GÜLFEM

4.BÖLÜM ~DEĞİŞİM~

Bölüm biraz geç kaldı kusura bakmayın. Önceki bölümlere göre biraz kısa oldu inşallah bir sonraki bölümde telafi edeceğim. Yavaş yavaş asıl konulara giriyoruz ☺️Keyifli okumalar ♥️

~~~~~~~~~~~~

9 Yıl Önce

Usulca süzülen gün ışığı minik kızın yüzüne vuruyordu. Uyanmak istemeyerek arkasını döndü. Tam o sırada odasının kapısı gürültülü bir şekilde açıldı. Nesrin hanım neşeli ve kızını uyandırmak ister bir ses tonuyla.

"Uyan bakalım küçük uykucu. Okul vakti."

Gülfem iç çekerek yatakta bir o tarafa bir bu tarafa döndü. Hiç uyanmak istemiyordu bugün.

"Anne okula gitmesem bugün olmaz mı."

Nesrin hanım içeriye daha fazla ışığın girmesi için açmaya çalıştığı perdeyi bırakıp minik kıza döndü.

"Olmaz kızım, baban bu konuda ne kadar katı biliyorsun hasta olmadığın zamanlarda boş yere okula gitmemezlik yaptığını duyarsa çok kızar.

Yüzü düşmüştü küçük kızın. İçinde bir sıkıntı vardı. Bugün okulda kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordu. Ama annesinin dediği gibi babası bunu öğrenirse çok kızabilirdi. İstemeyerekte olsa sıcacık yatağından çıktı. Paytak adımlarla yarı uykulu banyoya gitti. Soğuk su yüzüne temas edince biraz da olsa uykusu açılmıştı.

"Haydi kızım geç kalacaksın hemen giyin mutfağa gel."

Nesrin hanımın sesi telaşlıydı. Okula geç kalması bile babası tarafından büyük bir sorun olarak görünüyordu.

Gülfem hızla hazırlandı. Mutfağa girdiğinde annesi ısıttığı sütü bardağına boşaltıyordu.

"Süt içmek istemiyorum anne."

Nesrin hanımın endişeyle kızına baktı. Süt Gülfem'in en sevdiği şeylerden biriydi fakat şu an içmek istemiyordu. Hasta mı acaba diye düşündü.

"Gülfem kızım iyi misin? Süt senin sabahları içmeyi en çok sevdiğin şey."

Endişeyle kızının ateşi olup olmadığını eliyle kontrol etti. Ateşinin olduğunu belirtecek bir ısı hissetmedi.

"İyi değilim anne içimde bir sıkıntı var."

"Güzel kızım dün çok geç uyudun, o yüzden de uyanmakta zorlandın. Eminim hala uykun olduğu için böylesindir. Okula gidince açılırsın merak etme. Hadi hızlı ye Davut abin hazırdır bile, birazdan kapıda olur.

Küçük kız oflaya oflaya bir tostundan ısırdı bir sütünü içti. Neden annesi onu anlamak istemiyordu ki. Bir gün okula gitmese hiçbir şey olmazdı diye düşündü. Kapının çalmasıyla elindekileri bırakıp çantasını aldı ve koşarak kapıyı açtı.

"Hayırlı sabahlar Gülfem. Hazır mısın."

"Evet hadi çıkalım." mutfakta bulaşıkları toparlayan annesine sesini duyurmak için yüksek bir ses tonuyla. "Çıkıyorum anne görüşürüz."

"Allaha emanet olun. Allah zihin açıklığı versin yavrularım."

"Amin yengecim amin."

Gülfem Davut abisinin bu denli yaşlılar gibi konuşmasını hep tuhaf karşılardı. Annesi ve babasıda böyle güzel konuşmasını tembihlerdi hep ama Gülfem bu konuşmanın biraz yaşlı işi olduğunu düşünürdü. Ayakkabılarını giyip koşar adım merdivenlerden inerken bir an sendeledi. Düşmemesi için onu kavrayan bir çift güçlü el vardı neyseki.