunjin? Cevap ver bana!

Hyunjin'in içini paramparça etti bu haykırış.

H: Çünkü kıskandım, zaman içerisinde yavaş yavaş aklımı yitirdim.

J: Ona verdiğim ilgiyi mi kıskandın? Daha çok ilgiyi sana vermedim mi ben? Sevgilim yüzünden en yakın arkadaşımı ihmal ettim mi hiç ha?

H: Mesele o değil Jeongin.

Hyunjin derin bir nefes aldı.

H: Ben seni sevdim. Ama bir arkadaşın arkadaşı sevdiği gibi değil, senin Seungmin'i sevdiğin gibi.

Jeongin donakaldı. Yaşlı gözleri irileşti.

H: Dostluğumuzu yitirmemek için sana söyleyemedim. Karşılık alabileceğimi bilseydim cesaretimi toplar söylerdim elbette, ama hislerimin karşılığı olmadığını biliyordum, sen başkasını seviyordun.

J: Bunun çözümü masum bir genç adamı öldürmek miydi peki Hyunjin?

İki genç adamın da gözlerinden yaşlar süzülüyordu.

H: Planım o değildi. Zamanla Seungmin'den nefret etmek istedim ama olmadı, o kadar kusursuz biriydi ki, ondan nefret edebileceğim tek bir özellik bile bulamıyordum. Senin mutlu olmanı istiyordum evet, ancak benimle mutlu olmanı istiyordum. Bu mükemmel figürle mutlu olman beni deli ediyordu. Gün geçtikçe içimde durduramadığım sesler baş gösterdi, gecelerce uyumadım, kendime mantıklı telkinlerde bulunmaya çalıştım. Fakat bir noktada, nasıl oldu anlayamadığım bir şekilde, düşünmeden, adımlarım Seungmin'in apartmanına yöneldi, düşünmeden elim zile değdi, düşünmeden...

Hyunjin durdu. Bu fiili Jeongin'in önünde tekrarlamak istemedi.

H: Ne yaptığımı bilmez haldeydim Jeongin. Sonrası benim için gerçekten cehennemdi. Vicdanımla baş başa kalamadım, senin yüzüne dahi bakamayacaktım sen memlekete dönmeseydin. Ben de aklımı tümden yitirmemek için bu olay hiç olmamış gibi davranmaya karar verdim dava dosyası da kapanmışken.

J: Şu hayatta en çok kıymet verdiğim iki insanın biri mezarda, diğeri de onun katili olarak hapse giriyor demek..

İkisi de bir süre sessiz kaldı. Chan'ın kapıyı açma sesi böldü bu sessizliği. Jeongin onu görünce yavaşça yerinden kalktı.

J: Umarım gençliğini heba ettiğine değmiştir Hyunjin.

Jeongin odadan çıkarken polis içeriye girip Hyunjin'i kaldırdı.

Hyunjin'in zihnindeki zindan, şimdi de bedenine zindan olacaktı.

***SON***

Yazarın notu: Merhaba! Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim. Ne yazık ki bu hikayede mutlu bir son yok, taglerde de angst olarak belirtmiştim, bu kez böyle dark bir öykü yazmak istedim.

Yoğunluğum sebebiyle bölümler arasına çok zaman girdi, sırf bölüm atmak için baştan savma, aceleye gelmiş şeyler yazmak istemediğim için süreç buraya kadar uzadı, bu nedenle affınıza sığınıyorum.

Okuduğunuz diğer Hyunin fic'lerden farklı bir tat getirebildiysem, beğenerek okuduysanız ne mutlu bana.. Yorumlarınızı bekliyorum, kendinize iyi bakın.