Chapter (14) Zawgyi

15.7K 362 11
                                    

"ေနေရာင္ျခည္မင္းဘယ္မွာလဲ"

ကမာၻလည္း အခုရက္ပိုင္းလေရာင္ကိစၥေၾကာင္မၾကာခဏဆက္သြယ္ျဖစ္ေနမိသည္။သိတဲ့အတိုင္းေယာက္ဖျဖစ္သူေနယံနဲ႔သူကေၾကာင္ႏွင့္ႂကြက္အလားပင္ ဒီေတာ့ဘာကိစၥေၾကာင့္နဲ႔မွမဆက္သြယ္ၾက

"ေဆး႐ုံမွာေလဘာလဲေရာင့္ကိုသတိရေနလို႔လား"

"ဒီမွာမင္းကိုငါ့ညီမ်က္ႏွာေၾကာင့္ဆက္သြယ္ေနတာကိုအထင္ေတြမမွားစမ္းပါနဲ႔"

"ေရာင္ကစေနတာပါ "

"ငါ့ညီဘယ္လိုလဲသူေနရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား"

"ဒီညေနက်ရင္ေရာင္ လေရာင္စားခ်င္တာသြားခ်က္ေကြၽးမလို႔ေလအဲဒါ ကမာၻပါလိုက္ခဲ့ပါလား"

"ဟိုမသာေရာရွိလား"

"အဲဒါသူ႔အိမ္ပဲေလရွိမွာေပါ့"

"မလိုက္ေတာ့ဘူး'

"အဲလိုမလုပ္ပါနဲ႔လေရာင္လည္းသူ႔အစ္ကိုျဖစ္သူကိုသတိရေနမွာေလ"

"ဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလဲ"

"ေလးနာရီေလာက္လာေခၚမလို႔လား"

"မင္းမွာကားမရွိဘူးလား"

"ေတာ္ၿပီကိုယ္ဟာကိုယ္ပဲသြားမွာပါအဟြန္း"

ေနေရာင္ျခည္လည္းဖုန္းကိုခ်လိုက္သည္။တကယ္ပါ ကမာၻျပန္ခ်စ္ဖို႔အဲေလာက္ေတာင္ခဲယဥ္းရလား။ဝဋ္ျပန္လည္တာေသခ်ာတယ္။အရင္တုန္းက သူက ကမာၻကိုပညာေပးခဲ့သမွ်အခုျပန္ခံရၿပီ။တကယ္ကို တရားေတြလည္းရပါတယ္။

*************
လေရာင္ကိုယ္ဝန္စရွိကတည္းက ေနယံ လေရာင္နဲ႔ခြဲအိပ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ပတ္ခန႔္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။အလုပ္ကိုလည္း အိမ္အလုပ္ခန္းတြင္သာလုပ္ေလ့ရွိသည္။အေရးႀကီးကိစၥမရွိရင္ ေနယံဘယ္ကိုမွမသြားေပ။

"ကိုကို......အထဲမွာရွိလား"

"ဝင္လာခဲ့"

လေရာင္လည္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔မုန႔္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုဗန္းထဲထဲ့ကာယူလာသည္။တစ္မနက္လုံး အလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္အခုထက္္ထိေနယံမစားရေသးတာကိုသူသိသည္။

ေနယံက လေရာင္ကိုင္လာတဲ့ဗန္းကိုၾကည့္ကာမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲထကာ ဗန္းကိုယူလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္

𝚈𝚘𝚞𝚛'𝚎 𝙼𝚢 𝙵𝚊𝚝𝚎 //complete//Where stories live. Discover now