Bölüm 10

604 43 96
                                    

Merhaba!

Bölümü gününe yetiştiremeyince bende  uzun uzadıya yazdım.

Keyifli okumalar, bol yorumlar efenim ❤️❤️❤️.

------------LUHAN------------ 

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

------------
LUHAN
------------ 

Kulağımda bir çınlama ile kara bulutların gökyüzünü tamamen kapladığı kocaman ve bomboş bir yolda tek başımayım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kulağımda bir çınlama ile kara bulutların gökyüzünü tamamen kapladığı kocaman ve bomboş bir yolda tek başımayım.  Gökyüzüne kara bulutlar hakim olsa da nereden geldiğini anlamadığım bir ışık etrafımı kapkaranlık olmaktan koruyor. Korkutucu bu atmosferin altında ve bir o kadar korkutucu boş yolda öylece ilerlerken korkmam gerekenin aksine hiçbir şey hissetmiyorum.

Kulağımdaki çınlama ile garip bir şekilde sakince yürüyüp ilerliyorum. Karanlığın hakim olduğu ve hiçbir şey olmayan etrafıma bakınırken yol birden daralıyor ve yağmur başlıyor. 

Yağmurun altında öylece kaldığım için küfrediyorum. Islanmak beni deli ediyor. Sonunda bir şey hissediyorum ama sinirli olmamın aksine yavaşça yürümeye devam ediyorum. Biraz ilerledikçe  karşıma siyah şemsiyelerin altında, siyahlara bürünmüş bir kalabalık çıkıyor. Onlara yaklaştıkça kulağımdaki çınlama ile birlikle kasvetli ve kapalı hava daha da yoğunlaşıp üstüme çöküyor.

Kalabalıktan ne bir ses yükseliyor ne de bir hareket hissediyorum. Durdukları yerde öylece sessizce duruyorlar. Üstümdeki ağırlık adım attıkça ağırlaşıyor ve kalabalığın içine doğru yürümeye devam ediyorum. 

Biraz daha ilerledikçe bomboş bir alanın ortasında kocaman ve görkemli bir mezar taşı görüyorum. Sonra üstündeki yazıya bakıyorum. Yazıyı okuyamıyorum ama ne yazdığını biliyorum. 

'Oh Sehun'

Ve üstüme çöken ağır karanlığın altında eziliyorum.

--

Yirmi dokuz yıllık hayatımda kabus gördüğüm anlar olmuştu ama ilk kez kan ter içinde göğsümde acı dolu rahatsız edici bir his ile uyanmıştım. Birden açılmış gözlerimi biraz önce gördüğüm görüntüyü silmesi için hızlıca kırpıştırırken gerçekten güçlükle nefes alıyordum. Bedenim kaskatı kesilmişti. Sanki buz tutmuş gibiydim. Hareket edemiyordum ama gözlerim karanlığa alıştığı için etrafımı görebiliyordum. 

Kış Güneşi Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin