What about your promise ?

16

Six months later (end of June)

Me: I've got a wonderful idea that involves you and me.

Het was even stil maar dan trilt mijn gsm. Waarom is het getril van een sms zelfs zo luid? Ik zou er niet van verschieten mocht het gezin aan het einde van de straat denken dat er een lichte aardbeving was. Ik kijk snel op om te zien of iemand het heeft gemerkt maar ik heb geluk. Snel schakel ik de trilfunctie uit en open de sms.

Alice: Is it sexual?  
Me: Do you want it to be?
Alice: Do YOU want it to be?
Me: Can't lie. I'm a teenage boy, Alice. It had crossed my mind a few times.
Alice: I feel flattered. But no sextalk, the principal is giving a speech remember?
Me: I couldn't care less. We can always have a little fun while he's giving a speech full of lies of how we all did our best this year and he and all the teachers are going to miss us and our positivity because let's face it, every one of us just want to get out of here as soon as possible.
Alice: Still a no for the sextalk though.
Me: We'll saveit for later ;)
Alice: You wish. Now what was your idea?
Me: I'll tell you after school.
Alice: Then why would you text me about it?? Now I'm going to be scared for hours that you're planning a trip to a sexshop or something.
Alice: Asshole.
Me: Love you too ;) 

Na die sms krijg ik geen antwoord meer terug wat me doet glimlachen. Een waarschuwende blik van één van de leraren komt mijn richting uit. Het is de laatste dag, wat kan hij me nog doen? Het is inderdaad de laatste dag dat ik hier ga zijn, in dit lokaal. Een uur geleden hebben alle zesdejaars hun laatste examens afgelegd en nu zitten we met z'n allen in een grote zaal waar de directeur een soort van speech aan het geven is. God, waarom kan zijn speech niet gewoon bestaan uit een motiverende zin zoals "go home and enjoy. You're free now" want dat is het enige waar ik en mijn honderde medeleerlingen aan kunnen denken. Binnen een week is het de uitreiking van ons diploma wat betekend dat dit een week van puur feesten wordt voor elke bijna-afgestuurde leerling.
Ik werp een blik naar Alice die aan de andere kant van de zaal zit en wiens blik op het plafond gericht is.

Me: You're not going to find any birds here, Alice

Ik kijk haar toe terwijl ze het bericht leest en me dan een vuile blik werpt die me doet lachen. De laatste paar maanden zijn Alice en ik terug close geworden en het voelt alsof onze vriendschap van vroeger nooit onderbroken is geweest. Al kan ik misschien zeggen dat we op bepaalde vlakken net iets te close zijn dan voor gewone vrienden, ik verwijs naar ons gesprek van daarnet. Maar ook dit heeft iets weg van hoe het vroeger was. Ondanks onze vrienden, behouden wij de term "gewoon goede vrienden" voor onze band waarna ons een paar twijfelachtige blikken worden toegeworpen die we beiden negeren.
Ik word uit mijn gedachten gehaald door een luid applaus onder de leerlingen wat betekend dat de directeur zijn speech eindelijk voorbij is. Samen met de andere studenten sta ik op en lopen we als een bende losgelaten stieren naar buiten. Op weg naar de hoofdingang herken ik de golvende bruine haren die in een nonchalante vlecht bijeengehouden worden en ik neem haar arm vast en trek haar de menigte uit, naar buiten toe. Maar de duidelijk ontbrekende handigheid komt weer naar boven bij Alice en mijn reflexen ontbreken ook op dit moment wat ervoor zorgt dat we beiden met een alles behalve elegante val op de grond belanden, gelukkig buiten het zicht van de rest.
'Jayden! You're supposed to CATCH me, not fall WITH me! You a dumb ass,' hoor ik haar geïrriteerd zeggen.

'Oh really? I thought it would be more spectacular if we both flew through the air and make a beautiful landing on the ground. I'm really disappointed now, damn it.'

Ondanks deze flauwe humor hoor ik haar lachen. 'I repeat, you're such a dumb ass.'

'That makes you laugh with my dumb humor,' grijns ik als ik mijn hand naar haar uitsteek om haar rechtop te helpen.