The Fearless Manager

Chapter 83

Jiyong POV

Nang makita namin si Kae na nahimatay ay agad kaming nag-alala. Agad siyang binuhat ni Teddy hyung at dinala sa kwarto nito. Tinawag namin ang kanyang doctor at saka lang kami nakahinga ng maluwag ng sabihin nito na okay lang siya.

Naniwala kami sa sinabi niya at inantay ang pag gising nito. Pero..

"Doc.. 3 days na pero hindi pa rin siya nagising.. Sigurado ba kayong walang problema sa mga test niya? Kung pwede nyong i-check ulit i-check nyo ulit. Ayoko ng mawala pa siya ulit samin.." Umiiyak na usal ng asawa ko

"Nakailang test na tayo Mrs. Kwon.. Kahit ulitin ulig natin ang mga test niya uulit lang ulit ang resulta niya. Mag-intay na lang tayo." Usal ni Doc Jay.

"Tama siya Baby girl. Let's wait." Niyakap ko si Dara para patahanin. Kahit ako nag-aalala.

End of POV

KAE POV

"Nasaan ako?" Tanong ko sa sarili ko. Ang tanging nakikita ko lang ay isang madilim na lugar.

"Nandito ka sa mundo mo kung saan puro kasalanan sa kanila ang nananaig." Napalingon ako sa nagsalita.

"Ikaw.." Usal ko.

"Tama. Ako nga. Ang Kae na kinulong mo ng mahigit ilang taon. Mula pa noon tayong dalawa ang magkasama." Umpisa nito.

"Hindi na ko babalik sa mundong yun. Masaya na kong kasama ang pamilya ko. Kung ang kasalanan ko sa mga napatay natin noon ang dapat kong pagbayaran handa kong tumugon sa kanila kahit kapalit pa noon ang akig buhay." Determinadong sagot ko.

"Ipagpapalit mo ang buhay mo sa mga walang kwentang tao na yun!" Galit na sigaw nito.

"Hindi sila walang kwenta. Sila ang unang taong tumanggap sa kung ano ko. Hindi nila binitawan ang kamay ko hanggang dulo. Kung ang buhay ko ang makakapagpalaya sa mga taong nasaktan ng dahil sakin handa kong pagbayaran ang lahat ng iyon." Usal ko.

"Isa ka pang walang kwenta!" Sigaw nito sabay sugod sakin.

"Hindi na ko natatakot sayo. Ginawa kita para makatakas sa katotohanang pumapatay ako ng ibang tao ng labag sa kalooban ko." Usal ko.

"Sa tingin mo ba matatanggap ka pa rin nila oras na malaman nilang marami ka ng napatay. Hindi mo ba naiintindihan! Walang tao ang tatanggapin ka! Itatakwil ka din nila oras na malaman nila kung gaano karaming tao na ang napatay mo gamit ang malinis mong mga kamay.. Ituturing ka nilang parang may ketong at iiwan ka din nila!" Usal nito

"If that happens. Handa ako.. Isa pa.. Nagawa ko na ang dapat kong gawin. Nagampanan ko na ang tungkulin ko sa pagkawala ng apo sa isang malakas na chinese mafia. Tapos na ang trabaho ko at responsibilidad sa pamilya ni Haruka. Ako naman ngayon ang magiging masaya. Kung wala ka ng ibang sasabihin pa aalis na ko. Magagalit sakin ang mga taong mahal ko kapag nagtagal pa ko dito. Ikaw din.. Bumalik ka na sa mundong gusto mong maging sayo. Hanggang sa muli aking sarili." Usal ko sabay talikod sa alter ego ko at naglakad sa kabilang direksyon patungo sa puting liwanag na naglalaman ng mga boses ng mga taong nag-iintay sakin.

End of POV

BOM Pov

One week na. Bakit hindi parin siya nagising.

"Al. She's not waking up.." Usal ko.

"She will. Gigising din siya." Sagot ng asawa ko.

"Pero Al. One week na syang tulog." Balik ko pero hindi sya nagsalita at niyakap lang ako. Hindi ko napigilang umiyak.. Kae..

"Wake up.." Iyak ko. Habang pinapakalma ako ni Al ay biglang may nagsalita sa likuran ko.

"Hey.." Napalingon ako at nagulat.

"Kae!!" Sigaw ko na halos marinig na ko sa labas. Agad ko siyang niyakap.

"Sorry for worrying you.." Mahinang usal nito sabay himas,sa ulo ko.

"Kae.. Buti at gising ka na." Nakangiting usal ni Al.

"Me too. It took me a long time to find my way back." Usal niya.

"KAE!!!" Napalingon kaming tatlo ng magsigawan ang lahat. Agad lumapit sina Darong at niyakap siya at umiiyak.

"Ayos ka lang ba? Wala bang masakit sayo?" Sunud-sunod na tanong ni Dara

"Yeah.. I've never been better.." Nakangiting usal nito

"You look refreshed. May nangyari ba sa one week na unconscious ka?" Tanong ni Doc Jay.

"Yeah.. We part ways." Sagot nito na ikinataka namin.

"Part ways? Nino?" Tanong ni Jiyong.

"My alter ego. We bid each other farewell.. This is the first time I felt alive. Gumaan ang bigat na nararamdaman ko sa dibdib ko. This may be sudden but gusto kong magpasalamat sa tulong nyo." Saad niya sabay yuko.

"Wala naman kaming naitulong." Tarantang sagot ni Bae.

"You did a lot. Hindi nyo lang alam kung gaano kalaki ang tinulong nyo sakin.. Being here by my side madd me realize kung bakit ko natagalan ang buhay na mag-isa at maging protector dahil sa inyo. Kayo ang nagbigay sakin ng lakas para ipagpatuloy ang lahat. And you extending your hands to me was enough para iwanan ko ang buhay na kahit kailan hindi ko ginusto. Kayo ang buhay na kaya kong ipagmalaki. Kayo ang pamilyang kaya kong alayan ng lahat ng meron ako at kaya kong ipagtanggol hanggang kamatayan.. You being by my side was enough to make me even more stronger ng walang nasasaktan. Salamat." Uaal niya.

"KAE!!" Sabay na sigaw naming 2ne1 at niyakap siya. Nakiyakap na din ang lahat at umiyak. Hinihimas niya isa-isa ang buhok namin para patahanin kami. Hindi ko na alam ang naginf itsura niya pero narinig ko ang huling katagang sinabi niya..

"Kahit ikamatay ko hindi ko hahayaang may manakit sa inyo. I'm willing to sacrifice everything just to see you all happy." Usal niya na nakinig naming lahat kaya lalo iaming yumakap ng mahigpit sa kanya.

End of POV

KAE POV

Sapat na sakin makita silang masaya. Kung ang buhay kong ito ngayon ay may kapalit handa akong ibigay pati ang buhay ko para sa pamilya ko. Hindi ko hahayaang may manakit sa kanila hanggang nandirito ako. Ako si Kar Hyun ang Sole Protector ng YG Entertainment. No one dares hurt my family. Hinding-hindi na ko papayag na makita silang malungkot. Kae.. Ito na ang huling beses na paiiyakin mo sila ng ganito. You need to be stronger to fulfill your role dahil sa kanila buhay ka pa. Being with them gives my hope kaya hinding-hindi ko sasayangin ang pagkakataon para ipagpatuloy ang aking nasimulan.

End of POV

THE END