What about your promise ?

3

2013 Middle school 6th year, April

Het is de dag voor de Paasvakantie begint en dat voel je duidelijk aan de sfeer. Leerlingen die nauwelijks opletten maar de hele tijd zitten te spelen en ook leerkrachten die hun les al snel opgeven. Ik verschiet er eigenlijk van dat ze zelfs nog een poging doen. Maar dan het laatste uur komt als een massieve blok aan. Engels met mevrouw Linden. Al is Engels in onze ogen maar een dom vak aangezien het onze moedertaal is, zij neemt het heel serieus. Één woord in de klas en je krijgt een stel vuur spuwende paar drakenogen in jouw richting. Als je de moed hebt na die blik nog iets te zeggen is het een nota. En voor de durvers die het nog eens wagen ook maar te hoesten, kunnen de klas verlaten. Zegt genoeg, niet?

Maar op zo'n dag als vandaag kan zelfs deze leerkracht ons niet rustig houden. Ik scheur zo stil als mogelijk een leeg cursus blad in 4 kleine stukjes waar ik overal "After school @my home? -Alli" op schrijf. Ik plooi ze dan dicht en schrijf er de namen van mijn beste vrienden op in drukletters. "OWEN" "CHLOE" "CHAYLENNE" "JAYDEN" Zacht por ik mijn buren langs beide kant en geef hen de briefjes met een opvallende blik op de ontvangers die in drukletters op het briefje staan. Ze knikken beide grijnzend, want briefjes doorgeven tijdens Engels voelt aan als een enorme uitdaging. Het eerste briefje komt bij Chloe aan, die het voorzichtig opent als de leerkracht met haar rug naar ons staat.

Chloe, was een meisje met zwarte lange haren wies voorkeur altijd al ging naar donkere kledij en de pest heeft aan bloemen. Misschien had dat met haar allergie te maken, of misschien omdat bloemen gewoon bloemen zijn. Waarschijnlijk haar allergie bedenk ik me dan. Maar desondanks haar slordige donkere kledij was ze één van mijn beste vrienden. Ze had humor die je op elk moment van de dag kon laten lachen, nooit kon je die meid serieus nemen.

Zodra ze het heeft gelezen kijkt ze mijn kant op en steekt ze haar duim in de lucht. En net voor de leerkracht zich terug naar de klas omdraait kijkt Chloe weer voor zich heen alsof er niets gebeurt is. Zo gaat het hetzelfde bij Owen en Chaylenne.

Owen, ook één van mijn vroegere beste vrienden, was één van de liefste jongens dat ik ooit heb gekend. Hij heeft zo'n zachtaardig karakter waardoor je gewoon nooit boos op hem kon zijn, het kwam niet eens in je op. Op het eerste zicht lijkt hij gewoon een lieve jongen maar voor de close vrienden, was hij de meest loyale persoon die je je kunt voorstellen. Maakt niet uit over wat het ging, je kon altijd op steun van zijn kant rekenen. En Chaylenne, mijn beste vriendinnetje sinds de kleuterschool. Sinds toen droeg ze al die lange twee vlechten die ze in het middelbaar nog steeds droeg, daar stond ze voor bekend. Het maakt haar schattig, want zo zag ze er wel uit. Al wat dat schijn. Chay had een verrassend bazig karakter waar bijna niemand mee leek te kunnen omgaan. Maar als je sinds de kleuterschool met haar bevriend bent, weet je hoe je daarmee moet omgaan. Heb nu geen verkeerd beeld over deze meid, ze was een echte durver en heeft me geleerd dat ook te zijn. Maar naast haar uitdagende karakter, was ze voor mij een trouwe vriendin. Een hartsvriendin, zoals men dat als kleine kinderen zegt.

Maar dan als het laatste briefje aan Jayden wordt doorgegeven, valt het briefje op de stenen vloer en vloekt de jongen die het aan Jayden gaf. En in die twee seconden weten we alle drie dat we gepakt gaan worden. Linden spits haar oren als een kat die haar prooi een geluid hoort maken en draait zich vliegensvlug om, net op het moment dat Jayden snel het briefje opraapt. Shit.

'MR. EVAN!' roept ze door de hele klas, haar gezicht rood van woede. Ze heeft een vrij kort temperament om het zo te zeggen. Maar in plaats van dat Jayden bang zou worden moet hij lachen. Die jongen kan ook nooit serieus zijn.

Ontmoet Jayden, mijn beste maatje. Het woord hartsvriendin verflauwt al meteen als ik aan hem denk. Een jongen die geen enkele situatie serieus neemt en er heerst altijd zo'n positieve energie rond hem heeft dat je er meteen werd door aangestoken. Hmm, misschien stel ik hem wat verkeerd voor. Hij kon wel serieus zijn, als het op zijn vrienden aankwam. Hij zou altijd voor je opkomen mocht dat nodig zijn om één of andere reden. Bijvoorbeeld, als een leerkracht boos op je werd zou hij zich moeien en misschien zelfs de schuld op zich nemen. Maar deze jongen was een ware charmeur, daar kun je zeker van zijn. Uit elke situatie wist hij zich te redden. Dus hoe irritant sommige eigenschappen van hem ook mochten zijn, je kon niets anders doen van hem houden. Al was dat niet altijd wederzijds. In de zin van, hij had enkele vrienden wie hij mocht en alleen met hen ging hij om. Maar Al was deze jongen nog maar 12 jaar, hij werd toen al aanbeden als één of andere Griekse god. En ergens wist hij dat wel maar op die leeftijd stelt dat niets voor en hecht je daar ook geen aandacht aan. 

