Kovalamaca (Başlangıç&Bitiş)

7. Bölüm: Farklar

Bu bölüm başında karakterin görünüşünden bahsetme kararı aldım. Hem bi canlanma gelir aklınıza. İyi okumalar !

Asila Rena Dikbaş:  Koyu kahve, çenesine olan, bukle saçları var ve boyalı mavi bir kısım var. Koyu kahve gözleri var. Burnunda septum, sağ kulağında 3, sol kulağında 2 küpesi var.

Arya Mina Dikbaş : Kahve rengi, uçları kızıl boyalı, bukle ve omzunun altına kadar saçları var... Koyu kahve gözleri, omzunda küçük alev dövmesi var.

Mutlu Dikbaş: Siyah karışık saçlı, koyu kahve rengi gözleri ve çiller var...

Bora Benir: Kahve rengi, ışıkta kehribar gibi gözüken gözleri, ışıkta kahve gözüken siyah saçları, gamzeleri ve bileğinde güneş, ay birleşimi bir dövme var.

Aksel Üner: Mavi gözlü, kumral saçlı ve ensesinde küçük yılan dövmesi var.

Marcus/? : Siyah gözlü, siyah saçlı, elinde leke olan, gözlük takan ve 8 yaşında bir çocuk.

Abbie/? : Uzun sarı saçlı, Yeşil gözlü, çilleri olan ve konuşamayan, 7 yaşında bir çocuk.

Arya Mina Dikbaş~

     Arabada kucaklarımızda 2 çocuk, bagajda 2 valiz eve doğru gidiyorduk, ablam farkında olmadan sürekli Aksel'e bakıyordu ama Aksel'in farkında olduğuna eminim... Bora ve ben ise birşey diyecek gibi oluyor fakat susuyorduk... 1 ay boyunca arada bir müfettişler gelecek, habersiz kontrol yapacaklarmış. Asıl şaşırılması gereken konu, belki bir nedeni vardır diye düşündüğüm ve neden hiç sesi çıkmadığını anlamadığım kız çocuğunu Aksel ve ablamın çift rolü yaparak evlat edinmesi...
Daha doğrusu ablamında bundan haberi olduğunu sanmıyorum... Küçük kızın kulağında kulaklık olmasını ve Marcus'un kucağımda uyuyakalmasını fırsat bilip sessizliği bozdum...  Zaten türkçe konuşacaktım, anlayamazlardı. "Eonni, birşeyler söyleyecek misiniz artık ?"

   
     Aksel göz ucu ile kafasını hafif arka tarafa çevirip ablama baktı. "Evet ablası, hiçbirşey söylemeyecek misin ?"  Bora, Aksel'e uyarı ve acıyan bakışlar ile baktı.   "Sen arkandaki sürekli "Baş belası" dediğin kızın bakışlarını görseydin böyle dalga geçmezdin bence..."  Aksel kafasını çevirip Eonni'ye baktı, "Ne ? Kızdın mı, yardım ettim işte ?" Ablam gözlerini devirip iç çekerek arabanın camından dışarıya bakmaya başladı.  "Yok bu adam kardan adam... Hatta kardan öküz..."  Sohbetin ortasına dalıp sorgulayan gözler ile hepsini süzdüm.  "Cevap veren yok galiba ?"

     Aksel önüne dönüp derin bir nefes aldı, "Ablan utancından konuşamıyor anlaşılan, ben cevap vereyim. Abbie ablanın dikkatini çekti, ablan onunla konuşmak istediğinde aralarında bir yakınlaşma oldu diye tahmin ediyorum, kardeş gibi davrandılar ve sonra ablan beni bile şaşırtıp kıza "Benimle kalmak ister misin ?" dedi. Ama ne yapacağını bilmiyor gibi gözüküyordu bende yardım ettim."  Ablam onca söylenilen kelime arasından birine takılmış gibii kaşlarını çatıp, "Utanmadım aptal !" dedi...

     O kadar hızlı ve normalmiş gibi anlattı ki anlayamadım, dünya durmuş gibi hissettim ve elimi havaya kaldırıp salladım.  "Dur, dur... Ona çiftmişsiniz gibi davranarak nasıl yardımcı olmuş oluyorsun acaba ?"  Bahane ile ablama mı yürümüştü anlamadım ?  Aksel ifadesiz yüzü ile dışarıyı izlemeye başladı,   "O yurt müdürünü tanıyorum. Güvenmediği kimseye ister 30 yaşında melek gibi bir insan olsun çocuk falan emanet etmez... Bana güveniyordu, ama Evelyn daha önce bi çocuğun yüzüne bile bakmadığı için tek başına evlat edinmesi imkansızdı."

      Bora dikiz aynasından bana baktı, "Aslında mantıklı olan buydu, doğru karar..."  dedi. Tek kaşımı havaya kaldırıp sorgulamaya başladım. Emin olmak istedim, o benim ablamı o kadar kolay değil yaklaşması.   "Bize neden verdi o zaman ?"  Bora tekrar gözlerini yola çevirdiğinde aynalardan arka tarafları kontrol etmeyi ihmal etmedi.   "Gözlerini görmüş olmalı,"  gözlerimi kırpıştırıp anlamaz şekilde ona bakmaya başladım.  "bakışlarınla bile merhametini, sevgini, koruyuculuğunu gösteriyorsun. Sana bakan biri eğer bir çocuğu kanatların altına almayacağını düşünürse aptaldır."  Uyanmıştım, bu bir iltifattı ve benim için özel bir iltifattı. Çocuklar konusunda iltifat almıştım...