Gwyneth's POV:
Nandito na kami nila Cayllee at Janella sa school, ngayon na kasi ang Graduation Day namin.
At ang nakakalungkot pa dun, dalawang araw na naming hindi nakaka-usap ang mga parents namin. Every year, they make sure that they won't forget to attend our recognition day pero ngayon na mas mahalaga ang okasyon, hindi yata sila makakapunta.
At hanggang ngayon hindi pa rin kami nagkaka-ayos nila Kenneth, Brent, at Patrick. Kahit magkasalubong kami sa building, iniiwasan namin sila. May mga times na they tried to talk to us but we won't let them because of the anger we have to them.
"Gwyneth, come on. The program will start." Tawag sa akin ni Cayllee
Sinundan ko na si Cayllee at pumila na kami para sa pagmamarcha.
The program goes on and it's time for us to receive pur diplomas.
I feel sad when I saw some of my batchmates receiving their diplomas with their parents.
Janella's POV:
Pinapila na kami at ang iba naming classmates ay may mga kasama ng parents nila.
I'm the next on to be called but before they call me i felt two persons hold my hands. And when I looked at them, it's my mom and dad.
I smiled to them and hugged them."Thanks mom and dad"
"Rivera, Janella" signal para umakyat na ako at tanggapin ang aking diploma.
"Let'a go anak" sabi ni mommy
Umakyat na kami sa stage nakipagkamay ako pati na rin sila mommy.
We had a one shot picture before we go down from the stage.
Cayllee's POV:
Nagulat ako ng makita ko si tita Mella at tito Jacob nq lumapit kay Janella. Bigla namang pumasok sa isip ko na baka andito din sila mommy at daddy.
Nagpalinga-linga ako pero hindi ko sila makita.
"You're looking for us?"
I know that kind of voice.....................it's my dad.
I turned around to see him and I'm right I saw mom and dad, smiling to me.
I immediately hug them."Thanks mom and dad"
"De Guzman, Cayllee" masaya akonc umakyat ng stage habang hawak ko sa magkabilang kamay ko si mommy at daddy.
Nakipagkamay alo at tinanggap ang diploma ko.
At kinuhaan kami ng picture bago bumaba sa stage.
Gwyneth's POV:
Nabuhayan ang loob ko ng makita ko sila tita Mella, tito Jacob, tita Aileen, at tito Carlo, sigurado nandito din sila mommy at daddy.
Naglakad na ako papuntang unahan ng pila dahil ako na ang susunod na tatawagin.
Inaantay ko sila pero wala naman. Napayuko ako para hindi ipakita sa kanila ang malungkot kong mukha at ang mga nagbabadyang mga luhang gusto pumatak mula sa mga mata ko.
"Santos, Gwyneth"
Tinawag na ang pangalan ko pero wala pa rin sila mommy at daddy.
Umakyat na ako ng stage pero nakakadalawang step pa lang ako ng may nagsalita.
"Hindi mo man lang ba kami hihintayin?"
Napa-angat ang ulo ko at nagulat ako ng makita ko sila mommy at daddy. Agad ko silang niyakap "Akala ko wala kayo" medyo nanginginig na ang boses ko
BINABASA MO ANG
Can Present Remember the Past?
Novela JuvenilA book about friendship, love, happiness, sorrow, heartbreaks, and learnings. This will let you cry, smile, laugh, stun, or even angry. Find out how will these group, who were best of friends, ovecome the challenges that will come. The question is:...