'Mr Evan, get that dumb smile off you face and explain what I just saw instead!' zegt ze deze keer iets kalmer al is de woede nog duidelijk zichtbaar op haar gezicht en hoorbaar in haar stem en bijna voelbaar als je haar handen ziet trillen. Ik voelde een kramp in mijn nekspier, wetend dat dat de plek zou zijn als ze haar handen niet onder controle had.

'Whatever I'll say, you're not going to believe me anyway, so what's the point of it?' grijnst Jayden. Weinig leerlingen zouden op die manier tegen deze vrouw durven spreken. Weinigen durven zelfs te lachen met zijn woorden.

'Be careful, Evan. At this moment, I'm doubting to send you to the director so if I was you, young boy, I would be very polite to me right now. I'm going to ask you one question and everything will depend on that answer. From who was the note?'

'I don't know, Mrs. I don't even got the chance to look at it. You turned around in an incredible speed that almost caused a tsunami. I thought I was going to fly away, damn.' Terwijl Linden hem met een dodelijke blik aankijkt moet ik net zoals de rest van de klas mijn best doen mijn lach in te houden wat zeer moeilijk is.

'Don't hang out the funny boy, Evan. Answer my question.'

'Like I said Mrs, I haven't even got the chance to look at the note.'

'Then look at it now!' roept ze zo luid wat ervoor zorgt dat de hele klas op een gelijkmatig ritme centimers in de lucht vliegt. Met een grijns op Jayden zijn gezicht opent hij het briefje. Om tijd te rekken ademt hij eens diep in en uit. 'Its very unclear written, I can't read it,' zegt hij schouderophalend.

'Don't lie to me!' Deze vrouw heeft geen enkele macht over Jayden en dat is gewoon zo grappig om te zien.

'The letters still aren't clear after you yelling at me.'

'You find yourself in a very dangerous area, Mr Evan. This is your last chance, come to me and give me the note.'

'I'm sorry, Mrs. I can't, who knows there might be some secret written on it. I can't risk it that someone else will see it,' zegt hij met een gespeeld spijtig gezicht.

'To the director! Now!' roept ze al wijzend naar de deur. 'And you, Mrs Malone, you can join his company!'

'What!? Me? What have I to do with this?!' roep ik geschrokken uit maar de lach op mijn gezicht maakt het er niet beter op.

'Oh no? I bet all my money on it that you were the one sending the note to Mr. Evan. Silence!' roept ze als ik mijn mond wil opendoen. 'Don't even try to defend yourself. Go!' Ik houd mijn handen in de lucht als teken dat ik me overgeef en loop dan met Jayden de klas uit. Als ik nog snel omkijk zie ik Owen, Chaylenne en Chloe met een brede grijns op hun gezicht net zoals de rest van de klas.

'That women is crazyyyy,' lach ik als we de deur achter ons sluiten.

'Yeah, she really needs to calm down,' lacht Jayden ook. 'As if we'll be punished, it's the last day before Spring. That's the only thing that man will care about right now.'

We komen aan bij het kantoor van de directeur en nog steeds lachend klopt Jayden op de deur.

'Come in!' Beiden met een geforceerd serieus gezicht stappen we het kantoor binnen waar de directeur aan zijn bureau zit. 'Well well, what have you two done wrong the last lesson on the last day before the holiday?' vraagt hij op een lachende toon. En net op het moment dat Jayden zijn mond wil openen om het uit te leggen, gaat de man verder. 'You know what? Just leave it,' glimlacht hij. 'But only because it's the last day! Now go and wait on the playground until the bell rings. Enjoy Springbreak, you two little monkeys.'

'Thank you, sir. Have a lovely holiday too!' glimlach ik hem nog toe als we zijn kantoor uitstappen.

'You seeee!' grijnst Jayden. Ik ga achter hem staan en spring op zijn rug, stevig slaag ik mijn armen om zijn borstkas en mijn benen rond zijn middel. Ik hoor de vreugde in zijn lach en hij loopt met mij op zijn rug naar de speelplaats waar hij me in de zandbak laat vallen.

'JAYDEN!' gil ik uit als hij met zand begint te gooien. Maar al snel heb ik door dat hij niet opgeeft en is er een zand oorlog ontstaan.

Een half uur later ligt zowat de helft van het zand naast de zandbak en heerst er een wapenstilstand. We zitten op de grond, Jayden leunend tegen de zandbakken en ik lig met mijn hoofd op zijn schoot terwijl de zon op onze huid brandt. En zo liggen we te genieten tot de bel gaat en de rest van onze vriendengroep bevrijd zijn van de lessen en we met z'n allen naar mijn thuis gaan.