What about your promise ?

6

'Hello Jayden!' begroet mijn moeder me te enthousiast als ik de deur open. Ze is te enthousiast en meteen vraag ik me af wat er aan de hand is. Maar meteen valt mijn humeur haar op en verdwijnt de glimlach van twee seconden geleden van haar gezicht. 'What is it?' vraagt ze triest. De laatste jaren had mijn moeder enorm last van stemmingswisselingen wat ervoor zorgt als iemand in haar buurt een slecht humeur had, dat meteen effect heeft op haar.

'Bad day,' is het enige wat ik antwoord. Ik gooi mijn rugzak op de tafel en begeef me naar de koelkast.

'Well, then hopefully I have some good news for you. We're going to have a dinner with the family Malone tonight!' Mijn hele houding verstijft. Dit is een grap. 'I ran against Mr Malone at the car wash and we had a little chat and then he invited us for dinner. Isn't that fun?' Het enige wat ik nu wil doen is tegen mijn moeder schreeuwen dat dat het enige is wat ze tegen me had kunnen zeggen om deze dag volledig te verpesten. Maar zij heeft geen idee wat zich tussen mij en Alice afspeelt dus kan ik het haar niet kwalijk nemen. Ze kijkt me aan met een glimlach maar ik zie aan haar ogen dat ze niet volledig aanwezig is op dit moment en voor de zoveelste voel compassie in me opborrelen. Ze heeft het enorm moeilijk met de realiteit te begrijpen en leeft liever in de illusie van toen alles nog goed was. 'Put some posh clothing on, please. We're leaving in half an hour.' En daar gaat de tijd die ik wou nemen om me mentaal voor te bereiden.

---

Ik heb mijn gescheurde jeans en shirt omgeruild voor een marine blauw pak dat geweldig uitkomt met mijn lichte bruine haren, geblondeerd door de altijd aanwezige zon. Alleen de das heb ik niet aangedaan, dat ging er net iets over. Dit deed ik alleen om mam een plezier te doen. En misschien ook om een goede indruk te maken op Alice, al zou ik dat nooit toegeven.

We staan voor de voordeur van het huis van de familie Malone wat me een vreemd gevoel bezorgd. Ik weet van vroeger dat Alice en haar ouders geen goede band hadden. Soms zijn dingen zo voor de hand liggend dat je ze wel moet opmerken, hoe onwetend en onschuldig je ook bent.

'Do not make a mess of the house, guys!' roept Nonno ons achterna voor we al roepend de voordeur opendoen en naar binnenlopen. Ik loop al lachend achter Alice aan die naar de keuken loopt om iets lekkers te nemen. Al is een lekkernij bij huize Malone een gezonde milkshake waar Nonno stiekem extra suiker in doet, uit het zicht van meneer en mevrouw Malone.

'Don't run in the house!' horen we de strenge stem van Alice haar vader die ons beide zo doet schrikken dat we meteen stilstaan, te bang om te bewegen onder die enge blik van hem.

'Sorry,' fluisteren we beiden stil, niet de moed hebbend luid te spreken.

De kwade blik verdwijnt in een seconde van zijn gezicht en een neppe glimlach neemt plaats. 'Don't you even greet your father anymore, little Alice?' Ze fluistert een zachte "hello" maar als haar vader op zijn wang tikt als teken van een kus maakt Alice geen aanstalten. Ik geef haar zachtjes een duw in haar rug zodat ze naar voren stapt en snel geef ze haar vader een vluchtige kus. Ze draait zich weer naar me om en zonder haar milkshake grijpt ze mijn hand en stappen we snel naar haar slaapkamer. Geen enkele gedachte dat nog in ons opkwam te durven lopen.

De deur word geopend en een vrouw die ik herken als Alice haar moeder verschijnt in de deuropening, gekleed in een zakelijke jurk die gepaard gaat met haar standaard zakelijke uitdrukking. Ze groet ons en doet teken dat we binnen mogen. Ik merk dat ik nerveus ben als ik haar kus ter begroeting en dan naar binnen stap. Ik kijk door de woonkamer waar ik de vader van Alice net zijn laptop zie dichtklappen en naar ons toe komt. Meteen voel ik de koele sfeer en ik weet dat alles nog erger is geworden dan vroeger. Nonno groet ons vanuit de keuken waar ze druk bezig is. Maar in plaats van me bij de anderen in de living neer te zetten kan ik het niet laten Nonno even persoonlijk te begroeten.