Bir Bahar Akşamı

Sinema(4.Bölüm)

◆◆◆Hatırlatma◆◆◆

Hem yürüyordum hem düşünüyordum acaba annemler ne derdi? Ya da annemle babam olmadan ne yapacaktım? Zaten bir tane ablam vardı oda Almanyada yaşıyordu.

Tam eve çok yaklaşmıştım ve bu sefer anahtarımı aramaya uğraşmanak için elimde tutuyordum.

Ben anahtarımla oynarken istemsiz bir şekilde bir telefon konuşmasina kulak misafiri olmuştum ve duyduğum kelimeler...

Sözler..cümleler karşısında şaşkınlıkla onu dinliyordum.

◆◆◆Devam◆◆◆

Seslerin nereden geldiğini merak ediyordum ama yanlışlıklada olsa dinlediğim için bir acı hissetmiştim.(yanlışlıkla istemeden kulak misafiri olmak bu olsa gerek)

Beni meraklandıran bu ses..söylediği her kelime, bir daha meraklanmama sebep olmuştu ve daha fazla hislerime, düşüncelerime yenik düşüp sesin olduğu tarafa doğru ilerliyordum.

Bir andanda düşünüyordum 'Kim benim de gidecek olduğum kamp hakkinda konuşuyor olabilirdi ki? Ve gelip gelmemekten kararsız.olduğunu söylüyordu.

Kafamı kurcalayan bu sözler her kimdende geliyorsa gidip bir an önce onu tanıyıp tanımadığımı öğrenmek istiyordum...

Bu...ama...sesin geldiği tamda Bay Ukala'nın evinin önüydü! Hızlıca ve bir okadarda hışımla yaklaşıp sırtına sertçe dokundum.

Ani bir dönüş yapti ve ben şaşkınlıkla ona bakıyordum. Bu...ama...bu Bay Ukala Değildi!!! Fakat ona çok benziyordu...

'O değildi fakat ona çok benziyordu' bu cümle bile kafamı karıştırmaya yetiyordu. Hâttâ ses tonu dahi çok benziyordu... daha fazla kendimi meraklandırmaya son verip

"Afedersiniz siz? Bu evde mi oturuyorsunuz?" Tam karşımda duran evi işaret ediyordum.

Karşımda duran kişi bana anlamsız bakişlar atıyordu. O şaşkınlıkla bana bakasada aldirış etmeden bir daha sordum

"Siz bu evde mi oturuyorsunuz? Bu sefer cevap beklediğimden de hızlı gelmişti.

"E..evet" neden kekelediğini anlamasamda konuşmaya devam eden ben olmuştum.

"Îstemeden az önceki konuşmanıza kulak misafiri oldum da..."

"Okulum hakkında konuşuyordum. Bir kamp düzenleniyormuş ve açıkcası bende gidip gitmemekte kararsızım." Ben şaşkın gözlerle ona bakarken acaba onunla ayni okuldamıyız? Diye düşünürken sözüne devam etmişti.

"Siz neden bu kadar şaşırdınız?" Herhalde yüzümdeki ifadeyi kim görse şaşkınlık içinde olduğumu anlardı.

"Biz..bizde yani okulca kampa gideceğizde acaba sizinle ayni okul? Ayni kamp? Olabileceğini düşündüm. Ben yani, bilmiyorum zaten istemeden kulak misafiri oldum. Kusura bakmayin." Yüzümdeki utançlık yanaklarımın kızarmasına sebep olsada becermiştim yani kızardığımda konuşurken ya kekelerdim ya da konuşamazdım.

"Bu okul alişveriş merkezinin tam karşısındaki değil mi?" Hayretle ona bakıyordum. Gözümün önünde gidip geleb ellerle kendime geldim. Kahretsin yine Dalmıştım!!

"Evet 3 sene oldu açılalı." Karşımdaki kafasını istemsizce kafasını salladı.

"Îyi geceler" deyip evimin yolunu tutmuştum...

★★★

Ne kadar çabuk geçmişti zaman. Elimdeki anahtarı kapının gözüne sesizce geçirdim. Sanırım annemle babam uyuyordu. Hemeb içeri girdim aynı şekilde sessizce kapıyı kapattim...