[Completed] သန်းခေါင်ယံကကြိုး (ဘာသာပြန်)

နိဂုံး

🎶 Music in this chapter 🎶

Johann Pachelbel ရဲ့ Canon in D

*****

Unicode

အမှတ် 31A၊ ကစ်ပင်မြို့၊

အနောက် စတာလင်းရှိင်ယာ ခရိုင်၊ စကော့တလန်။

၂၀၂၀ ခုနှစ်၊ မေလကုန်။

တိမ်ထူထူ အက်ဒင်ဘရာကောင်းကင်အောက်က လိဒ်ရေပြင်နဲ့ ဒင်းမ်တံတားပေါ်မှာ Viscount Gun Atthaphan Phunsawat က Earl Off Adulkittiporn ကို ပြောခဲ့ဖူးတယ်။ 'အချစ်ဆိုတာ ပျော်စရာ ကြည်နူးစရာတွေနဲ့ချည်း ပြည့်နေတာ မဟုတ်ဘူး' တဲ့။ Earl Jumpol Adulkittiporn ဟာ အဲ့ဒီစကားရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို ကောင်းကောင်းနားလည်ပါတယ်။ အရင်ဘဝက မှတ်ဥာဏ်တွေနဲ့ သင်ခန်းစာတွေသူ့မှာ ရှိနေတာတောင် အခုဒီဘဝရဲ့ သူ့ကိုယ်ပိုင်ဇာတ်လမ်းမှာ ပိုပြီး လွယ်လွယ်ကူကူဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ မပြောနိုင်ပါဘူး။

နွေဦးကုန်တော့မယ်။ နေ့လည်တည်းက မိုးကတဖြောက်ဖြောက်ရွာချနေတယ်။ တောက်လျှောက်ရွာချနေတဲ့ မိုးဖွဲတွေဟာ ခြံဝန်းထဲက မြက်ခင်းတွေကို စိုစွတ်သွားစေပြီး မြေသင်းနံ့ခပ်နွေးနွေးကို ထုတ်လွှတ်နေတယ်။

မိုးသံနဲ့အတူ အပြိုင်စီးဆင်းနေတဲ့ ရေပန်းဝိုင်းက ရေသံကလွဲလို့ စံအိမ်ကြီးမှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ Earl Jumpol Adulkittiporn ဟာ လှေကားကနေ အေးအေးဆေးဆေးဆင်းလာပြီး အိမ်နောက်ခြံဝန်းဆီက နေသာဆောင်ကို ဦးတည်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီက တတိုင်းမွှေးပင်ကြီးမှာလည်း အခုထိ ခရမ်းနုရောင်ပွင့်ချပ်တွေနဲ့ ဝေဆာနေတုန်းပါပဲ။

Jumpol က ဖုန်းကိုနားမှာ ကပ်ထားရင်း ဗီရိုထဲကထုတ်လာခဲ့တဲ့ ဂျာကင်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်တယ်။ ဖုန်းတစ်ဖက်ခြမ်းက ငိုပြီး သူ့ကိုတိုင်တန်းနေတဲ့ ကလေးငယ်လေးရဲ့အသံကို နားထောင်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။

"ဒယ်ဒီ အခုလာခေါ်ရလား သား?"

ငိုသံက ချက်ချင်းတိတ်သွားတယ်။

"ဟင်? မလာရဘူးလား? ဒါဆို ညကျမှ ဒယ်ဒီလာခဲ့မယ်နော်..." Jumpol က ပြုံးလိုက်တယ်။ "မငိုနဲ့တော့နော် ဒယ်ဒီ့ချစ်ဆုံးလေး"